Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Ζήσε για λίγο με τα μάτια μου...


Δες την ψυχή μου γαμώτο
Εδώ την έχω...έξω...
Φαίνεται τόσο καθαρά
Άγγιξέ την...
Δεν θα πονέσεις...
αλλά θα νιώσεις στιγμιαία όλο τον πόνο μου
Φοβάσαι...
Άγγιξέ την...
Σταμάτα να τρέμεις...
Δεν σου ανήκει...
Νιώσε πια...νιώσε με...
Γίνε εγώ για λίγο...
Μετά είμαι σίγουρη πως θα μπορείς να με καταλάβεις
Θα μπορείς να με αντέξεις
Δεν είμαι κάτι πολύπλοκο
Είμαι εγώ και η ψυχή μου
Αυτήν αγάπησες
κι ας μην ήξερες τι λύπη κουβαλάει
Τώρα μπορείς να καταλάβεις ότι δεν είμαι κάτι μοναδικό
Απλά σου δείχνω το μέσα μου
Ίσως δεν το κάνουν πολλοί
γι αυτό με θεωρείς ξεχωριστή
Μην φοβάσαι...
Κοίταξε βαθιά εκεί μέσα...ψάξε...
μόνο έτσι θα μπορέσεις να μάθεις τα πάντα για μένα
Πάρε οτι μπορείς απο εκεί πέρα
Δεν καταλαβαίνεις οτι σου τα προσφέρω?
Δεν ειμαι όνειρο...
Δεν θα ξυπνήσεις απότομα
Δεν θα χαθώ...
Πάντα εδώ δεν ήμουν για σένα?
Θυμάσαι να έλειψα ποτέ?
Εγώ ήμουν εκείνη...
Εκείνη που σου επέτρεψε να βουτήξεις τη ζωή σου μέσα στη δική της
Ζούμε χώρια μα κοίτα με...
Εγώ είμαι μέσα σου...
Κι γω εδώ σε έχω...
Μπορώ να σε δω καθαρά...μπορώ...
μπορείς να με δεις κι εσύ...μπορείς...
Έλα τώρα που μου λείπεις τόσο...
Κλείσε τα μάτια...σε είδα...
Άνοιξέ τα...με βλέπεις...?
Κάνε το τώρα...
Μην διστάζεις...
Πάρε με απο εδώ...σε χρειάζομαι...έλα...εσύ και γώ...
Σου δίνω την ψυχή μου...
Δώσε μου ένα μέρος της δικής σου όπως έκανες τότε...
Άφησέ με να σ' αγγίξω ξανά...μην απομακρύνεσαι...
Φοβάσαι ότι θα δω τον πόνο σου...μην ανησυχείς...ξέρω πως είναι...
Προσπάθησε να με μάθεις...
Πάντα έλεγες πως δεν ξέρεις τίποτα για μένα...ότι κρύβομαι...
Τώρα σου δείχνω όλα όσα είμαι...


Λοιπόν?
Μπορείς να ζήσεις μαζί μου γι αυτό ακριβώς που είμαι?
Θυμάσαι έστω και λίγο τι είμαι...?

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Εγώ και σύ: ένα ή κανένα?


Έμπηγε το μαχαίρι στην καρδιά μου όλο και πιο βαθειά
Για να δει πως στα αλήθεια αιμοραγεί
Δεν με πίστευε όταν του έλεγα ότι πονάω ήδη
Ήθελε να το δει με τα μάτια του
Έδειχνε να τον ευχαριστεί που με έβλεπε εκεί κάτω να ουρλιάζω
Μα χωρίς ίχνος κατανόησης και λύπης συνέχισε το έργο του


-Τα κατάφερες? Είσαι ευχαριστημένος τώρα?
- Συγνώμη...δεν το ήθελα πραγματικά...δεν θα είχα ποτέ σκοπό να σε κάνω να πονέσεις
-Πόση ειρωνεία μπορείς να κουβαλάς πάνω σου?
- Τόση όση χρειάζεται για να με μισήσεις
-Σε μισώ ήδη
- Δεν το δείχνεις
-Δεν το καταλαβαίνεις αναίσθητε...αν το καταλάβαινες δεν θα συνέχιζες
- Δεν φοβήθηκες καθόλου?
-Θα μπορούσες να με σκοτώσεις όμως δεν το έκανες
- Μ' αρέσει να σ' ακούω να με παρακαλάς
-Πώς μπόρεσα και σ' αγάπησα?
- Εγώ νομίζεις δεν σ' αγαπάω? Από αγάπη το έκανα
-Με πλήγωσες
- Σε πλήγωσα για να με ξαναγαπήσεις πάλι από την αρχή κι αυτή τη φορά πιο πολύ
-Πως είσαι σίγουρος ότι θα σε αγαπήσω ξανά?
- Δεν έχεις άλλη επιλογή...η ζωή μου είναι η ζωή σου...εσύ το διάλεξες
-Είσαι σκληρός
- Λέω την αλήθεια σου την οποία φοβάσαι να παραδεχτείς
-Και την δική σου αλήθεια που την έχεις κρυμμένη?
- Δεν την κρύβω...είναι ακριβώς μπροστά μου
-Δεν είμαι η αλήθεια σου και το ξέρεις
- Γι αυτό σε έκανα να πονέσεις τόσο απόψε...αν δεν ήμουν η αλήθεια σου δεν θα άντεχες στον πόνο κι όμως δεν αντιστάθηκες γιατί ξέρεις ότι σε θέλω περισσότερο ζωντανή παρά νεκρή και αν δεν ήσουν η αλήθεια μου θα ήσουν νεκρή τώρα
-Δώσε τώρα αγάπη για να γιατρέψεις την καρδιά που ο ίδιος μάτωσες
- Δώσε μου την καρδιά σου πρώτα...