Βήματα μοναχικά
Κάτω από την λάμψη των αστεριών
Κινούνται?
Ή τρελάθηκα από καιρό?
Δεν θέλω να δω κανένα φως
Προτιμώ να είμαι γυμνή στην γωνιά μου
Να μην νιώθω
Αλήθεια, γιατί όλοι ψάχνουν την ελευθερία?
Γιατί την παρομοιάζουν με την ευτυχία?
Και γω που τώρα είμαι ελεύθερη γιατί δεν νιώθω?
Πλήρης αδιαφορία για το τι συμβαίνει
Και συ που πάντα ήθελες να σουν ανεξάρτητος γιατί δεν την δέχεσαι?
Νόμιζα πως είχες συνηθίσει τις φωνές, την γκρίνια, τα παράπονα, την ζήλια
Άρχισαν να σε πνίγουν
Όπως πνίγει εμένα αυτό το σκοτάδι
Ή μήπως το πνίγω εγώ με την μοναξιά και τα δάκρυα?
Η ψυχή δεν ήταν για την δικιά σου ελεύθερη ψυχή
Μα οι ψυχές δεν αγαπούν
Πονάνε
Μα οι καρδιές δεν πονάνε
Αγαπούν
Εσύ είχες καρδιά ή ψυχή?
Είχα φεγγάρι
Εκείνη η μαγεία δεν σ' άγγιξε ποτέ
Δεν άφησα να την δεις
Ναι, ξέρω, κρύβω την αγάπη καλά
Ψυχρό, αδιάφορο βλέμμα, σοβαρό
Από μέσα έρωτας, πάθος, φλόγα
Το ασημί του φεγγαριού που παίρνει χρώμα κόκκινο
Το κενό των ματιών που γεμίζει χρώματα
Κι ας είναι μόνο δυο, μαύρο και καστανό
Τα έβλεπα ουράνιο τόξο
Μέσα από τον καθρέφτη ήθελα να φωτογραφίσω
την κάθε υπέροχη στιγμή μας
Υπήρχαν τέτοιες στιγμές
Ανάγκασε με να ξεχάσω
Ένα άγγιγμα και νιώθω χαρούμενη
Ένα φιλί και νιώθω πάλι πως σε ερωτεύομαι από την αρχή
Τις πρώτες μέρες, τις πρώτες νύχτες
Ποτέ καρδιά, ποτέ ψυχή
Πόσο μ' αγάπησες και πόσο πόνεσα?
Είσαι αλλού και είμαι εδώ πάντα
Περιμένω μια κίνηση
Κι ας είναι έστω ένα χαμόγελο, ένα χάδι, μια λέξη, ένα φιλί
Δεν θέλω να βρέξει
Θέλω να σου δείξω το φεγγάρι
Βήματα μοναχικά και εκεί πάνω
Περπάτα δίπλα μου
Ναι, στον μαγικό μου κόσμο
Εκεί ζω, και συ αλλού
