Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Έναν ήχο διαφορετικό να ακούσω...του ερχομού σου...της φυγής μας...


Κλείνει μια πόρτα
Το δωμάτιο γίνεται ακόμη πιο σκοτεινό
Κάποιος έφυγε πάλι
Δεν γύρισα καν να δω ποιος
Πόσες πόρτες ακόμη..?
Άλλες ανοίγουν
Μα εκείνος που μπαίνει δεν με αγγίζει
Βγαίνει κατευθείαν
Αυτή είναι τελικά η σχέση μου με τους ανθρώπους?
Ούτε εγώ τους αγγίζω
Να αλλάξω για να τους πλησιάσω?
Και πάλι θα τους κοιτώ και δεν θα τους γνωρίζω
Ξεχνώ εύκολα
Θα σε συναντήσω ποτέ?
Ή μήπως πέρασες και συ από το δωμάτιο κάποτε?
Έρχονται και φεύγουν όλοι
Δεν γυρίζω καν το κεφάλι να δω
Κάθομαι εκεί στην γωνιά
χαζεύοντας το κενό που πλέον καλύβει τη ζωή μου
Το μόνο που ακούω είναι ο κρότος
Είναι τόσο δυνατός αλλά δεν με αποσπάει ποτέ
Ο ίδιος κάθε φορά
Ούτε ένα αντίο δεν λένε
Άραγε όταν περνούν την πόρτα
θυμούνται για ποιον λόγο μπήκαν σ' αυτό το δωμάτιο?
Μάλλον ξεχνάν κι αυτοί εύκολα
Μόνο να με πλησίαζε κάποιος,
να με έπιανε και να με πετούσε έξω από το δωμάτιο
Γιατί δεν το κάνω μόνη?
Γιατί περιμένω να ανοίξει η πόρτα ξανά,
να μπει,
να νιώσω τα μάτια του να μου καρφώνουν την πλάτη
και τη στιγμή που θα φεύγει να πει αντίο
Θα μείνω εκεί ευτυχισμένη
Να πάω μαζί του?
Αφού εκείνος θα ξεχάσει
Ένας ακόμη που πέρασε απ' τη ζωή μου?
Ένας ανάμεσα σε χιλιάδες αγνώστους?
Όχι
Γιατί εκείνον θα τον κοιτάξω πριν ακουστεί ο κρότος
Θα τον θυμάμαι
Ο ήχος της φυγής του θα είναι τόσο αθόρυβος
που θα με τραβήξει από το κενό
Μετά τι να περιμένω?
Να έρθει ξανά
Όχι για να πει αντίο αυτή τη φορά
Ούτε για να πάω μαζί του
Απλά να έρθει ξανά
Να θυμηθεί
Και μόλις μπει ας ξεχάσει
Τώρα αρχίζω να βλέπω
Τώρα αρχίζω να θυμάμαι
Πιάσε το χέρι μου και πάμε να φύγουμε
Είμαι έτοιμη
Ξέχασες κιόλας?


Για έναν άγνωστο
Για τον άγνωστό μου

Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Λίγα σπίρτα είναι μόνο..Έτσι προσφέρω την αγάπη...καίγοντάς την...


Δεν τον αγάπησα
Δεν αγάπησα τα μάτια του
Τα λόγια του αγάπησα
Αυτά τα όμορφα
Αυτά που ανυπομονούσα να ακούσω κάθε βράδυ
Κι εκείνος δεν αγάπησε εμένα
Το φεγγάρι μου αγάπησε
Τα λόγια μου κι αυτός
Δεν υπάρχει πια περιθώριο για ψέματα
Αλλά συνεχίζω να τα πιστεύω και να τα λέω
Θα έπρεπε να νιώθω ελεύθερη
Κι όμως νιώθω ότι κάτι με τραβάει
Χωρίς κατεύθυνση
Απλά κάτι με τραβάει
Που θα καταλήξω?
Με ποιόν?
Μου είπε κάποιος ότι μ' αγαπάει
Και γω του το είπα
Και τι έγινε..?
Λόγια είναι μόνο
Δεν είδε τα μάτια μου όταν το έλεγα
Δεν κατάλαβε ότι δεν τον αγαπώ
Μήπως θα τον πληγώσω?
Το ξέρει ήδη
Αλλά εκείνος δεν με ξέχασε ποτέ
Μου το έδειχνε
Άνθρωποι είμαστε
Για να πιστέψουμε κάτι θέλουμε αποδείξεις
Αλλά δεν τις θέλουμε στην αρχή
Μόνο στο τέλος
Τι σου χρωστάω..?
Απάντησε
Θες αγάπη..?
Θες χαμόγελο..?
Θες αγκαλιά..?
Πως να στο ανταποδώσω που με περιμένεις τόσο καιρό..?
Τι με κοιτάς απορημένος?
Όσο και να με κοιτάς δεν θα δεις τίποτα
Κενό
Τα μάτια σταμάτησαν να μιλάνε
Να σου πω ότι σ' αγαπάω?
Πες το μου κι εσύ
Μην ψάχνεις την αλήθεια
Εδώ είμαι και σ' αγαπάω
Φίλα με τώρα
Κάνε αυτό που πάντα ήθελες
Κλείσε το φως
Να μην βλέπω τον εαυτό μου στα μάτια σου
όταν σου μιλώ για αγάπη
Να κρυφτώ από την αξιοπρέπεια μου
Να σβήσω το εγώ μου για λίγο
Αυτό ήταν..?
Πες μου ότι μ' αγαπάς και φύγε
Μην ξανάρθεις
Δεν θα είμαι εδώ
Σ' αγαπώ
Καληνύχτα

Καταστράφηκα..?
'Η καταστρέφομαι ακόμη..?
Καπνός είμαι μόνο
Γκρίζος καπνός
Το χρώμα που είχαν τα όνειρα
που κάποτε ήταν βουτηγμένα στο λευκό
Ξεθωριάζουν και χάνονται πια
Θα θυμάμαι για πάντα ποιος ήταν η αιτία
γι αυτό το λευκό και το γκρίζο
Ο ίδιος
Εκείνος...ο περαστικός
Εκείνος...ο περαστικός της ζωής μου...κομμάτι της ψυχής μου...

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Φεύγω...


Αύριο φεύγω...
Πηγαίνω εκεί που με έπεισες να πάω...
"για να μην καταστρέψω τη ζωή ΜΑΣ"
Αλλά την δική ΜΟΥ ζωή ξέρω να την καταστρέφω πάντα...

Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Τρέξε...φτάνω σε λίγο...σε βλέπω...σε φτάνω...


Έχω μέρες να σου γράψω
Έχω δευτερόλεπτα να σε σκεφτώ
Σήμερα το φεγγάρι φαίνεται από το παράθυρό σου
Είμαι σίγουρη
Όταν το βλέπεις εσύ δεν το βλέπω εγώ
Θυμάσαι?
Αλλά σήμερα ταξίδεψα για λίγο στη δική σου δύση και το είδα
Μου έλειψε…
Είχα πολλές μέρες να το δω
Όπως και σένα
Και ξέρεις κάτι?
Σε είδα...
Εκείνο μου έδειξε εσένα..?
Τι κάνω..?
Πες μου, τι κάνω..?
Πρέπει να έχει πανσέληνο σήμερα
Ξέρεις τι θέλω Μόνο εσύ ξέρεις τι θέλω Με βλέπεις που περιμένω Μόνο εγώ περιμένω ότι θα γυρίσει σε μένα
Το πιστεύω ακόμη..?
Νομίζω πως τρελαίνομαι
Λατρεύω αυτό το κρύο
Το νιώθω
Λατρεύω αυτό το φως του φεγγαριού
Το βλέπω
Λατρεύω αυτό το αεράκι
Το ακούω
Κι όμως μισούσα τον άνεμο
Είναι αργά αλλά είμαι ήδη στο δρόμο
Πότε αποφάσισα να βγω έξω..?
Που πάω πάλι..?
Κοιτώ για λίγο πίσω μου
Προχωράω μπροστά
Κι ας μην ξέρω που πάω
Με οδηγεί το φως του
Προχωράω μπροστά κάνοντας βήματα προς τα πίσω
Γιατί σημασία δεν έχει ο δρόμος αλλά πώς τον ακολουθώ
Και γω δεν βρίσκομαι στο μέλλον, στο ένα βήμα μπροστά
Δεν ξέρω που βρίσκομαι
Σε ένα μέρος σκοτεινό
Αλλά δεν φοβάμαι
Επιτέλους
Δεν νιώθω ότι θα έρθει κάποιος άγνωστος να μου πάρει ότι έχω
Γιατί νιώθω ότι δεν έχω
Ότι είμαι μόνη
Ναι, την αγαπάω αυτή τη μοναξιά
Αυτό το σκοτάδι
Αυτό το ασημί του φεγγαριού
Γιατί με οδηγούν ακριβώς σε εκείνα τα μέρη που πρέπει να αποφύγω
Στα δικά σου
Τόση ώρα για σένα μιλάω
Τι σημασία έχει που δεν μ' ακούς..?
Που δεν με βλέπεις..?
Που δεν θα έρθεις..?
Εγώ σου μιλάω
Εγώ σε περιμένω
Διώχνω τον καθένα από δίπλα μου
Δεν θέλω άλλα ψέματα, άλλο πόνο, άλλα δάκρυα
Θέλω να μείνω εδώ
Μόνη στη μέση ενός άγνωστου τόπου
περικυκλωμένη από σκοτάδι και πάγο
Το κρύο περνάει από μέσα μου
Αλλά πως είναι δυνατόν να παγώσει μια καρδιά που αγαπά και περιμένει..?
Ξέρω ότι σταμάτησα να παλεύω για σένα
Αλλά μένω σε σένα
Γιατί δεν θέλω να πάω αλλού
Είσαι το νησί μου
Και το νησί δεν μπορεί να διώξει κανέναν
Απλά κατοικώ, χωρίς να σε βλάπτω, χωρίς να σε ενοχλώ, χωρίς τίποτα
Μπορεί κάποιες φορές να σου θυμώνω, να σου κάνω παράπονα
Αλλά κατάλαβέ με
Τι σου ζητάω τώρα ε?
Από τη στιγμή που εγώ δεν καταλαβαίνω τι κάνω
πώς ζητώ κατανόηση από σένα?
Μ’ αρέσει να σου μιλάω
Έστω κι έτσι
Σε περιμένω
Εσένα…
Όπως κι εσύ περιμένεις
Όχι εμένα όμως
Είδες?
Ταιριάζουμε…
Και πάλι μόνο εγώ το πιστεύω
Τουλάχιστον πιστεύω σε κάτι
Απαγορευμένο
Αδύνατο
Ώρα να γυρίσω
Που όμως?
Θα μείνω λίγο ακόμη
Τι λες κι εσύ..? Θα μου κρατήσεις συντροφιά όσο λίγο θα καθίσω..?
Το φεγγάρι μου θέλει να σε γνωρίσει
Μην του χαλάς χατίρι
Όχι σε εκείνο τουλάχιστον
Ίσως όταν δει το βλέμμα σου όταν με κοιτάς να μην σε αναζητήσει ποτέ ξανά
Θα καταλάβει
Εκείνο με ξέρει
Αν του επιτρέψεις θα σε μάθει και σένα
Τι λες λοιπόν..?
Να δοκιμάσουμε..? Ξανά..?

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Κάπου εκεί μακριά...αλλά τόσο κοντά...


Πλέον θυμάμαι την μυρωδιά του κορμιού σου

δίχως να ακουμπήσω το πρόσωπό μου σ’ αυτό

Θυμάμαι την υφή του δέρματος σου

χωρίς να σε αγγίζω

Θυμάμαι το σώμα μου πάνω στο δικό σου

χωρίς να σε αγκαλιάσω

Δεν έχω τίποτα δικό σου

Μόνο ένα ρούχο

Τα υπόλοιπα είναι λέξεις και κρυφές ματιές

Σε μάγεψα γι αυτό ήρθες κοντά μου

Μα κατάλαβες ότι δεν είμαι μάγισσα

«Είσαι άνθρωπος» μου είπες εκείνη τη νύχτα

Ναι, είμαι ένας άνθρωπος

που λατρεύει το φεγγάρι και που θέλει να πετάξει

Κάποια βράδια, μέσα από σένα,

όταν ήσουν ακριβώς στο κέντρο της ψυχής μου, άγγιζα το φεγγάρι

«Πόσες φορές ευχήθηκες να το πιάσεις? »

Ήμουν εκεί πάνω μόνη μου

και σε έβλεπα που προσπαθούσες από κάτω

να με κρατήσεις εκεί ψηλά

Δεν πέταξες μαζί μου

Θέλω να πετάξω

Ίσως δεν το έκανες επειδή δεν μπήκες στο όνειρό μου

Θέλω να αγγίξω τη νύχτα

και να σου στείλω ένα αστέρι για να έρθεις να με βρεις

Θες να έρθεις?

Σε χρειάζομαι μαζί μου τούτες τις ώρες που θα πετώ

Μα τα πόδια μου είναι ακόμη γαντζωμένα στη γη

Σαν να έχουν μπλεχτεί αλυσίδες γύρω από τα πόδια μου

που με εμποδίζουν να ανέβω ψηλά

Έχεις την ικανότητα να τις ξεμπλέξεις

Είσαι μάγος

Όχι, όχι μάγος

Πρίγκηπας

-Αν ήμουν πρίγκηπάς δεν θα σε πόναγα ποτέ…

-Είσαι διαφορετικός πρίγκηπας. Είσαι ο πρίγκηπάς μου…

Δέχεσαι αγάπη?

Δέχεσαι?

΄Η μόλις χάθηκε η μαγεία χάθηκες κι εσύ?

Εγώ δεν χάνομαι, το ξέρεις

Σκέψου πως δεν με ξέρεις

Πως μόλις τώρα με γνώρισες

«Δεν αγάπησες εμένα. Τα λόγια μου αγάπησες»

Σε είδα

Θυμάσαι?

Σε βλέπω στα όνειρά μου

Τα ζεις?

Μακάρι να θυμόσουν

Να θυμόσουν κάτι από εμένα

Συνέχεια σκέφτομαι αν περνώ καθόλου από το μυαλό σου,

ακόμη κι αν είναι μόνο το όνομα μου

Θυμάσαι πως με λένε?

Ένιωσες κάτι από τα λόγια που μου έλεγες?

Τα δικά μου λόγια τα νιώθεις?

Με νιώθεις να σε κοιτώ κάθε βράδυ

και με τα μάτια μου να σε παρακαλώ να μην φύγεις?

Κι όμως έφυγες ξανά

«Δεν είμαι ευτυχισμένος μαζί σου»

Πως μπορείς?

Που πας?

Πότε θα γυρίσεις?

Που είσαι επιτέλους?

Ξέρεις ότι τα βράδια σταματώ τον χρόνο και περιμένω?

Δεν ξέρω αν θα έρθεις

Ξέρεις ότι θέλω να έρθεις

Είναι τόσο εγωιστικό

Μα εσύ μου είπες να κάνω όνειρα

-Ποια είναι τα όνειρά σου? δεν μου είπες

-Δεν έχω. Δεν ονειρεύομαι πια…

Μην φεύγεις από τα όνειρά μου

Μην φεύγεις από τη ζωή μου

Άκουσε με

Είναι λίγες λέξεις σε γραμμές

Αλλά στο είπα ξανά

Γράφω

Μόνο αυτό έχω να σου δώσω

Γράμματα

Άραγε έφτασαν ποτέ?

Άραγε τα διάβασες?

Θα τα διαβάσεις κάποτε?

Μου λείπεις τόσο πολύ

Μου λείπει ακόμη και ο πιο μικρός ήχος της φωνής σου

Μου λείπει ακόμη και η πιο μικρή ματιά σου

«Τι σκέφτεσαι τώρα?»

«Τι κάνεις τώρα?»

Τα ρωτούσες συνέχεια

Κι εγώ δεν απαντούσα

Σιωπούσα

Μα ζω στην σιωπή

Τώρα την μισώ την καταραμένη

Ίσως εκείνη σε έδιωξε

Δεν ξέρω τι σε έδιωξε

Είπες πως τελείωσε το έργο σου εδώ

και ότι δεν έχεις άλλα να μου δώσεις

Γιατί δεν αφήνεις να ξεκινήσω το δικό μου έργο?

Έχω πολλά να σου δώσω ακόμη

Πιστεύεις σε μένα…έτσι δεν είναι?

Έχω να σου δώσω

Αλλά αρνείσαι ακόμη και να με ακούσεις

«Μ’ αρέσει το γέλιο σου…η φωνή σου»

Ίσως επειδή νόμιζες ότι ήταν κάποιας άλλης

Ίσως επειδή στις λέξεις μου ένιωθες ευτυχισμένος

Όμως όταν είδες ότι έχω ελαττώματα έκανες πίσω

Τώρα γιατί κατηγορώ?

Γιατί είμαι ένας άνθρωπος και όχι μια ιδέα

«Θα ήταν καλύτερα να ζούσαμε χωρίς συναισθήματα»

Θα νιώθαμε κενοί

Θα νιώθαμε? Τι?

Δεν ταιριάζει αυτή η λέξη στο άδειος

Δεν θα νιώθαμε τίποτα

Εκείνη τη μέρα είχα τα μάτια μου ανοιχτά

Έτσουζαν και δάκρυζαν

Μετά τα ένιωθα να στεγνώνουν

και μόνο τα δάκρυα μου τα μούσκευαν ξανά

δεν τα έκλεινα γιατί μόλις θα το έκανα θα ερχόταν εικόνες μπροστά μου

Εικόνες που πονούσαν από μόνες τους, χωρίς να τις δώσω ζωή

που δάκρυζαν και χρωματιζόταν κατευθείαν με γκρι

Κάποτε ήμουν το λευκό σου

Κι εγώ βαμμένη την ψυχή μου μαύρη τότε

Τώρα σχηματίζουμε γκρι

Οι περισσότεροι λένε ότι δεν αξίζει να περιμένω

Τι ξέρουν αυτοί?

Δεν έχουν περάσει μια φορά από την ψυχή μου

για να δούνε πως σε αγαπάω στα αλήθεια

πόσες φορές σου είπα ότι σε αγαπάω?

Λίγες…

Μακάρι να στο έλεγα περισσότερες για να το αποτύπωνες

Έχεις περάσει από την ψυχή μου, από την καρδιά μου

Το έχεις κάνει

Μην το αρνείσαι

-Κατάλαβέ με

-Εσύ δεν με καταλαβαίνεις

Κατηγορίες

Θα μπορούσαμε να ζούμε κάπου ελεύθεροι

Μόνοι μας

Στο φεγγάρι

Να πετάμε

Να ζούμε αναπνέοντας

Να ζούμε ο ένας για τον άλλον

Όνειρα?

Ε?

Ένα ακόμη όνειρο?

Ίσως δεν έπρεπε να ξεκινήσω ποτέ να ονειρεύομαι και πάλι

Γυρνώ πίσω στον δικό μου κόσμο

Μοναξιά

Σιωπή

Σκοτάδι

Κενό

Από εκεί δεν με πήρες?

Θυμάσαι?

Ναι το έκανες

Εκεί με άφησες ξανά

Θα έρθεις να με πάρεις πάλι?

Θα έρθεις?

Ή θα με αφήσεις εδώ για πάντα?

«Μου αρέσει η φράση για πάντα»