Είναι κάτι βράδια
Ευλογημένα..
Απ' αυτά της μοίρας.
Απ' αυτά της μοίρας.
Που κάνεις το βήμα
παρόλο που το πόδι σου τρέμει.
Που λες μια λέξη
παρόλο που το στόμα σου αρνείται.
Που κλείνεις τα μάτια
κι αναπνέεις βαθιά.
Αυτή τη στιγμή, που θα ήθελες
να δώσεις,
τη πνοή σου σε κάποιον,
που του στέρησες μια λέξη κι ένα βήμα
που του στέρησες μια λέξη κι ένα βήμα
..πλάι σου..
2 σχόλια:
Καθε στιγμη και καθε λεξη εχει τη δικη της αισθηση...
..και το δικό της ταξιδι στο χρονο
Δημοσίευση σχολίου