Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015

2/1/15



Και μας έπαιρνε ο άνεμος
Ψυχρός.. παγωμένος
Ως την ψυχή.
Μέχρι να μείνει ένα άδειο κουφάρι πια
και να κουνιέται ανάλογα με τις ορέξεις του ανέμου.
Τρύπια η καρδιά
Μέχρι να διωχθούν όλα τα συναισθήματα.
Μα έβαλε καρτέρι αυτό το κύμα
Αυτό το κύμα..
Μόνο τότε ακούω τη φωνή σου πια 
ανάμεσα στα κύματα.
Με φωνάζεις.. ουρλιάζεις.. με διώχνεις
και πάλι από την αρχή.
Χωρίς τέλος.
Και γω να βρίσκομαι στο ίδιο σημείο
Χωρίς την παρουσία σου.
Να κάνω συζητήσεις με τη φαντασία μου
Και να μαντεύω από τα σήματα του καιρού
πόσο κοντά ή πόσο μακριά μου είσαι
Ποιες λέξεις λες..
Αν γελάς..
Και να προχωράω.. να προχωράω κόντρα στον άνεμο.
Κουκουλώνοντας την ψυχή με ότι βρω.
Μα μπάζει από παντού
Και που να βρω μια σανίδα να την ακουμπήσω..
Να ξεκουραστεί επιτέλους..

Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2015

Ζώντας στο ξημέρωμα



Σήμερα το πρωί, μόνη μου στο αστικό.
Είδε ο κόσμος κρύο και βροχή 
κ απ' το φόβο του κλείστηκε στα σπίτια.
Ξεκινάει αργά το αστικό.
Και ξαφνικά.. μπαίνει ένας,
την τελευταία στιγμή, τρέχοντας.
Μουσκεμένος ως το κόκκαλο.
Τελικά.. είμαστε δυο αυτό το πρωινό.
Χωρίς καλημέρα.. μόνο ένα βλέμμα συμπόνιας.
Κατεβαίνουμε στην ίδια στάση.
Έπειτα, ο καθένας πάει στον προορισμό του.
Χωρίς καλημέρα..