"Μες απ' του ύπνου του εφιάλτη τις γραμμές..."

Τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι

Ο πρώτος αναμενόμενη σχέση που ποτέ δεν υπήρξε
Ο δεύτερος απαγορευμένη αγάπη που κατέληξε πόνος
Ο τρίτος ξαφνικός έρωτας που σταμάτησε πριν καν αρχίσει
Ο τέταρτος το άλλο μισό

Τέσσερα διαφορετικά φιλιά
Το πρώτο αδιάφορο
Το δεύτερο ξαφνική συνήθεια
Το τρίτο πάθος
Το τέταρτο παρόν, παρελθόν, μέλλον(..?)
Δεν συγκρίνω..ούτε θέλω να επιλέξω κάποιον
Αυτή η πραγματικότητα μ' έκανε να φοβάμαι τις νύχτες να μείνω μόνη
Ξέχασα πως είναι να ζεις στην μοναξιά
Ένας χρόνος πέρασε σχεδόν
7 μήνες προσπαθούσα εγώ για μας
2 μήνες εσύ
Τον έναν για να με διεκδικήσεις
Τον άλλον για να γυρίσω κοντά σου
-Θες να πάμε μια βόλτα?
-Όχι..καληνύχτα..
Έφυγα..πάντα έφευγα έτσι
Περπατούσα στο δρόμο
Το τραγούδι ακουγόταν ακόμα
Σταμάτησα να το ακούσω μέχρι το τέλος
"Για να χωράει κάπου ο πόνος
τις νύχτες όταν μένω μόνος.
Τις σιωπές μου να μετράω"
Χτυπάει το τηλέφωνο
Εκείνος
Σιωπή..
"να σε θυμάμαι όταν πονάω να μου λες
Θα μαι κοντά σου όταν με θες"
-Ωραίο τραγούδι
-Και γω αυτό ακούω
-Μην κάνεις πράγματα που δεν σου λέω να κάνεις
-Καλά..θα γίνει όπως θέλεις..
Συνέχισα το δρόμο που ξεκίνησα
Θέλω να γυρίσω πίσω
Δεν αντέχω να πληγωθώ ξανά
"Αχ να ταν η αλήθεια σου
σαν ψέμα αληθινή"
Μέσα μου πάλευε το θέλω και το πρέπει
Και την στιγμή που χανόμουν στις σκέψεις τον βλέπω μπροστά
Ανοίγει την πόρτα
-Ήξερα ότι θα σ' έβρισκα εδώ
-Καληνύχτα
Με τραβάει μέσα
Και εκεί ήταν που το θέλω νίκησε το πρέπει
Ένα τόσο συνηθισμένο φιλί έμοιαζε τόσο νοσταλγικό τώρα
-Δεν θέλω να σε βλέπω κλαις
Ήταν λες και με είχαν στριμώξει στο τοίχο
Εκείνο το πρόσωπο το γνώριμο μπροστά μου
Με κοιτούσε όπως κάθε φορά κατευθείαν στην ψυχή
-Ξέρω τι θες και τι θέλω να κάνω και ποτέ δεν ένιωσα τύψεις για όσα κάναμε μαζί
Με φιλάει πριν καν ακούσει την απάντησή μου
-Ούτε εγώ ένιωσα τύψεις
-Πόσος καιρός πέρασε?
-3 χρόνια..
Πάντα είναι όπως την πρώτη φορά
Όταν η ψυχή, το μυαλό, η καρδιά, το σώμα συμφωνούν και είναι ταυτόχρονα εκεί
-Σ' αγαπάω
-Και γω σ' αγαπάω
-Αγκάλιασέ με τώρα. Εκεί πάνω είχα ανάγκη μια αγκαλιά και δεν την είχα από κανέναν
-Τι σκέφτεσαι..?
-Τι έγινε με μας..?
-Στα ξεκαθάρισα όλα. Δική σου επιλογή το κατά πόσο τα δέχεσαι
Με κοιτάει στα μάτια
Είναι ερωτευμένος?
Με φιλάει..
Δεν υπήρχε κανείς γύρω μας
Δεν άκουγα τίποτα
Κι ας περνούσαν απ' το πλάι μας
Κι ας μας προσπερνούσαν
-Μετά θέλω να μιλήσουμε για μας
-Τι..? Τέλος..?
-Ναι..τέλος
Έφυγα
Πρώτη φορά που δεν τον περίμενα
Δεν μ' έψαξε..δεν τον έψαξα..από τότε
Είστε ωραίο ζευγάρι
Είστε στην ίδια φάση
Γιατί δεν είστε μαζί?
Και ένα φιλί που απλά συνέβη
Χωρίς ουσία...χωρίς νόημα
Τελικά ξεφεύγω από το εγώ μου
Τι θες από τη ζωή σου?
Τι σκέφτεσαι?
Τι έγινε με μας?
Γιατί δεν είσαι καλά?
Πως μπορώ να είμαι αφού τα γεγονότα με προσπερνάνε?
Χάθηκα κάπου εκεί ανάμεσα
Σ' αυτό που λέγεται ζωή
Μπέρδεψα τους δρόμους
Ξέρω που βγάζει ο καθένας
Αλλά είναι αδύνατον να επιλέξω κάποιο μονοπάτι
Δεν μου το επιτρέπω πια..
Περπατήθηκαν ήδη αυτοί οι δρόμοι
Ανασφάλεια
Για τί?
Για να μη καταστραφώ?
Αυτό το έκανα πριν 9 μήνες
Συνέχισα
Πλέον δέχομαι και αρνούμαι πιο εύκολα
Κι ας μην μπορώ να καταλάβω ακόμα τι μου "αξίζει"
Αφήνω τους ανθρώπους να με πλησιάσουν
Και μετά τι..?
Φεύγουν...φεύγω
Σταμάτησα να προσπαθώ να τους κρατήσω κοντά μου
Κι ας φοβάμαι πλέον τόσο την μοναξιά

http://www.youtube.com/watch?v=DwJAtf2ZFpk

Ότι πιο απλό Θα μπορούσα να σου πω...

<<Μαμά θα έρθεις να μας καληνυχτίσεις απόψε?>>
Ένα κοριτσάκι με κοντό σκούρο καστανό μαλλί τότε
Τα μαλλιά μεγάλωσαν
Το χρώμα ξάνθυνε
Μια μάνα να βλέπει όλες τις αλλαγές
Θέλω να δουλέψω της είχα πει κάποτε
Και μετά θέλω να φύγω από το σπίτι
Όνειρα δικά μου
Τα δικά της ποια ήταν?
Και τι πραγματοποίησε?
Πάντα έλεγε πως ζούσε για μας
Μωρό ήμουν πάντα στην αγκαλιά της
Κι αργότερα της έλεγα τα όνειρά μου
Μαμά..όταν μεγαλώσω θα δουλεύω σε νοσοκομείο,
θα γράψω ένα βιβλίο,
θα παντρευτώ και θα ζήσω στο εξωτερικό
Εκείνη στενοχωριόταν και χαμογελούσε
Δεν μπορούσα να καταλάβω την αντίδρασή της
Δεν έκανα τίποτα από εκείνα τα όνειρα πραγματικότητα
Είμαι μια μελλοντική λογίστρια
που χάνει μέρα με την μέρα την έμπνευση της στο χαρτί,
που πάντα είχε αποτυχημένες σχέσεις
και ποτέ δεν έφυγε από το σπίτι
Ίσως αυτό φοβόταν
Ότι δεν θα είμαι ευτυχισμένη

Της είχα απόλυτη εμπιστοσύνη
Εκμυστηρευόμουν τα πάντα
Και τώρα?
Μυστικά και ψέματα
Πως μπορούσα να της πω για την τελείως διαφορετική πλέον ζωή μου?
Μήπως δεν καταλαβαίνει?
Θέλει να με δει ευτυχισμένη με τις επιλογές μου
Έχασα τον δρόμο μαμά
Τον έχασα
Γιατί να την κάνω να κλάψει κι άλλο?
Ξέρω πόσα έχει περάσει
Μόνο και μόνο για να είναι μαζί μας
Σ' έχασα μαμά
Ποτέ δεν της είπα ότι την αγαπάω
Κι αξίζει να την αγαπάω
Για εκείνη η ζωή μας ήταν πάντα πριν από την δική της
Θέλω να την βλέπω να γελάει
Ξέρω πόσα λάθη έχω κάνει
και πόσα απ' αυτά έχω μετανοιώσει
"Το κοαλάκι μου που έγινε αγριόγατα"
Δεν έφευγα ποτέ από την αγκαλιά της
και τώρα δυσκολεύομαι να την πλησιάσω
Βλέπω φωτογραφίες και λέω συγγνώμη σ' αυτές
αντι να το πω σ' εκείνη
Πήρα τον λάθος δρόμο
Ποια μάνα θα ήθελε να το ακούσει αυτό από το παιδί της?
Είδα,έκανα,έζησα πολλά που δεν τα ξέρει
Προτιμώ να μην τα μάθει
Συγνώμη, μαμά
Ευχαριστώ
Που είσαι εδώ τις σπάνιες φορές που επιλέγω να είσαι στη ζωή μου
Δεν σε διέγραψα
Μια ανοιχτή αγκαλιά που της γύρισα την πλάτη πολλές φορές
Με βλέπει κάθε μέρα να γελάω, να την κάνω να νιώσει καλύτερα
Είμαι σίγουρη ότι βλέπει την θλίψη στα μάτια μου
Κι ας μην είναι δακρυσμένα

"Ηρώ, μην αργήσεις"
Και πάντα αργούσα
Και πάντα έλεγα την άλλη μέρα το πρωί ότι δεν άργησα
Πλέον έχω ένα μέρος της ζωής μου κρυφό από εκείνη
Και θα μείνει για πάντα έτσι
Για το καλό της
Μου λείπουν εκείνες οι στιγμές που ήμασταν παιδιά
Πόσο απότομα μεγαλώσαμε?
Πόσο γρήγορα αποκτήσαμε την δική μας ζωή?
Κάποτε μου έλεγε παραμύθια
Κάθε βράδυ την κοκκινοσκουφίτσα
Πλέον μου θυμίζει εκείνες τις αναμνήσεις της
Θα ήθελα να ακούσω ακόμη μια φορά την κοκκινοσκουφίτσα
Σαν να είμαστε τότε
Θα ήθελα να με καληνυχτίσει ακόμα ένα βράδυ
Όπως τότε
Μαμά..μεγαλώνω και αλλάζω
Αλλά όσο κι αν μεγαλώσω με τα χρόνια
πάντα θα μου είναι δύσκολο να σου τα πω όλα με λόγια
Έλα, μαμά, να σ' αγκαλιάσω..

http://www.youtube.com/watch?v=iDmhrKC5vQ8

Και τώρα..Tι? Που?

Στέγνωσαν τα δάκρυα
Γιατί έχεις τόσο θλιμμένα μάτια?
Πονάω
Τι σε τραβάει να πας εκεί?
Ποιός?
Να τον διώξω πρώτη
Άδειασαν όλα και δεν έμεινε τίποτα
Ξέχασα τον εαυτό μου πίσω
Που να βρω την δύναμη να τον τραβήξω μόνη μου?
Κοίτα λίγο ψηλά
Βλέπεις τα πουλιά?
Φεύγουν
Ξεχνάν γιατί τους μαγεύουν τα μέρη που ταξιδεύουν
Εσύ τι να θυμηθείς και τι ξεχάσεις από δω?
Όλη σου τη ζωή?
"Το κύμα ρε..το κύμα"
Του μοιάζεις
Πότε αριστερά..πότε δεξιά
Ερχόσουν προς το μέρος μου τις νύχτες
για να αλλάξεις κατεύθυνση το πρωί
Στη θάλασσα σε γνώρισα πριν τόσα χρόνια
Μα τότε ήμουν μικρή
Μικρή για να νιώσω
Μικρή για να ζήσω
Και τώρα που έμαθα εκείνη σε πέρνει μακριά
Να την μισήσω που σε έφερε κοντά μου ή που σε πέρνει τώρα?
Άκου το κύμα να κοιμηθείς ήσυχα απόψε
Το βλέμμα εκείνο καρφώμενο στο κενό που πάντα έβλεπε
Κι ας μην ένιωθε κάτι δυνατό
Τις νύχτες που με γύρευες και δεν ερχόμουν
Τις νύχτες που έκλαιγες και ρωτούσα τι έχεις
Νομίζεις δεν ήξερα?
Τις μέρες που σε έψαχνα και έλειπες
Τώρα που να έρθω και συ που θα είσαι?
Τότε που μ' έπιανες το χέρι λες και είχα τη δύναμη να φύγω
Που με σκέπασες να μην κρυώνω
Θυμάσαι?
Όσο σε φοβόμουν στην αρχή τοση ασφάλεια ένιωσα στο τέλος
Δεν αφήνεις την καρδιά σου να αγαπήσει για να μην πληγωθείς
Ξανά
Κι αυτό τον φόβο τον αγάπησες
Τώρα τι έμεινε να σε κρατήσει?
Έφτασες στο τέλος και γω δεν έζησα την αρχή
Ζεις στη θάλασσα και γω στη στεριά
Το κύμα άγγιξε το βότσαλο?
Ή το ένα ταξιδεύει και το άλλο περιμένει ακόμα την συνάντησή τους?

"Your eyes forever glued to mine"

Ξηρά χείλη
Τσούζουν
Ένας πόνος μέσα
Μην φύγεις
"Δεν έχω τίποτα να πω"
Ζήτησα να βρέξει
Να καλύψει ότι έμεινε γυμνό
Περπάτα
Εκεί στη μέση
Στην ευθεία
Πάντα σ΄αγαπώ
Πρόλαβα?
Μου έλειψε η θάλασσα του χειμώνα
Σκοτείνιασε νωρίς
Πριν το νιώσεις καν βρέχει
Ένα χαμόγελο
Με βλέπεις από το παράθυρο
Πέφτουν ψιχάλες στα χείλη, στα μάτια, στο σώμα
Σ΄όλα εκείνα που ¨αγάπησες¨
Μου χαμογελάς
Κι όμως δεν σ΄έχω
Γεύομαι. Παίζω
Με τον χορό μου στη βροχή
Μια λέξη. Μια αίσθηση
Νιώθω. Ακούς? Μ΄ακούς? Νιώθω
Μέσα από το τζάμι δεν μ΄αγγίζεις
Βλέπεις εκείνο τον γυάλινο τοίχο?
Εσύ μπροστά. Εγώ πίσω
Εσύ ζεις. Εγώ ακολουθώ
"Είναι νωρίς ακόμα. Θα σε μάθω"
Μην φύγεις από την ευθεία
Είμαι ήδη στην άκρη
Πού είναι το φως?
Υπόσχεση
Συμφωνία με τους θεούς
Εκείνους που απέρριψα
Εκείνους που καλούσα στον γκρεμό
Μαζί στον θάνατο
Τότε ήταν που σταμάτησαν όλα
Ποιος χρόνος?
Μια καρδιά άρχισε πάλι να χτυπά
Τόσο αργά?
Αλήθεια, ποιος είσαι?
Ποιος ήσουν?
"Αυτός είμαι εγώ"
Το δικό μου παρελθόν ένα μυστήριο που δεν σου αποκάλυψα
<<Δεν ξέρεις τίποτα.Δεν φαντάζεσαι πόσο έχω πονέσει.
Πόσοι έχουν φύγει>>
Ειρωνεία πάντα
Ο τροχός γυρίζει
Τα λόγια δεν επιστρέφονται
Οι πράξεις δεν διορθώνονται
Το σώμα τρέμει
Έτσι όπως σ΄αρέσει
Το παράθυρο έκλεισε και η καταιγίδα σταμάτησε
"Μην φοβάσαι"
Στο είχα πει
Θυμάσαι?
"Θα τα πούμε αύριο"
Έφυγα
Πάντα έφευγα για να γυρίσω
Στην ευθεία σου
Στη γεμάτη ψυχή μου
Από τι?
Τι έμεινε?
Έννοιες που δεν έμαθες να ξεχωρίζεις σε μένα
Λίγο μαύρο
Λίγη τρέλα
Μια αγάπη παρανοϊκή
Η δική σου
Μια αγάπη..
Η δική μου
Η συνέχεια?
Ένας δρόμος
Τι θα συναντήσεις?
Τι θα δεις?
Δεν θα θυμάμαι
Κενό
Κάποιο από τα πολλά
Κοίτα με τώρα
Κοίτα με
Σ΄αυτά τα μάτια που λες ότι ξέρεις να διαβάζεις
Κι όμως..δεν ξέρεις να τα νιώθεις..

Υπομονή..μέχρι το τέλος..ή μέχρι την ελευθερία σου...

Βήματα μοναχικά
Κάτω από την λάμψη των αστεριών
Κινούνται?
Ή τρελάθηκα από καιρό?
Δεν θέλω να δω κανένα φως
Προτιμώ να είμαι γυμνή στην γωνιά μου
Να μην νιώθω
Αλήθεια, γιατί όλοι ψάχνουν την ελευθερία?
Γιατί την παρομοιάζουν με την ευτυχία?
Και γω που τώρα είμαι ελεύθερη γιατί δεν νιώθω?
Πλήρης αδιαφορία για το τι συμβαίνει
Και συ που πάντα ήθελες να σουν ανεξάρτητος γιατί δεν την δέχεσαι?
Νόμιζα πως είχες συνηθίσει τις φωνές, την γκρίνια, τα παράπονα, την ζήλια
Άρχισαν να σε πνίγουν
Όπως πνίγει εμένα αυτό το σκοτάδι
Ή μήπως το πνίγω εγώ με την μοναξιά και τα δάκρυα?
Η ψυχή δεν ήταν για την δικιά σου ελεύθερη ψυχή
Μα οι ψυχές δεν αγαπούν
Πονάνε
Μα οι καρδιές δεν πονάνε
Αγαπούν
Εσύ είχες καρδιά ή ψυχή?
Είχα φεγγάρι
Εκείνη η μαγεία δεν σ' άγγιξε ποτέ
Δεν άφησα να την δεις
Ναι, ξέρω, κρύβω την αγάπη καλά
Ψυχρό, αδιάφορο βλέμμα, σοβαρό
Από μέσα έρωτας, πάθος, φλόγα
Το ασημί του φεγγαριού που παίρνει χρώμα κόκκινο
Το κενό των ματιών που γεμίζει χρώματα
Κι ας είναι μόνο δυο, μαύρο και καστανό
Τα έβλεπα ουράνιο τόξο
Μέσα από τον καθρέφτη ήθελα να φωτογραφίσω
την κάθε υπέροχη στιγμή μας
Υπήρχαν τέτοιες στιγμές
Ανάγκασε με να ξεχάσω
Ένα άγγιγμα και νιώθω χαρούμενη
Ένα φιλί και νιώθω πάλι πως σε ερωτεύομαι από την αρχή
Τις πρώτες μέρες, τις πρώτες νύχτες
Ποτέ καρδιά, ποτέ ψυχή
Πόσο μ' αγάπησες και πόσο πόνεσα?
Είσαι αλλού και είμαι εδώ πάντα
Περιμένω μια κίνηση
Κι ας είναι έστω ένα χαμόγελο, ένα χάδι, μια λέξη, ένα φιλί
Δεν θέλω να βρέξει
Θέλω να σου δείξω το φεγγάρι
Βήματα μοναχικά και εκεί πάνω
Περπάτα δίπλα μου
Ναι, στον μαγικό μου κόσμο
Εκεί ζω, και συ αλλού

Άκουσε με...για λίγο...

Δεν θέλω να σε χάσω
Ναι λοιπόν σ' αγαπάω
Και δεν το νομίζω απλά
Μπορεί να ακούγετε απλό
Μπορεί να είναι δυο μόνο λέξεις
Φταίω
Το παραδέχομαι σπάνια
Σε κατηγορώ συνέχεια
Η σχέση μας απαγορευμένη για όλους
Για μένα μοναδική
-Στο μέλλον θα είμαστε μαζί
-Μην με αφήσεις
-Μην με παρακαλάς. Δεν μ' αρέσει
Άρχισε από ενθουσιασμό
Κατέληξε σε σχέση
Ποιος θα το περίμενε?
Μάλλον εμείς
Ας αφήσουμε τα μάλλον και τα ίσως
Μόνο σιγουριά να υπάρχει
Σ' αγαπώ
Είμαι ερωτευμένη με σένα
Πιο απλά δεν μπορώ να το πω
Γιατί δεν στο δείχνω?
Γιατί δεν στο λέω?
Γιατί το φοβάμαι
Φοβάμαι πως αν στο πω θα τελειώσει
Και δεν θέλω
Περίμενα διαφορετική αυτή τη μέρα
Κι όμως ήταν από δικό μου λάθος
Όπως πάντα κάνω λάθη την πιο ακατάλληλη στιγμή
Συγνώμη
Νιώσε με
Αγάπησε με
Δέξου με
Άντεξε με
Ξέρω πως είναι δύσκολα όλα αυτά
Περάσαμε δύσκολα
Αλλά είναι καιρός να τα αφήσουμε πίσω
Άφησε με να σ' αγαπώ
Μην με αρνήσε
Κατηγόρησε με
Φώναξέ μου
Όμως μην με αγνοείς
"Όταν σε είχα πρωτοδεί"
Τώρα αρχίζω να καταλαβαίνω
Μήπως άργησα?
Κι αν άργησα συγχώρεσε με και για αυτό
Έχεις δίκιο σε ότι κι αν πεις
Μ' αρέσει να σε βλέπω
Μ' αρέσει όταν με κοιτάς
Όταν είμαι θυμωμένη πάντα με κάνεις να γελάω
"Δεν μ' αρέσει που δεν γελάς.
Για να σε δω λίγο"
Και να ένα χαμόγελο
Είσαι σημαντικός για μένα
Μου έμαθες να ζω, να ακούω και να βλέπω
Εγώ αμφιβάλλω αν σου έδωσα κάτι
Ίσως έμαθες να με αντέχεις
Έλα να ζήσουμε μαζί
..ότι θες
..όπως θες
Απόψε δεν θυμώνω, δεν νευριάζω, δεν γκρινιάζω
Μόνο σ' αγαπάω
Συγνώμη




3-7-09

Μια στγμή...Μόνο μια...

Η μαύρη μου σκιά στον καθρέφτη σου
Η μαύρη μου ψυχή στο σώμα σου
Μόνη κάπου εκεί χαμένη
Μια ζωή ίσως έρθει
Ποιά θα πάρει με τον ερχομό της?
Ας πάρει την δική μου
Δεν χαμογελάω πια
Οι μεγάλοι δεν χαμογελάνε
Τρέχουν μόνο
Να προλάβουν την ζωή τους
Τικ τακ...τικ τακ...τακ
Που στο διάλο είναι αυτό το καταραμένο ρολόι?
Ο ήχος μπαίνει στα αυτιά μου
Στο μυαλό
Σε ερωτεύτηκα
Σ' αγάπησα
"Χαλαρώνεις?"
Λίγο μετά
Κουνώ το κεφάλι αδιάφορα
Τυλιγμένη στο σώμα μου
Αλλά πως είναι δυνατόν να με καταλάβεις
αφού δεν με νιώθεις?
<<Εσύ φταις>>
Μάλλον αξίζω να μου φέρεται ο καθένας άσχημα
Μετρώ τις στιγμές που ένιωσα ευτυχισμένη
Λίγες
Και στιγμές που πληγώθηκα..που έκλαψα
Δεν θυμάμαι πόσες
Έχασα τον υπολογισμό γιατί έχασα εμένα
Ζούσα στο ροζ συννεφάκι
Έμαθα πως τα σύννεφα τα παίρνει ο άνεμος
Το δικό μου διαλύθηκε
Και γω πέφτω
Πόσο χαμηλά?
<<Όλα καλά θα πάνε μικρή>>
Μεγάλωσα απότομα
Βαρέθηκα γρήγορα
Ποιός προσπάθησε να μάθει τι κρύβεται
πίσω από αυτό το πρόσωπο?
Ποιός δεν άλλαξε γνώμη αργότερα?
Κανείς και όλοι
Κάνε μια φορά να νιώσω ότι αξίζω
Ότι δεν με χρησιμοποιείς
Ότι με καταλαβαίνεις
Μα πιο πολύ ότι νιώθεις κάτι για μένα...για μας
Και γω σου υπόσχομαι πως θα την προσθέσω
στις στιγμές τις ευτυχίας μου
Ξέρω πως δεν θα γίνει ποτέ
Αλλά πάντα ζούσε η αναθεματισμένη ελπίδα μέσα μου
Βλέπεις έμειναν σκόρπια κομμάτια από εκείνο το συννεφάκι
στην άδεια πια ψυχή μου

Κάπου εκεί έξω ανάσες..Να καλύπτουν το μαύρο..Να μην δει κανείς..Μόνο εκείνοι...

Ξυπνώ
Το κρεβάτι έχει αγκάθια ή η ψυχή μου?
Δεν μου είπε καληνύχτα
Θέλω να πάμε στο νεκροταφείο
Μαζί όπως τότε
Θυμάσαι?
Κάνετε παρέα με νεκρούς?
Απλά σκάσε και φύγε
Μια ένωση
Πιο ισχυρή από κάθε σωματική
Στα μάτια μας
Φόβος..αδιαφορία..ή έρωτας..?
-Γιατί δεν μ' ακούς?
-Γιατί ποτέ δεν μιλάς
Γύρισα για να επανορθώσω
όμως ήξερα πως ήσουν με κάποιον άλλον
Θάρρος
Αυτός ο άλλος ονομάζεται ζωή
Εσύ ποτέ δεν είχες κάποιο όνομα
Ούτε άγνωστος ήσουν
Σε έζησα πριν σε γνωρίσω
Σε έμαθα μετά τη φυγή σου
Και τώρα?
Τι ρωτάς..αφού ξέρεις
Πήρες τα όνειρα
Πήρα ζωή
Έφυγες
Έμεινα
Δεν φώναζες
Θύμωνα
Παρακαλούσα
Έκλαιγες
Σιωπηλά πάντα
Ποιός άλλος θα μπορούσε να αντέξει τη σιωπή μου?
Γι' αυτό άρχισα να φωνάζω στον καθένα
Για να μην είσαι εσύ
Πότε είπες πως θα έρθεις?
Μου χρωστάς μια ένωση
Σου χρωστάω τα πάντα
Ξέρεις ποια είναι η απόδειξη
Σβήστηκαν όλα από παντού
Μα η ψυχή θυμάται
Την πιέζω να κρατήσει ισορροπία
Για να μην τρελαθώ κάποια νύχτα όπως η σημερινή
Βρήκα διέξοδο
Θα γελούσες αν στην αποκάλυπτα
Θα ειρωνευόσουν
Το άντεχα
Ήθελα λίγο ακόμα όταν μου παρουσίαζες το τέλος
Ένα τέλος,μια αρχή
Ποιός τις πιστεύει αυτές τις μαλακίες?
Το τέλος έρχεται όταν το φέρνεις
Δεν επέστρεψα τίποτα
Μου έδωσες το νόμισμα με την διπλή όψη να επιλέξω
και γω το έριξα ανάμεσα στους τάφους
Ας επιλέξουν εκείνοι για μένα
Κρίμα που δεν θα μάθω την απόφαση τους τώρα
Ναι,ναι,ακριβώς όπως το σκέφτηκες
Δεν αναλαμβάνω την ευθύνη για τις πράξεις μου
Ανώριμη
Μπορώ να διαβάσω μια λίστα με κατηγορίες
Και συ?
Που είσαι σε όλο αυτό?
Στο τέλος κάθε φράσης
Μαζί κάναμε τη λίστα
Μαζί θα την κάψουμε όταν έρθει η ώρα
Πριν όμως θα προσθέσουμε μια ακόμη αμαρτία
Αμαρτία για τους άλλους
Ένωση για εμάς
Και το παζλ είναι έτοιμο για να το καταστρέψουμε
Τολμάς?
Δώσε μου το χέρι σου και πάμε εκεί ψηλά
Να μάθουμε την απόφαση τους
Ίσως καταλήξουμε και πάλι εδώ
Αλλά ποιος νοιάζεται?
Δεν θα μ' αφήσεις
Δεν θα σ' αφήσω
Κι ας πονέσει
Κι ας κλάψεις
Μαύρο παντού
Φεύγουμε τώρα?

Ταξίδι του χρόνου...Στο παρελθόν..? Στο παρόν..?

Δεν θυμάμαι
Όταν άνοιξα τα μάτια θυμήθηκα
Μια λέξη
"Άθλιοι"
Εκείνη μας χαρακτήριζε
Εκείνη που χαράχτηκε από τα χέρια μου
Τη μέρα
Θυμάσαι τη μέρα?
Τώρα πια υπάρχει μια φωτογραφία σαν απόδειξη
Γιατί από τον τοίχο σβήστηκε
Γιατί από το σώμα σβήστηκε
Γιατί ποτέ δεν ξεπεράσαμε τα όρια
Τα δάκρυα τα θυμάσαι?
Ναι ρε για σένα μιλάω ξανά
Για σένα που πρόδωσα
Για σένα που ένιωθα μισή
Για σένα που έφευγες
Μια αγκαλιά σου ήθελα
Ένα βλέμμα
Σήμερα θα έρθω
Να σε ψάξω
Κι αν σε βρω δεν ξέρω τι θα σου πω
Τι πρέπει να σου πω
Ίσως τίποτα
Θέλω να φωνάξω
Να θυμηθείς τόσα
Τόσα που ξεχάσαμε μαζί
Στάσου λίγο
Μην με διώχνεις
Μια συγνώμη
Ανούσια πια
Όχι αύριο
"Δεν υπάρχει αγάπη. Όλα στο μυαλό είναι"
Πόσο αλλάξαμε
Πόσα δεν ξέρουμε
Πόσα κάναμε χωριστά
Δεν ρωτάω
Φοβάμαι τις απαντήσεις
Φοβάμαι ότι θα λυγίσω
Πάντα έλεγες ότι ήμουν δυνατή
Πάντα έλεγα πως δεν θέλω να ακούω
Δεν υπήρχε το πάντα
Υπήρχε το τώρα
Μια στιγμή
Αιωνιότητας
Θυμάσαι τη μέρα της αλήθειας?
Μια ανάσα
Η καρδιά χτυπούσε
Ένα άρωμα
Έτσι ξέβαψε το χρώμα
Το χρώμα του σάπιου μήλου
Περνάω από αυτό το μέρος
Σαν να μην έγινε τίποτα
Όλα ίδια μπροστά στο χρόνο
Όλα όπως ήταν
Μόνο δυο φιγούρες λείπουν
Και κάτι γράμματα από πίσω τους
Η ψυχή τότε ήταν καθαρή
Κατάλευκη μέσα στο μαύρο της περιτύλιγμα
Τρέμουν ακόμη τα χέρια μου όταν πιάνω εκείνο το τριαντάφυλλο
"κάτι που ξέρουμε μόνο εσύ και γω"
τα πέταλα από το μαύρο τριαντάφυλλο
"Θέλω να σταματήσει ο χρόνος
για να μείνουμε για πάντα έτσι όπως είμαστε τώρα
ώστε κανείς να μην μπορεί να μας καταστρέψει"
Τα θυμάσαι αυτά τα λόγια?
Δικά σου είναι
Πριν
<Μ' αγάπησες καθόλου?>
Μετά

-Φεύγω
-Φύγε...πάντα αυτό κάνεις άλλωστε...φεύγεις

Μην ξαπλώσεις δίπλα μου...

"Όταν είσαι εδώ δεν θα φεύγεις καθόλου. Μου λείπεις"
Άρχισε να δένεται μαζί μου
Άρχισε να δένεται με το σώμα μου
Αυτό δεν θές?
Να με αγγίζεις?
Να γίνομαι δική σου?
Σ' αρέσει να με θεωρείς δική σου
Δεν με πειράζει
Ξέρεις γιατί?
Γιατί δεν νιώθω τίποτα
Δεν νιώθω εκείνη την ένωση
Όταν το μισό γίνετε ένα
Απλά ερωτεύομαι όλους εκείνους
που έχουν σχέση με το απαγορευμένο
Απλά αγαπώ όλους εκείνους...
Αγαπώ..?
Να γελάσω λίγο εδώ?
Ή μήπως να θυμώσω?
Περίμενε με εσύ
Φίλα με
Τώρα
Εδώ
Μπροστά τους
Τολμάς?
Νοιάζεσαι για μένα
Θα νοιαζόσουν για την κάθε μια
που θα σου έδινε ένα παθιασμένο φιλί
Υποκρίνομαι?
Ποτέ δεν νιώθω ευτυχισμένη μαζί σου
Ποτέ δεν σηκώνω τα τηλέφωνά σου
Μ' αρέσει να σε παιδεύω
Μ' αρέσει να μην ξέρεις που είμαι, με ποιον
Μ' αρέσει να τρελαίνεσαι
Μ' αρέσει να με ζητάς παντού
Μου πιάνεις το χέρι
Το σφίγγεις πάνω σου
Ανάβεις κεριά
Βάζεις μουσική
Με ερωτεύτηκες ρε?
Τι?
Σου φέρομαι απαίσια και μετά γελάω
Εκείνο το χαμόγελο ερωτεύτηκες?
Το ειρωνικό?
Σηκώνομαι
Φεύγω χωρίς να πω τίποτα
Τρέχεις
Με ψάχνεις
-Τι έπαθες? Γιατί έφυγες έτσι?
-Φύγε κι εσύ. Θα μας δουν
-Σε νοιάζει?
Και με φιλάς εκεί
Στη μέση του παντού
Στη μέση όλων
Κανένας δεν μας είδε
Να με μισήσεις θέλω
Να με παρατήσεις πριν το κάνω εγώ
-Δεν σε καταλαβαίνω ποτέ
-Κάποτε θα γίνει κι αυτό
Με κοιτάς με εκείνο το βλέμμα
Μέσα στα μάτια
Δεν έχεις καταλάβει ακόμη?
Γιατί δεν με ξέρεις γαμώτο?
Γιατί δεν με έχεις μάθει?
-Σου έλειψα?
-Ναι κορίτσι μου
(Ξανά γέλιο)
Δεν το περίμενα
-Και τι περίμενες? Αφού δεν με ξέρεις


Ρε ηλίθια, βρήκες καινούριο παιχνίδι?
Ξέρεις πόσο μ' αρέσει να παίζω
με τα αισθήματα εκείνων
Εκείνων που σε βλέπουν στα μάτια και δεν καταλαβαίνουν
Ναι, ναι ξέρω τι θα πεις, ότι δεν είναι σωστό
Τώρα είναι η σειρά μου? Να παίξω?
Τι σε ρωτάω τώρα?
Παίζω και δεν με νοιάζει


ΥΓ: Μισώ που γράφω για σένα...
Πότε επιτέλους θα έρθει η στιγμή να μισήσω τον εαυτό μου?

Running up that hill...

Ορμάει
Πάνω στα χείλη μου
Να τα κατασπαράξει
Κάνω πίσω
Το μόνο που ακούστηκε από αυτά τα χείλη ήταν ένα "μη"
Σταματάει
<Δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνει>
Πρωτού το κάνει ξανά, τον προλαβαίνω
Χαμογελάει
"Ικανοποιήθηκες?"
Δεν μιλάει
<Μπες στο αμάξι. Σήμερα θα δεις την πρώτη σου έκρηξη>
Φοβάμαι
Το καταλαβαίνει
Μου σφίγγει το χέρι
Αμέσως νιώθω καλύτερα
Από πότε τον εμπιστεύομαι?
Διακόπτει την σκέψη μου
<Η ζωή είναι περιπέτεια.
Ξέρω ότι γουστάρεις την φάση κι ας μην το δείχνεις>
Φτάσαμε
Ένας δυνατός κρότος τρυπάει τα αυτιά μας
Είμαι ήδη στην αγκαλιά του
Με σφίγγει πολύ
Σίγουρα νιώθει την καρδιά μου να χτυπάει
και το σώμα μου να τρέμει
Τρέχουμε
Να ξεφύγουμε
Ακόμη με πιάνει
Ή μάλλον με σέρνει
<Νοιάζομαι για σένα>
Μόλις που πρόλαβα να ακούσω την φράση
-Γιατί?
-Είπαμε ότι δεν θα ρωτάμε γιατί
Κανόνας έγινε πια
Από την στιγμή που γνωριστήκαμε ισχύει
Πίσω στο αυτοκίνητο
Τρέχει υπερβολικά
Αλλά αυτή τη φορά δεν φοβάμαι
Ίσως είναι ικανός να με κάνει να ξεχνώ τον φόβο μου
Με κοιτάει
Τα μάτια του γυαλίζουν
Πάλι θα ορμήσει
Όμως αντί γι αυτό μου δίνει ένα φιλί
Γλυκό
Τρυφερό
Περνάει τα δάχτυλα του ανάμεσα στα δικά μου
"Συγνώμη"
Τώρα είναι η σειρά μου να ορμήξω
Δεν αντιδρά
Το απολαμβάνει
Πέρνει τη θέση μου κι εγώ τη δική του
-Γι αυτό σε γουστάρω. Γιατί λες συνέχεια πως δεν ζεις
-Αφού είπαμε ότι δεν θα δίνουμε εξηγήσεις για τίποτα
-Πάμε μια βόλτα τώρα. Εκεί ψηλά που σ' αρέσει
-Εσύ είσαι η καταστροφή μου. Αυτό που έψαχνα καιρό
-Εγώ σου δίνω τη ζωή μου
-Ξέρεις πως κάποτε είχα έναν πρίγκηπα?
(Γελάει ειρωνικά)
-Τώρα έχεις εμένα

Έμπλεξα πάλι?
Δεν νιώθω τύψεις
Μυστικά μαζεύω
Κι ας είναι το βάρος τους ασήκωτο
Πατάω πάνω του
Και σιγά σιγά φτάνω ψηλά
Δώσε μου κι άλλα μυστικά
Τελικά μόνο έτσι θα φτάσω εκεί πάνω




ΥΓ: Running up that hill...
Αυτό το τραγούδι μου θυμίζει εσένα και μένα
Κι όλα όσα ζήσαμε και θα ζήσουμε...
γιατι ναι...γουστάρω την φάση...
γιατι θέλω όσο τίποτα άλλο να φτάσω εκεί ψηλά...
κι ας είμαι μαζί σου...
τουλάχιστον εσύ δεν θα με κατεβάσεις...
make a deal with God
η σχέση μας και οι πράξεις μας μια παράνοια είναι
it doesn't hurt me

Αλλάζει...πάλι ίδιο είναι...αλλάζεις κι εσύ...τα λόγια σου...η μορφή παραμένει ίδια...

Από τότε είχα να κλάψω
Από εκείνη τη μέρα
Σήμερα το φεγγάρι ήταν ακριβώς μπροστά από το παράθυρο μου
Βγήκα να αναπνεύσω λίγο καθαρό αέρα
Ήταν απόμακρο από τα αστέρια
Σαν να ήταν κρυμμένο σε μια γωνιά
αρνούμενο πεισματικά να βγει από την κρυψώνα του
Αλλά πως μπορεί να κρυφτεί?
Προδώνετε αμέσως
Πριν με ρωτήσει τι κάνω αρχίζω και του μιλώ
Ασταμάτητα
Λες και θέλει να με ακούει
Πως μπορεί να με αντέχει ακόμη?
Τόσο καιρό, τόσους μήνες, τόσα χρόνια..?
Άραγε είναι το ίδιο ή μήπως αλλάζει κι αυτό?
Κάθε φορά που το βλέπω έχει διαφορετική όψη
Πως τολμώ να το αμφισβητώ?
Γιατί δεν μου ρίχνει ένα χαστούκι?
"Τι έχεις?"
Πονάω
ΠΟ-ΝΑ-Ω
Το επαναλαμβάνω ξανά και ξανά
Και κάπου εκεί, ανάμεσα στα γράμματα,
έρχονται τα πρώτα δάκρυα
Γιατί άργησαν τόσο πολύ?
Γιατί δεν μπορούσα να κλάψω τόσο καιρό?
Πληγώνω πολλούς επειδή με πλήγωσαν λίγοι
Τους αποφεύγω όλους γιατί αποφεύγω πρώτα εμένα
Πονάω επειδή ο πόνος είναι λύτρωση μου
Πρώτη φορά απαντάω στα "γιατί" σου
Πρώτη φορά δίνω εξηγήσεις
"Τι έχεις?"
Πλέον δεν με καταλαβαίνουν γιατί δεν προσφέρω κατανόηση
Η ψυχή μου δεν ανήκει πουθενά γιατί την ξερίζωσα από παντού
Ζήτα βοήθεια αφού την χρειάζεσαι
Με βοήθησε ένας άγνωστος
Μπορεί να είναι και γνωστός
Αλλά τι σημασία έχει?
Δεν φεύγω ποτέ γιατί ξέρω πως πονάει αυτός που μένει πίσω
Δεν έκλαψα τόσο καιρό γατί ήξερα όλους τους λόγους
που θα με έκαναν να καταλήξω στα δάκρυα
Τι έχω..?
Είναι αργά..
Κομίσου..
Θα σου πω αύριο..
Αποφεύγω να απαντήσω γιατί δεν εμπιστεύομαι
Μου είπε κάποιος πως με περιμένει γιατί "πιστεύει πως αξίζει"
Ρωτάω συνέχεια "γιατί" και περιμένω μια απάντηση
επειδή πρέπει να μάθω
"Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και έχουν μια εξήγηση"
Ρώτα με ξανά "γιατί"
Γιατί..?
Γιατί θέλω να με ρωτάς
Γιατί αρχίζω να μαθαίνω από τις ερωτήσεις σου
Γιατί δεν περιμένω εκείνες τις απαντήσεις
Κι ας μην τις ρώτησα ποτέ
Κι ας μην τις έμαθα ποτέ
Λοιπόν..?
Ρώτα με..
Τι έχεις..?
Ρώτα ξανά..
Γιατί..?

Δεν υπάρχει χώρος πουθενά...μια μάζα όλα...

Το μυαλό δεν γεμίζει άλλο
Έφτασε στο όριο του
Όρια και σύνορα παντού
Δεν θυμάμαι
Ξεχνώ κατευθείαν
Γιατί δεν θέλω να δω την αλήθεια
Δεν βλέπω την καταστροφή μου
Γαμάω την ζωή μου και της αρέσει
Ότι θέλει εκείνη
Εμπιστεύσου με
Το τασάκι γεμάτο κι αυτό...από την στάχτη μου
Το γεμίζω κάθε μέρα για να το αδειάσω το βράδυ
στην πουτάνα ψυχή μου και στα καμμένα όνειρά μου
Άλλαξα
Καπνός..ποτά..νυχτερινή ζωή..μεθίσια..άδεια φιλιά..
-Τι θέλεις?
-Κάτι σοβαρό..
Και αμέσως γελώ σαν τρελή
Τρελάθηκα..?
Κοροϊδεύω τον εαυτό μου και τους άλλους
Ωραίο παιχνίδι τελικά
Ψέμματα και μυστικά
Εμπιστεύσου με
Μόλις φύγω θα με προδώσεις
Πάρε ένα μυστικό μοτ να φύγει το βάρος του από μένα
Καταβρόχθησε το και μετα φτύστο πάνω μου
Παράνοια
Ποια αγάπη..?
Τι κρατάει για πάντα..?
Μαλακίες για να πιστεύω
Άσε με να πιστεύω ότι θέλω
Τα παραμύθια μου..τα όνειρά μου..τις επιθυμίες μου
Τίποτα αληθινό
Ψεύτικη πραγματικότητα
Εκεί ανήκω
Δεν θέλω αλήθειες γαμώτο
Πες μου ότι θέλω να ακούσω
Ότι μ' αγαπάς
Ότι θα μ' αγαπάς για πάντα
Πλήγωσε με ρε πούστη
Δεν καταλαβαίνεις..?
Γουστάρω να το κάνεις
Ξέχασα μέρες, ημερομηνίες, αναμνήσεις
Είμαι θυμωμένη..?
Ηρέμησε..
Την μουσική τέρμα στα αυτιά μου
Αυτό είναι η ηρεμία μου
Δεν τρέχω να ξεφύγω πια
Ακούω και υπακούω
Στρατιωτάκι έτοιμο για διαταγές
Δεν περιμένω να έρθει να με πάρει κανείς
Ανώριμη είμαι ε..?
Έτσι δεν είχες πει..?
Αυτό είμαι
Μα πιο πολύ νιώθω θυμό
Σου χαρίζω το ειρωνικό μου χαμόγελο
Χάρισέ μου την κατάντια σου
Πάλι γέμισε το γαμημένο..?
Περίμενε λίγο
Πάω να το αδειάσω
Αυτή τη φορά μέσα σε σένα
Να δεις όλη την μαυρίλα
Να δεις θάνατο και ξεφτίλα
Να δεις μυστικά και ψέμματα
Μην τολμήσεις να πειράξεις τίποτα
Όλα με επιστροφή είναι
Έτσι όπως στο έδωσα έτσι να μου το φέρεις πίσω
Αλλιώς θα ξεστομίσω όλη την αλήθεια σου
Ναι ρε σ' απειλώ
Παίζω το παιχνίδι
Χάνω συνέχεια
Τζόγος είναι
Ξαναπαίζω
Μέχρι να τα χάσω όλα
Νιώθεις πόνο..?
Νιώθεις τίποτα..?
Κι αν νιώθεις κάτι γάμησέ το..
Εκείνο δεν νιώθει
Σαν χαρτί που καίγεται
Σαν φύλλο γεμάτο τρύπες
Είναι άσχημο..?
Εγώ το βλέπω όμορφο
Και η ζωή μου όμορφη είναι
Γέλα ρε
Γέλα τώρα
Ωραία ανέκδοτα δεν σου λέω και σήμερα..?
Κούνα το κεφάλι
Τι τρελός κόσμος..
Τι πανέμορφα άσχημος..

Έσπασε..? Ράγισε..? Μα παραμένει εκεί ασάλευτος...

Βλέπω ένα πρόσωπο γνώριμο στον καθρέφτη
Φοβήθηκα ότι θα σπάσει
Όχι ο καθρέφτης
Είναι σπασμένος εδώ και χρόνια
Εκείνο το πρόσωπο έμοιαζε ραγισμένο σε χιλιάδες κομμάτια
Κι όμως έδειχνε τόσο όμορφο
Όπως ο πόνος όταν είναι γλυκός
Όπως το σκοτάδι όταν φαίνεται στηνα αυγή
Αύρα περίεργη
Γεμάτη μυστήριο
Όμως πριν ανοίξω την πόρτα ξέρω ποιος θα είναι πίσω της
Πριν μιλήσεις σου χαμογελώ
και σε παγιδεύω να με περιμένεις σε όλη σου τη ζωή
Πέθανες..?
Ζεις..?
Πόσους θανάτους μετράς στη ζωή σου..?
Με κοιτάς με απάθεια και λες στους άγνωστους πως είμαι τρελή
Μα όλοι αυτοί οι άγνωστοι ήταν περαστικοί από τη ζωή μου
Οι περαστικοί μου
Έτσι τους ονόμαζα πάντα
Δεν θυμάμαι τα ονόματά τους
Άλλωστε δεν θυμάμαι πολλά από τη ζωή
Σαν να την έγραφα όλα αυτά τα χρόνια σε πετραδάκια μικρά
και πριν τελειώσει η ανάμνηση,
η πέτρα βρισκόταν ήδη σε κάποιο θαλάσσιο βυθό
Διαφορετικό κάθε φορά
Θες να κάνουμε μια ανάμνηση..?
Κι αρχίσαμε να τρέχουμε σε εκείνη την έρημο
παίζοντας με την άμμο
Ποτέ δεν συμφωνήσαμε να κάνουμε αυτή την ανάμνηση
Έτσι θα είναι στημένο μου είπες
Τότε ήταν που μου έπιασες το χέρι
κι εγώ σε εμπιστεύτηκα λες και ήσουν φίλος παιδικός
Χαράξαμε τα ονόματα μας στην άμμο
Για να μην ξεχάσω
Για να θυμάσαι
Μα πριν προλάβουμε να τελειώσουμε το έργο μας τα έσβησε ο άνεμος
Εκείνος με πήρε μακριά
Όσο κι αν τον μίσησα ξέρω πια να τον ακούω
Σε παρασέρνει στην μελωδία του
Άρχισα να τραγουδώ δυνατά
Να χορεύω γύρω από τον εαυτό μου
Μήπως μπορέσω να τον αναγνωρίσω ανάμεσα σε εκείνους που με προσπερνούσαν
Κι αμέσως όλοι σταμάτησαν κοιτώντας με απορημένοι
Χλεύαζαν την ζωή μου
Άλλωστε έκανα κάτι ανόητο για εκείνους
Λες και τους είχα καλέσει στην μυστική μου συνάντηση
με τον άνεμο και τον εαυτό μου
Όλοι έμεναν κι εγώ έφευγα
Να πάρω αγκαλιά την θλίψη
και να πλαγιάσω με τον πόνο
Ας ξημερώσει να φανεί το σκοτάδι
Ας βραδιάσει να φανεί το φως
Πνίγεσαι κι όμως δεν τρέχεις να σωθείς
Βγαίνει ο εαυτός σου από μέσα σου
και κατευθείαν κρύβεται ξανά από λύπη
Σε λυπάται
Παραμένεις εκεί χάμω να του ζητάς ελεημοσύνη
Ακούς φτερουγίσματα πουλιών
Πάλι σε ψάχνουν..?
Αφού αρνήθηκες τόσες φορές να πας μαζί τους
Γιατί επιμένουν..?
Μα κανείς δεν απαντάει
Τους απαγόρεψες να σε ρωτούν
Τις εξηγήσεις και τις απαντήσεις τις πετάς στη φωτιά να γίνουν στάχτη
Μετά την φυσάς στο ποτάμι να λιώσει
Να μην υπάρχει πια
Κι αυτή η στάχτη πέρνει την μορφή σου
Γίνεσαι ένα μαζί της
Τι με κοιτάς πάλι..?
Γιατί έρχεσαι συνέχεια εδω..?
Χάνομαι
Κρύβομαι στη στάχτη σου
Μπορείς να με ψάξεις κι εκεί..?
Πως θα ξεχωρίσεις την δική μου απ' τη δική σου στάχτη..?
Ίδιες ειναι...

Έναν ήχο διαφορετικό να ακούσω...του ερχομού σου...της φυγής μας...

Κλείνει μια πόρτα
Το δωμάτιο γίνεται ακόμη πιο σκοτεινό
Κάποιος έφυγε πάλι
Δεν γύρισα καν να δω ποιος
Πόσες πόρτες ακόμη..?
Άλλες ανοίγουν
Μα εκείνος που μπαίνει δεν με αγγίζει
Βγαίνει κατευθείαν
Αυτή είναι τελικά η σχέση μου με τους ανθρώπους?
Ούτε εγώ τους αγγίζω
Να αλλάξω για να τους πλησιάσω?
Και πάλι θα τους κοιτώ και δεν θα τους γνωρίζω
Ξεχνώ εύκολα
Θα σε συναντήσω ποτέ?
Ή μήπως πέρασες και συ από το δωμάτιο κάποτε?
Έρχονται και φεύγουν όλοι
Δεν γυρίζω καν το κεφάλι να δω
Κάθομαι εκεί στην γωνιά
χαζεύοντας το κενό που πλέον καλύβει τη ζωή μου
Το μόνο που ακούω είναι ο κρότος
Είναι τόσο δυνατός αλλά δεν με αποσπάει ποτέ
Ο ίδιος κάθε φορά
Ούτε ένα αντίο δεν λένε
Άραγε όταν περνούν την πόρτα
θυμούνται για ποιον λόγο μπήκαν σ' αυτό το δωμάτιο?
Μάλλον ξεχνάν κι αυτοί εύκολα
Μόνο να με πλησίαζε κάποιος,
να με έπιανε και να με πετούσε έξω από το δωμάτιο
Γιατί δεν το κάνω μόνη?
Γιατί περιμένω να ανοίξει η πόρτα ξανά,
να μπει,
να νιώσω τα μάτια του να μου καρφώνουν την πλάτη
και τη στιγμή που θα φεύγει να πει αντίο
Θα μείνω εκεί ευτυχισμένη
Να πάω μαζί του?
Αφού εκείνος θα ξεχάσει
Ένας ακόμη που πέρασε απ' τη ζωή μου?
Ένας ανάμεσα σε χιλιάδες αγνώστους?
Όχι
Γιατί εκείνον θα τον κοιτάξω πριν ακουστεί ο κρότος
Θα τον θυμάμαι
Ο ήχος της φυγής του θα είναι τόσο αθόρυβος
που θα με τραβήξει από το κενό
Μετά τι να περιμένω?
Να έρθει ξανά
Όχι για να πει αντίο αυτή τη φορά
Ούτε για να πάω μαζί του
Απλά να έρθει ξανά
Να θυμηθεί
Και μόλις μπει ας ξεχάσει
Τώρα αρχίζω να βλέπω
Τώρα αρχίζω να θυμάμαι
Πιάσε το χέρι μου και πάμε να φύγουμε
Είμαι έτοιμη
Ξέχασες κιόλας?


Για έναν άγνωστο
Για τον άγνωστό μου

Λίγα σπίρτα είναι μόνο..Έτσι προσφέρω την αγάπη...καίγοντάς την...

Δεν τον αγάπησα
Δεν αγάπησα τα μάτια του
Τα λόγια του αγάπησα
Αυτά τα όμορφα
Αυτά που ανυπομονούσα να ακούσω κάθε βράδυ
Κι εκείνος δεν αγάπησε εμένα
Το φεγγάρι μου αγάπησε
Τα λόγια μου κι αυτός
Δεν υπάρχει πια περιθώριο για ψέματα
Αλλά συνεχίζω να τα πιστεύω και να τα λέω
Θα έπρεπε να νιώθω ελεύθερη
Κι όμως νιώθω ότι κάτι με τραβάει
Χωρίς κατεύθυνση
Απλά κάτι με τραβάει
Που θα καταλήξω?
Με ποιόν?
Μου είπε κάποιος ότι μ' αγαπάει
Και γω του το είπα
Και τι έγινε..?
Λόγια είναι μόνο
Δεν είδε τα μάτια μου όταν το έλεγα
Δεν κατάλαβε ότι δεν τον αγαπώ
Μήπως θα τον πληγώσω?
Το ξέρει ήδη
Αλλά εκείνος δεν με ξέχασε ποτέ
Μου το έδειχνε
Άνθρωποι είμαστε
Για να πιστέψουμε κάτι θέλουμε αποδείξεις
Αλλά δεν τις θέλουμε στην αρχή
Μόνο στο τέλος
Τι σου χρωστάω..?
Απάντησε
Θες αγάπη..?
Θες χαμόγελο..?
Θες αγκαλιά..?
Πως να στο ανταποδώσω που με περιμένεις τόσο καιρό..?
Τι με κοιτάς απορημένος?
Όσο και να με κοιτάς δεν θα δεις τίποτα
Κενό
Τα μάτια σταμάτησαν να μιλάνε
Να σου πω ότι σ' αγαπάω?
Πες το μου κι εσύ
Μην ψάχνεις την αλήθεια
Εδώ είμαι και σ' αγαπάω
Φίλα με τώρα
Κάνε αυτό που πάντα ήθελες
Κλείσε το φως
Να μην βλέπω τον εαυτό μου στα μάτια σου
όταν σου μιλώ για αγάπη
Να κρυφτώ από την αξιοπρέπεια μου
Να σβήσω το εγώ μου για λίγο
Αυτό ήταν..?
Πες μου ότι μ' αγαπάς και φύγε
Μην ξανάρθεις
Δεν θα είμαι εδώ
Σ' αγαπώ
Καληνύχτα

Καταστράφηκα..?
'Η καταστρέφομαι ακόμη..?
Καπνός είμαι μόνο
Γκρίζος καπνός
Το χρώμα που είχαν τα όνειρα
που κάποτε ήταν βουτηγμένα στο λευκό
Ξεθωριάζουν και χάνονται πια
Θα θυμάμαι για πάντα ποιος ήταν η αιτία
γι αυτό το λευκό και το γκρίζο
Ο ίδιος
Εκείνος...ο περαστικός
Εκείνος...ο περαστικός της ζωής μου...κομμάτι της ψυχής μου...

Φεύγω...

Αύριο φεύγω...
Πηγαίνω εκεί που με έπεισες να πάω...
"για να μην καταστρέψω τη ζωή ΜΑΣ"
Αλλά την δική ΜΟΥ ζωή ξέρω να την καταστρέφω πάντα...

Τρέξε...φτάνω σε λίγο...σε βλέπω...σε φτάνω...

Έχω μέρες να σου γράψω
Έχω δευτερόλεπτα να σε σκεφτώ
Σήμερα το φεγγάρι φαίνεται από το παράθυρό σου
Είμαι σίγουρη
Όταν το βλέπεις εσύ δεν το βλέπω εγώ
Θυμάσαι?
Αλλά σήμερα ταξίδεψα για λίγο στη δική σου δύση και το είδα
Μου έλειψε…
Είχα πολλές μέρες να το δω
Όπως και σένα
Και ξέρεις κάτι?
Σε είδα...
Εκείνο μου έδειξε εσένα..?
Τι κάνω..?
Πες μου, τι κάνω..?
Πρέπει να έχει πανσέληνο σήμερα
Ξέρεις τι θέλω Μόνο εσύ ξέρεις τι θέλω Με βλέπεις που περιμένω Μόνο εγώ περιμένω ότι θα γυρίσει σε μένα
Το πιστεύω ακόμη..?
Νομίζω πως τρελαίνομαι
Λατρεύω αυτό το κρύο
Το νιώθω
Λατρεύω αυτό το φως του φεγγαριού
Το βλέπω
Λατρεύω αυτό το αεράκι
Το ακούω
Κι όμως μισούσα τον άνεμο
Είναι αργά αλλά είμαι ήδη στο δρόμο
Πότε αποφάσισα να βγω έξω..?
Που πάω πάλι..?
Κοιτώ για λίγο πίσω μου
Προχωράω μπροστά
Κι ας μην ξέρω που πάω
Με οδηγεί το φως του
Προχωράω μπροστά κάνοντας βήματα προς τα πίσω
Γιατί σημασία δεν έχει ο δρόμος αλλά πώς τον ακολουθώ
Και γω δεν βρίσκομαι στο μέλλον, στο ένα βήμα μπροστά
Δεν ξέρω που βρίσκομαι
Σε ένα μέρος σκοτεινό
Αλλά δεν φοβάμαι
Επιτέλους
Δεν νιώθω ότι θα έρθει κάποιος άγνωστος να μου πάρει ότι έχω
Γιατί νιώθω ότι δεν έχω
Ότι είμαι μόνη
Ναι, την αγαπάω αυτή τη μοναξιά
Αυτό το σκοτάδι
Αυτό το ασημί του φεγγαριού
Γιατί με οδηγούν ακριβώς σε εκείνα τα μέρη που πρέπει να αποφύγω
Στα δικά σου
Τόση ώρα για σένα μιλάω
Τι σημασία έχει που δεν μ' ακούς..?
Που δεν με βλέπεις..?
Που δεν θα έρθεις..?
Εγώ σου μιλάω
Εγώ σε περιμένω
Διώχνω τον καθένα από δίπλα μου
Δεν θέλω άλλα ψέματα, άλλο πόνο, άλλα δάκρυα
Θέλω να μείνω εδώ
Μόνη στη μέση ενός άγνωστου τόπου
περικυκλωμένη από σκοτάδι και πάγο
Το κρύο περνάει από μέσα μου
Αλλά πως είναι δυνατόν να παγώσει μια καρδιά που αγαπά και περιμένει..?
Ξέρω ότι σταμάτησα να παλεύω για σένα
Αλλά μένω σε σένα
Γιατί δεν θέλω να πάω αλλού
Είσαι το νησί μου
Και το νησί δεν μπορεί να διώξει κανέναν
Απλά κατοικώ, χωρίς να σε βλάπτω, χωρίς να σε ενοχλώ, χωρίς τίποτα
Μπορεί κάποιες φορές να σου θυμώνω, να σου κάνω παράπονα
Αλλά κατάλαβέ με
Τι σου ζητάω τώρα ε?
Από τη στιγμή που εγώ δεν καταλαβαίνω τι κάνω
πώς ζητώ κατανόηση από σένα?
Μ’ αρέσει να σου μιλάω
Έστω κι έτσι
Σε περιμένω
Εσένα…
Όπως κι εσύ περιμένεις
Όχι εμένα όμως
Είδες?
Ταιριάζουμε…
Και πάλι μόνο εγώ το πιστεύω
Τουλάχιστον πιστεύω σε κάτι
Απαγορευμένο
Αδύνατο
Ώρα να γυρίσω
Που όμως?
Θα μείνω λίγο ακόμη
Τι λες κι εσύ..? Θα μου κρατήσεις συντροφιά όσο λίγο θα καθίσω..?
Το φεγγάρι μου θέλει να σε γνωρίσει
Μην του χαλάς χατίρι
Όχι σε εκείνο τουλάχιστον
Ίσως όταν δει το βλέμμα σου όταν με κοιτάς να μην σε αναζητήσει ποτέ ξανά
Θα καταλάβει
Εκείνο με ξέρει
Αν του επιτρέψεις θα σε μάθει και σένα
Τι λες λοιπόν..?
Να δοκιμάσουμε..? Ξανά..?

Κάπου εκεί μακριά...αλλά τόσο κοντά...

Πλέον θυμάμαι την μυρωδιά του κορμιού σου

δίχως να ακουμπήσω το πρόσωπό μου σ’ αυτό

Θυμάμαι την υφή του δέρματος σου

χωρίς να σε αγγίζω

Θυμάμαι το σώμα μου πάνω στο δικό σου

χωρίς να σε αγκαλιάσω

Δεν έχω τίποτα δικό σου

Μόνο ένα ρούχο

Τα υπόλοιπα είναι λέξεις και κρυφές ματιές

Σε μάγεψα γι αυτό ήρθες κοντά μου

Μα κατάλαβες ότι δεν είμαι μάγισσα

«Είσαι άνθρωπος» μου είπες εκείνη τη νύχτα

Ναι, είμαι ένας άνθρωπος

που λατρεύει το φεγγάρι και που θέλει να πετάξει

Κάποια βράδια, μέσα από σένα,

όταν ήσουν ακριβώς στο κέντρο της ψυχής μου, άγγιζα το φεγγάρι

«Πόσες φορές ευχήθηκες να το πιάσεις? »

Ήμουν εκεί πάνω μόνη μου

και σε έβλεπα που προσπαθούσες από κάτω

να με κρατήσεις εκεί ψηλά

Δεν πέταξες μαζί μου

Θέλω να πετάξω

Ίσως δεν το έκανες επειδή δεν μπήκες στο όνειρό μου

Θέλω να αγγίξω τη νύχτα

και να σου στείλω ένα αστέρι για να έρθεις να με βρεις

Θες να έρθεις?

Σε χρειάζομαι μαζί μου τούτες τις ώρες που θα πετώ

Μα τα πόδια μου είναι ακόμη γαντζωμένα στη γη

Σαν να έχουν μπλεχτεί αλυσίδες γύρω από τα πόδια μου

που με εμποδίζουν να ανέβω ψηλά

Έχεις την ικανότητα να τις ξεμπλέξεις

Είσαι μάγος

Όχι, όχι μάγος

Πρίγκηπας

-Αν ήμουν πρίγκηπάς δεν θα σε πόναγα ποτέ…

-Είσαι διαφορετικός πρίγκηπας. Είσαι ο πρίγκηπάς μου…

Δέχεσαι αγάπη?

Δέχεσαι?

΄Η μόλις χάθηκε η μαγεία χάθηκες κι εσύ?

Εγώ δεν χάνομαι, το ξέρεις

Σκέψου πως δεν με ξέρεις

Πως μόλις τώρα με γνώρισες

«Δεν αγάπησες εμένα. Τα λόγια μου αγάπησες»

Σε είδα

Θυμάσαι?

Σε βλέπω στα όνειρά μου

Τα ζεις?

Μακάρι να θυμόσουν

Να θυμόσουν κάτι από εμένα

Συνέχεια σκέφτομαι αν περνώ καθόλου από το μυαλό σου,

ακόμη κι αν είναι μόνο το όνομα μου

Θυμάσαι πως με λένε?

Ένιωσες κάτι από τα λόγια που μου έλεγες?

Τα δικά μου λόγια τα νιώθεις?

Με νιώθεις να σε κοιτώ κάθε βράδυ

και με τα μάτια μου να σε παρακαλώ να μην φύγεις?

Κι όμως έφυγες ξανά

«Δεν είμαι ευτυχισμένος μαζί σου»

Πως μπορείς?

Που πας?

Πότε θα γυρίσεις?

Που είσαι επιτέλους?

Ξέρεις ότι τα βράδια σταματώ τον χρόνο και περιμένω?

Δεν ξέρω αν θα έρθεις

Ξέρεις ότι θέλω να έρθεις

Είναι τόσο εγωιστικό

Μα εσύ μου είπες να κάνω όνειρα

-Ποια είναι τα όνειρά σου? δεν μου είπες

-Δεν έχω. Δεν ονειρεύομαι πια…

Μην φεύγεις από τα όνειρά μου

Μην φεύγεις από τη ζωή μου

Άκουσε με

Είναι λίγες λέξεις σε γραμμές

Αλλά στο είπα ξανά

Γράφω

Μόνο αυτό έχω να σου δώσω

Γράμματα

Άραγε έφτασαν ποτέ?

Άραγε τα διάβασες?

Θα τα διαβάσεις κάποτε?

Μου λείπεις τόσο πολύ

Μου λείπει ακόμη και ο πιο μικρός ήχος της φωνής σου

Μου λείπει ακόμη και η πιο μικρή ματιά σου

«Τι σκέφτεσαι τώρα?»

«Τι κάνεις τώρα?»

Τα ρωτούσες συνέχεια

Κι εγώ δεν απαντούσα

Σιωπούσα

Μα ζω στην σιωπή

Τώρα την μισώ την καταραμένη

Ίσως εκείνη σε έδιωξε

Δεν ξέρω τι σε έδιωξε

Είπες πως τελείωσε το έργο σου εδώ

και ότι δεν έχεις άλλα να μου δώσεις

Γιατί δεν αφήνεις να ξεκινήσω το δικό μου έργο?

Έχω πολλά να σου δώσω ακόμη

Πιστεύεις σε μένα…έτσι δεν είναι?

Έχω να σου δώσω

Αλλά αρνείσαι ακόμη και να με ακούσεις

«Μ’ αρέσει το γέλιο σου…η φωνή σου»

Ίσως επειδή νόμιζες ότι ήταν κάποιας άλλης

Ίσως επειδή στις λέξεις μου ένιωθες ευτυχισμένος

Όμως όταν είδες ότι έχω ελαττώματα έκανες πίσω

Τώρα γιατί κατηγορώ?

Γιατί είμαι ένας άνθρωπος και όχι μια ιδέα

«Θα ήταν καλύτερα να ζούσαμε χωρίς συναισθήματα»

Θα νιώθαμε κενοί

Θα νιώθαμε? Τι?

Δεν ταιριάζει αυτή η λέξη στο άδειος

Δεν θα νιώθαμε τίποτα

Εκείνη τη μέρα είχα τα μάτια μου ανοιχτά

Έτσουζαν και δάκρυζαν

Μετά τα ένιωθα να στεγνώνουν

και μόνο τα δάκρυα μου τα μούσκευαν ξανά

δεν τα έκλεινα γιατί μόλις θα το έκανα θα ερχόταν εικόνες μπροστά μου

Εικόνες που πονούσαν από μόνες τους, χωρίς να τις δώσω ζωή

που δάκρυζαν και χρωματιζόταν κατευθείαν με γκρι

Κάποτε ήμουν το λευκό σου

Κι εγώ βαμμένη την ψυχή μου μαύρη τότε

Τώρα σχηματίζουμε γκρι

Οι περισσότεροι λένε ότι δεν αξίζει να περιμένω

Τι ξέρουν αυτοί?

Δεν έχουν περάσει μια φορά από την ψυχή μου

για να δούνε πως σε αγαπάω στα αλήθεια

πόσες φορές σου είπα ότι σε αγαπάω?

Λίγες…

Μακάρι να στο έλεγα περισσότερες για να το αποτύπωνες

Έχεις περάσει από την ψυχή μου, από την καρδιά μου

Το έχεις κάνει

Μην το αρνείσαι

-Κατάλαβέ με

-Εσύ δεν με καταλαβαίνεις

Κατηγορίες

Θα μπορούσαμε να ζούμε κάπου ελεύθεροι

Μόνοι μας

Στο φεγγάρι

Να πετάμε

Να ζούμε αναπνέοντας

Να ζούμε ο ένας για τον άλλον

Όνειρα?

Ε?

Ένα ακόμη όνειρο?

Ίσως δεν έπρεπε να ξεκινήσω ποτέ να ονειρεύομαι και πάλι

Γυρνώ πίσω στον δικό μου κόσμο

Μοναξιά

Σιωπή

Σκοτάδι

Κενό

Από εκεί δεν με πήρες?

Θυμάσαι?

Ναι το έκανες

Εκεί με άφησες ξανά

Θα έρθεις να με πάρεις πάλι?

Θα έρθεις?

Ή θα με αφήσεις εδώ για πάντα?

«Μου αρέσει η φράση “για πάντα” »

Συνεχίζω να παραμιλώ...μην ρωτήσεις για τι...ξέρεις...

Βρήκα το παντελόνι σου μέσα στη βαλίτσα μου
Το παντελόνι που μου έδωσες να φορέσω
Δεν το έβγαλα στιγμή από πάνω μου
Θυμάσαι?
Το έχω στην αγκαλιά μου
Είναι μουσκεμένο από τα δάκρυά μου
Έχει τη μυρωδιά σου
Πόσο θα ήθελα να σε είχα τώρα αγκαλιά
και το πρόσωπό μου να κρυβόταν στο στήθος σου
"Ακούω την καρδιά σου"
Δεν θα ξεχάσω αυτό τον ήχο
Με είχες αγκαλιά
Με χάιδευες
Ήμασταν μαζί
Σηκώνω το βλέμμα και σε κοιτώ στα μάτια
Σκύβεις και με κοιτάς κι εσύ κι αμέσως χαμογελάς
Τι υπέροχες αναμνήσεις
Τις θυμάσαι?
Τώρα είμαι στη μέση ενός σκοτεινού δωματίου
Μόνη μου
Εγώ το βλέπω σκοτεινό ή είναι στην πραγματικότητα?
Δεν μπορώ να αντικρίσω το φως
Με τυφλώνει
Μου θυμίζει το χαμόγελό σου
Κρύβομαι
Θέλω να σε σκέφτομαι
Να σε νιώθω κοντά μου
Ξαπλώνω
Νομίζω πως είσαι εκεί και με προσέχεις
Ξυπνώ έντρομη αλλά δεν είσαι πουθενά
Πουθενά κοντά μου
Μόλις μπήκα στο λεωφορείο
Ένιωσα ότι κάτι αφήνω πίσω
Άφηνα την καρδιά μου
Άφηνα την αγάπη μου
Άφηνα εσένα
Σε είδα που ήσουν εκεί
Σου χαμογέλασα και γύρισα το βλέμμα αλλού
Δεν ήθελα να με δεις να δακρύζω
Με χαιρέτισες και έφυγες
Έφυγα και γω
Ήθελα πολύ να κατέβω εκείνη τη στιγμή
Ήθελα να έρθεις μαζί μου
Να φύγουμε
Χωρίς προορισμό
Να πάμε κάπου που να είμαστε μαζί
Μόνο εμείς οι δυο
Να μου διαβάζεις τους στίχους σου
και να σου τραγουδώ τη μουσική μου
Αποτελείς τους στίχους της μουσικής μου
Σε ακούω παντού
Σε ακούω στη σιωπή μου
Σε βλέπω στη μοναξιά μου
Σε αγγίζω στο κενό μου
Σε πιάνω καθώς φεύγεις
Μην προσπαθείς να φύγεις
Μείνε εδώ
Πάλεψε
Για εμάς
Για την ζωή που μου υποσχέθηκες
Μαζί θα τα καταφέρουμε όλα
Είμαι έτοιμη να κάνω τα πάντα για σένα
Είμαι έτοιμη
Δεν αντέχω να νιώθω ότι με ξεχνάς
Δεν αντέχω να σε έχω μακριά μου
Είσαι δικός μου
Ανήκεις σε μένα
Γι αυτό θα σε φυλώ και θα σε προσέχω πάντα
Δεν θα φύγω λεπτό από δίπλα σου
Θα έδινα τα πάντα για να ήμουν μαζί σου
Έστω κι αν αυτό το πάντα κρατούσε για λίγα δευτερόλεπτα
Θα ερχόμουν ακόμη κι αν ήξερα ότι δεν θα αντέξεις για πολύ
Μόνο να σε έβλεπα
Μόνο να σου έλεγα ότι σε αγαπάω
Θα προλάβαινα?
Ναι, θα το έκανα
Θα με άκουγες
Κι ας μην μου το ανταπέδιδες
Τουλάχιστον θα ήξερες ότι σ' αγαπάω
τουλάχιστον ξέρεις ότι σ' αγαπάω
Άφησε με να το κάνω
Άφησε με να ζω μαζί σου
Δέξου με
Δέξου ότι έχω να σου δώσω
Πιάσε μου το χέρι και σφίξε το για να σε νιώσω
Είσαι εδώ?
Είσαι ακόμη εδώ?
Περιμένω
Μην μου πεις να σταματήσω να το κάνω
Θα σε περιμένω
Θα σε αγαπώ
Πως μπορώ να αφήσω τη ζωή μου να φύγει έτσι?
Πως μπορώ να σε αφήσω?
Είμαι εδώ
Είμαι μαζί σου
Σ' αγαπώ
Να το θυμάσαι
Για πάντα
Εσύ είσαι εδώ?
Αν δεν είσαι τότε έλα
Περιμένω
Ακούς?
Περιμένω
Ακούς?
Σε αγαπάω