Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

Ότι πιο απλό Θα μπορούσα να σου πω...


<<Μαμά θα έρθεις να μας καληνυχτίσεις απόψε?>>
Ένα κοριτσάκι με κοντό σκούρο καστανό μαλλί τότε
Τα μαλλιά μεγάλωσαν
Το χρώμα ξάνθυνε
Μια μάνα να βλέπει όλες τις αλλαγές
Θέλω να δουλέψω της είχα πει κάποτε
Και μετά θέλω να φύγω από το σπίτι
Όνειρα δικά μου
Τα δικά της ποια ήταν?
Και τι πραγματοποίησε?
Πάντα έλεγε πως ζούσε για μας
Μωρό ήμουν πάντα στην αγκαλιά της
Κι αργότερα της έλεγα τα όνειρά μου
Μαμά..όταν μεγαλώσω θα δουλεύω σε νοσοκομείο,
θα γράψω ένα βιβλίο,
θα παντρευτώ και θα ζήσω στο εξωτερικό
Εκείνη στενοχωριόταν και χαμογελούσε
Δεν μπορούσα να καταλάβω την αντίδρασή της
Δεν έκανα τίποτα από εκείνα τα όνειρα πραγματικότητα
Είμαι μια μελλοντική λογίστρια
που χάνει μέρα με την μέρα την έμπνευση της στο χαρτί,
που πάντα είχε αποτυχημένες σχέσεις
και ποτέ δεν έφυγε από το σπίτι
Ίσως αυτό φοβόταν
Ότι δεν θα είμαι ευτυχισμένη

Της είχα απόλυτη εμπιστοσύνη
Εκμυστηρευόμουν τα πάντα
Και τώρα?
Μυστικά και ψέματα
Πως μπορούσα να της πω για την τελείως διαφορετική πλέον ζωή μου?
Μήπως δεν καταλαβαίνει?
Θέλει να με δει ευτυχισμένη με τις επιλογές μου
Έχασα τον δρόμο μαμά
Τον έχασα
Γιατί να την κάνω να κλάψει κι άλλο?
Ξέρω πόσα έχει περάσει
Μόνο και μόνο για να είναι μαζί μας
Σ' έχασα μαμά
Ποτέ δεν της είπα ότι την αγαπάω
Κι αξίζει να την αγαπάω
Για εκείνη η ζωή μας ήταν πάντα πριν από την δική της
Θέλω να την βλέπω να γελάει
Ξέρω πόσα λάθη έχω κάνει
και πόσα απ' αυτά έχω μετανοιώσει
"Το κοαλάκι μου που έγινε αγριόγατα"
Δεν έφευγα ποτέ από την αγκαλιά της
και τώρα δυσκολεύομαι να την πλησιάσω
Βλέπω φωτογραφίες και λέω συγγνώμη σ' αυτές
αντι να το πω σ' εκείνη
Πήρα τον λάθος δρόμο
Ποια μάνα θα ήθελε να το ακούσει αυτό από το παιδί της?
Είδα,έκανα,έζησα πολλά που δεν τα ξέρει
Προτιμώ να μην τα μάθει
Συγνώμη, μαμά
Ευχαριστώ
Που είσαι εδώ τις σπάνιες φορές που επιλέγω να είσαι στη ζωή μου
Δεν σε διέγραψα
Μια ανοιχτή αγκαλιά που της γύρισα την πλάτη πολλές φορές
Με βλέπει κάθε μέρα να γελάω, να την κάνω να νιώσει καλύτερα
Είμαι σίγουρη ότι βλέπει την θλίψη στα μάτια μου
Κι ας μην είναι δακρυσμένα

"Ηρώ, μην αργήσεις"
Και πάντα αργούσα
Και πάντα έλεγα την άλλη μέρα το πρωί ότι δεν άργησα
Πλέον έχω ένα μέρος της ζωής μου κρυφό από εκείνη
Και θα μείνει για πάντα έτσι
Για το καλό της
Μου λείπουν εκείνες οι στιγμές που ήμασταν παιδιά
Πόσο απότομα μεγαλώσαμε?
Πόσο γρήγορα αποκτήσαμε την δική μας ζωή?
Κάποτε μου έλεγε παραμύθια
Κάθε βράδυ την κοκκινοσκουφίτσα
Πλέον μου θυμίζει εκείνες τις αναμνήσεις της
Θα ήθελα να ακούσω ακόμη μια φορά την κοκκινοσκουφίτσα
Σαν να είμαστε τότε
Θα ήθελα να με καληνυχτίσει ακόμα ένα βράδυ
Όπως τότε
Μαμά..μεγαλώνω και αλλάζω
Αλλά όσο κι αν μεγαλώσω με τα χρόνια
πάντα θα μου είναι δύσκολο να σου τα πω όλα με λόγια
Έλα, μαμά, να σ' αγκαλιάσω..

http://www.youtube.com/watch?v=iDmhrKC5vQ8