Είπα θα το θυμάμαι
Όσο κι αν πιέζω το μυαλό ξέχασα
Στη θάλασσα το κύμα έδειχνε βαρύ
Λες και γινόταν πόλεμος και προσπαθούσε να επιτεθεί
Και μεις πηγαίναμε όλο και πιο πίσω
Που φτάσαμε?
<< Το αυτοκίνητο. Πρόσεχε >>
Ένα φως που το έβλεπα να έρχεται προς το μέρος μας
Λίγο πριν είχαμε τελειώσει το τελευταίο τσιγάρο
http://www.youtube.com/watch?v=CLZJ_yTdZi8
Στα αυτιά μου ακουγόταν μια μελωδία
Ίσως κάποια χαμηλή φωνή που σταματούσε και ξεκινούσε ταυτόχρονα
-Τα πέταξες?
-Ναι. Όλα
Η συζήτηση είχε πάντα το ίδιο θέμα
-Και τώρα τι?
-Φεύγουμε κορίτσι μου
Η μάχη τελείωσε κάπου εδώ
-Θα δεις όλα θα είναι διαφορετικά μετά την συνάντηση
-Είσαι καλά?
-Τώρα πρέπει να πάμε
Και κρύφτηκες στην αγκαλιά μου σαν κάποιο παιδί που φοβάται
-Φοβήθηκες?
-Πόσες φορές θα στο πω ακόμα?
Όταν είσαι μαζί μου δεν θα φοβάσαι τίποτα
Όταν όμως αρχίσεις να φοβάσαι
το ίδιο ακριβώς που λες να μην φοβάμαι
τι σημασία έχει που είμαι μαζί σου?
Ήταν από τις λίγες φορές που έβλεπα την αλήθεια μπροστά μου
χωρίς να προσπαθήσω να την αλλάξω
Ακίνητη σαν άγαλμα
Γονατισμένη μπροστά της
Πως μπορείς να ξεφύγεις?
Είχα πει όχι αλήθειες, όχι ψέμματα
Τότε τι?
Μια ζωή που περιλαμβάνει και τα δυο
Μακάρι να μην μου έδινε ένα ακόμα πρόβλημα
να ψάξω τη λύση μόνη μου
Φοβάμαι να αγγίξω οτιδήποτε
γιατί ξέρω πως θα καώ
Όπως έβλεπα να καίγεται εκείνο το τσιγάρο μέχρι το τέλος
Μόνο του πια
Δεν το πείραζε κανείς
Μια τελευταία ματιά στα χείλη σου
Μετά εκείνο έφευγε προς τα πίσω και μεις μπροστά
Το κοιτούσα μέχρι που χάθηκε
Και μετά?
Μια συνέχεια...
Με πισωγυρίσματα όποτε γινόταν κάτι κακό
Με μελλοντικά όνειρα όποτε υπήρχε ελπίδα
Με ακινησία στο παρόν όποτε υπήρχε σταθερότητα
Για μια στιγμή ένιωσα πως σε είχα στο πλάι μου μετά από καιρό
και εξαφανίστηκε ο φόβος για λίγα δευτερόλεπτα
Μέχρι την επόμενη φορά που θα πάμε θάλασσα πριν το καλοκαίρι
Μέχρι την στιγμή που θα αποφασίσουμε να μαζέψουμε
εκείνες τις στάχτες του τελευταίου τσιγάρου
Μέχρι τότε θα ακούω την ίδια μελωδία
Θα προσπαθώ να θυμηθώ το υπέροχο όνειρο της επόμενης μέρας
Θα βλέπω το ίδιο φως που δεν τυφλώνει ποτέ
Μέχρι τότε θα συνεχίσω να παραμιλώ τις "καμένες" λέξεις
...εκείνου του τελευταίου τσιγάρου
Κι ας μην μπορώ να θυμηθώ ούτε αυτές
Κι ας ξέρω πως θα χαθούν όλα για πάντα
στο ξημέρωμα της επόμενης μέρας
Έτσι κι έγινε..χάθηκαν μέσα στις ίδιες τους τις στάχτες
Ούτε ίχνος επιθυμίας να ξαναγυρίσουν
Δεν θέλω να μάθω ποτέ αυτό το όνειρο
που ένιωθα ότι ήταν πολύτιμο εκείνο το πρωί
Ας μην δω ξανά αυτό το φως
που τώρα δείχνει θαμπό στην μνήμη μου
Ας μην μαζέψουμε καμία στάχτη
που χάθηκε σ' εκείνο το δρόμο
Σταμάτησε αυτή η μελωδία
που είχε καταντήσει εκνευριστική
Κι ας μην σε νιώσω στο πλάι μου ξανά
...ελάχιστες φορές ήσουν
Άλλωστε το είχα αποφασίσει...
ήταν το τελευταίο μαζί σου...εκεί στην θάλασσά σου
http://www.youtube.com/watch?v=Hcgwsro2_a8&feature=related
