Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

Άδεια η θέση δίπλα μου...που είσαι επιτέλους?


Όχι...πάρε τα χέρια σου από πάνω μου...σε συχαίνομαι...
Ακόμη κι αν το σώμα μου διψά για άλλη μια ηδονή...
Ακόμη κι αν νιώθω μια ασταμάτητη έλξη για σένα
η οποία φουντώνει με κάθε δευτερόλεπτο που περνά
Όμως όχι...μην σταματάς...μ' αρέσει...

Μπορεί το σώμα μου να είναι εδώ τώρα μαζί με το δικό σου
Μα η καρδιά μου είναι αλλού...είναι σε κείνον...

Σε εκείνον που τον αγάπησα γι αυτό που ήταν
κι ας έλεγε ότι δεν ήταν τόσο σημαντικός...
Εκείνον που κάθε φορά άνοιγα τα φτερά μου για να τον επισκεφτώ...
Εκείνον που μου απέδειξε οτι δεν υπάρχει το απίθανο
Εκείνον που που σπάνια μου έλεγε ότι μ' αγαπά
Εκείνον που με ρωτούσε συνέχεια ''Μ' αγαπάς?''
Εκείνον που ένιωθα ότι του έδινα λίγα
κι ας του έδινα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου
Εκείνον που νόμιζα ότι δεν του ήμουν αρκετή
κι ότι του άξιζε κάτι καλύτερο από μένα
Εκείνον που έλεγε ότι υπερβάλλω
Εκείνον που δεν προσπάθησε να με αλλάξει
Εκείνον που έλεγε οτι δεν ζήλευε
κι όμως ζήλευε τον καθένα
Εκείνον που την ώρα μιας σοβαρής συζήτησης
μου έλεγε κάτι άσχετο και με νευρίαζε
Εκείνον που δεν μπορούσα να του κρατήσω μούτρα για πολύ
Εκείνον που μου έλεγε ότι δεν με βαριόταν
κι ας μιλούσαμε για ώρες καθημερινά
Εκείνον που μου έλειπε συνεχώς
Εκείνον που ήθελα να ανακαλύπτω διαρκώς κάτι καινούριο απ' τον εαυτό του
Εκείνον που με εντυπωσίαζε με τον χαρακτήρα του...τον κόσμο του...την ψυχή του...
Εκείνον που τον θαύμαζα
Εκείνον που δεν θα τα πίστευε αν του τα έλεγα όλα αυτά
Εκείνον που θα μου έλεγε '' αλήθεια πιστεύεις πως όλα αυτά είμαι εγω?''
Εκείνον που δεν θέλω να ξεχάσω
Εκείνον που μου χάρισε όμορφες στιγμές
Εκείνον που όταν του μιλούσα απότομα
ή θύμωνα αδικαιολόγητα μαζί του στεναχωριόμουν πολύ
και δάκρια ερχόταν κατευθείαν στα μάτια μου
Εκείνον που μου άρεζε να τον μπερδεύω
Εκείνον που με στεναχωρούσε όταν δεν έκανε εκείνο που ήθελα
Εκείνον που νόμιζε ότι με μια συγνώμη τα διόρθωνε όλα
Εκείνον που προσπαθούσα να του αλλάξω γνώμη
αλλά τις περισσότερες φορές δεν τα κατάφερνα
Εκείνον που με παρηγορούσε τις μέρες της θλίψης
και μου έδινε αισιοδοξία
Εκείνον που όταν μου έλεγε όμορφα λόγια δεν πίστευε ότι μου άρεζαν πραγματικα
Εκείνον που όταν μου έλεγε σ' αγαπώ ένιωθα ότι κάθε φορά το ακούω για πρώτη φορά
Εκείνον που ακόμη κι όταν τον σκεφτόμουν με πλυμμίριζε ευτυχία
Εκείνον που δεν μου ζητούσε τίποτα και του έδινα τα πάντα
Εκείνον που μενει κοντά μου...μέσα μου
Εκείνον που είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου πια...
.............................................................................

Αλήθεια πόση ώρα σου μιλώ για εκείνον?
Κι εσυ, γιατί σταμάτησες να μ' αγγίζεις?
Γιατί σταμάτησες να με φιλάς?
Γιατί δακρύζεις εσυ τώρα?
Γιατί μου γυρνάς την πλάτη και φεύγεις?

Γιατί αγαπάς τόσο εκείνον που δεν αξίζει να είσαι εδώ μ' ένα άψυχο κορμί σαν το δικό μου
Μα διστάζεις να τον αγαπήσεις κι άλλο
Φοβάσαι ότι τον αγαπάς τόσο πολύ που η φράση ''σ' αγαπώ'' βρίσκει την πραγματική της σημασία
Νομίζεις οτι δεν θα σε πιστέψει
και ότι αν του το δείξεις θα σταματήσεις να το νιώθεις
Πήγαινε σε κείνον...
Μην διαλέγεις κορμιά
Διάλεξε ψυχές που σου αναλογούν
Μην διαλέγεις μεθυσμένα σ' αγαπώ
Διάλεξε την ουσία της φράσης
κι ίσως την γνωρίζεις ήδη
Φύγε κοπέλα μου τώρα...
Άσε με να ζω σ΄αυτό τον κόσμο που ξέρω καλά
και μην μου λες πράγματα που έπαψα εδώ και καιρό να αισθάνομαι
Εγώ δεν σου αξίζω
Εκείνος όμως...