Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Κάπου εκεί μακριά...αλλά τόσο κοντά...


Πλέον θυμάμαι την μυρωδιά του κορμιού σου

δίχως να ακουμπήσω το πρόσωπό μου σ’ αυτό

Θυμάμαι την υφή του δέρματος σου

χωρίς να σε αγγίζω

Θυμάμαι το σώμα μου πάνω στο δικό σου

χωρίς να σε αγκαλιάσω

Δεν έχω τίποτα δικό σου

Μόνο ένα ρούχο

Τα υπόλοιπα είναι λέξεις και κρυφές ματιές

Σε μάγεψα γι αυτό ήρθες κοντά μου

Μα κατάλαβες ότι δεν είμαι μάγισσα

«Είσαι άνθρωπος» μου είπες εκείνη τη νύχτα

Ναι, είμαι ένας άνθρωπος

που λατρεύει το φεγγάρι και που θέλει να πετάξει

Κάποια βράδια, μέσα από σένα,

όταν ήσουν ακριβώς στο κέντρο της ψυχής μου, άγγιζα το φεγγάρι

«Πόσες φορές ευχήθηκες να το πιάσεις? »

Ήμουν εκεί πάνω μόνη μου

και σε έβλεπα που προσπαθούσες από κάτω

να με κρατήσεις εκεί ψηλά

Δεν πέταξες μαζί μου

Θέλω να πετάξω

Ίσως δεν το έκανες επειδή δεν μπήκες στο όνειρό μου

Θέλω να αγγίξω τη νύχτα

και να σου στείλω ένα αστέρι για να έρθεις να με βρεις

Θες να έρθεις?

Σε χρειάζομαι μαζί μου τούτες τις ώρες που θα πετώ

Μα τα πόδια μου είναι ακόμη γαντζωμένα στη γη

Σαν να έχουν μπλεχτεί αλυσίδες γύρω από τα πόδια μου

που με εμποδίζουν να ανέβω ψηλά

Έχεις την ικανότητα να τις ξεμπλέξεις

Είσαι μάγος

Όχι, όχι μάγος

Πρίγκηπας

-Αν ήμουν πρίγκηπάς δεν θα σε πόναγα ποτέ…

-Είσαι διαφορετικός πρίγκηπας. Είσαι ο πρίγκηπάς μου…

Δέχεσαι αγάπη?

Δέχεσαι?

΄Η μόλις χάθηκε η μαγεία χάθηκες κι εσύ?

Εγώ δεν χάνομαι, το ξέρεις

Σκέψου πως δεν με ξέρεις

Πως μόλις τώρα με γνώρισες

«Δεν αγάπησες εμένα. Τα λόγια μου αγάπησες»

Σε είδα

Θυμάσαι?

Σε βλέπω στα όνειρά μου

Τα ζεις?

Μακάρι να θυμόσουν

Να θυμόσουν κάτι από εμένα

Συνέχεια σκέφτομαι αν περνώ καθόλου από το μυαλό σου,

ακόμη κι αν είναι μόνο το όνομα μου

Θυμάσαι πως με λένε?

Ένιωσες κάτι από τα λόγια που μου έλεγες?

Τα δικά μου λόγια τα νιώθεις?

Με νιώθεις να σε κοιτώ κάθε βράδυ

και με τα μάτια μου να σε παρακαλώ να μην φύγεις?

Κι όμως έφυγες ξανά

«Δεν είμαι ευτυχισμένος μαζί σου»

Πως μπορείς?

Που πας?

Πότε θα γυρίσεις?

Που είσαι επιτέλους?

Ξέρεις ότι τα βράδια σταματώ τον χρόνο και περιμένω?

Δεν ξέρω αν θα έρθεις

Ξέρεις ότι θέλω να έρθεις

Είναι τόσο εγωιστικό

Μα εσύ μου είπες να κάνω όνειρα

-Ποια είναι τα όνειρά σου? δεν μου είπες

-Δεν έχω. Δεν ονειρεύομαι πια…

Μην φεύγεις από τα όνειρά μου

Μην φεύγεις από τη ζωή μου

Άκουσε με

Είναι λίγες λέξεις σε γραμμές

Αλλά στο είπα ξανά

Γράφω

Μόνο αυτό έχω να σου δώσω

Γράμματα

Άραγε έφτασαν ποτέ?

Άραγε τα διάβασες?

Θα τα διαβάσεις κάποτε?

Μου λείπεις τόσο πολύ

Μου λείπει ακόμη και ο πιο μικρός ήχος της φωνής σου

Μου λείπει ακόμη και η πιο μικρή ματιά σου

«Τι σκέφτεσαι τώρα?»

«Τι κάνεις τώρα?»

Τα ρωτούσες συνέχεια

Κι εγώ δεν απαντούσα

Σιωπούσα

Μα ζω στην σιωπή

Τώρα την μισώ την καταραμένη

Ίσως εκείνη σε έδιωξε

Δεν ξέρω τι σε έδιωξε

Είπες πως τελείωσε το έργο σου εδώ

και ότι δεν έχεις άλλα να μου δώσεις

Γιατί δεν αφήνεις να ξεκινήσω το δικό μου έργο?

Έχω πολλά να σου δώσω ακόμη

Πιστεύεις σε μένα…έτσι δεν είναι?

Έχω να σου δώσω

Αλλά αρνείσαι ακόμη και να με ακούσεις

«Μ’ αρέσει το γέλιο σου…η φωνή σου»

Ίσως επειδή νόμιζες ότι ήταν κάποιας άλλης

Ίσως επειδή στις λέξεις μου ένιωθες ευτυχισμένος

Όμως όταν είδες ότι έχω ελαττώματα έκανες πίσω

Τώρα γιατί κατηγορώ?

Γιατί είμαι ένας άνθρωπος και όχι μια ιδέα

«Θα ήταν καλύτερα να ζούσαμε χωρίς συναισθήματα»

Θα νιώθαμε κενοί

Θα νιώθαμε? Τι?

Δεν ταιριάζει αυτή η λέξη στο άδειος

Δεν θα νιώθαμε τίποτα

Εκείνη τη μέρα είχα τα μάτια μου ανοιχτά

Έτσουζαν και δάκρυζαν

Μετά τα ένιωθα να στεγνώνουν

και μόνο τα δάκρυα μου τα μούσκευαν ξανά

δεν τα έκλεινα γιατί μόλις θα το έκανα θα ερχόταν εικόνες μπροστά μου

Εικόνες που πονούσαν από μόνες τους, χωρίς να τις δώσω ζωή

που δάκρυζαν και χρωματιζόταν κατευθείαν με γκρι

Κάποτε ήμουν το λευκό σου

Κι εγώ βαμμένη την ψυχή μου μαύρη τότε

Τώρα σχηματίζουμε γκρι

Οι περισσότεροι λένε ότι δεν αξίζει να περιμένω

Τι ξέρουν αυτοί?

Δεν έχουν περάσει μια φορά από την ψυχή μου

για να δούνε πως σε αγαπάω στα αλήθεια

πόσες φορές σου είπα ότι σε αγαπάω?

Λίγες…

Μακάρι να στο έλεγα περισσότερες για να το αποτύπωνες

Έχεις περάσει από την ψυχή μου, από την καρδιά μου

Το έχεις κάνει

Μην το αρνείσαι

-Κατάλαβέ με

-Εσύ δεν με καταλαβαίνεις

Κατηγορίες

Θα μπορούσαμε να ζούμε κάπου ελεύθεροι

Μόνοι μας

Στο φεγγάρι

Να πετάμε

Να ζούμε αναπνέοντας

Να ζούμε ο ένας για τον άλλον

Όνειρα?

Ε?

Ένα ακόμη όνειρο?

Ίσως δεν έπρεπε να ξεκινήσω ποτέ να ονειρεύομαι και πάλι

Γυρνώ πίσω στον δικό μου κόσμο

Μοναξιά

Σιωπή

Σκοτάδι

Κενό

Από εκεί δεν με πήρες?

Θυμάσαι?

Ναι το έκανες

Εκεί με άφησες ξανά

Θα έρθεις να με πάρεις πάλι?

Θα έρθεις?

Ή θα με αφήσεις εδώ για πάντα?

«Μου αρέσει η φράση για πάντα»

48 σχόλια:

προφήτης είπε...

σου αρέσει η φράση για πάντα... εσύ, που τότε μου έλεγες ότι τη μισούσες σου φαινόταν τόσο ειρωνική...
έκανα την αρχή στο όνειρο... έδωσες τη συνέχεια και τώρα νιώθω μόνος στον κόσμο που μου ζήτησες... μέναμε δίπλα στις νεράιδες, και τα ξωτικά μιλάγαμε για επιλογές και ψάχναμε τις ενωμένες λέξεις...

κάθε χαμόγελο σου, ήταν λύτρωση για ένα άγνωστο, μέσα στον κόσμο των ανθρώπων...
κάθε φορά, που κοίταγα τα μάτια σου, ένιωθα την αλήθεια, που με σκέπαζε, το ψέμα, που με καθήλωνε πάλι πίσω... στην ίδια θέση...
θέλω να μιλήσουμε ακόμα μία φορά, θέλω να σε δω... μόνο έσυ το ξέρεις...
η λύτρωση είναι κοντά μας... αναπνέουμε στο σκοτάδι...

μέχρι τα βλέμματα μας ενωθούν, μέχρι η ανάγκη να ενώσει τις ψυχές μας... είμαστε όπως τότε...

καλησπέρα

Feli είπε...

προφητης

Δεν θα ειμαστε ποτε οπως τοτε...καταλαβα πια οτι ποτε δεν θα ειμαστε...δεν με χρειαζεσαι πια...μπορεις να συνεχισεις μονος...το ονειρο διαλυθηκε...οι μαγισσες και τα ξωτικα δραπετευσαν απο το δικο μας ονειρο για να τρυπουσουν καπου αλλου...να δωσουν ελπιδες σε αλλους ανθρωπους...το για παντα εγινε ποτε...και θα μεινει το ποτε...υπαρχει αλλη επιλογη? ειναι δυνατον να γινει και παλι για παντα? Ναι ειναι δυνατον...αρκει να το πιστεψεις ξανα...γινεται?? εστω για λιγο γινετε?? οχι για να αποκτησω ξανα την ελπιδα...για να ζησω...για να ακουσω...να σε αγγιξω ξανα...και μετα φυγε...για παντα...τωρα δεν μπορω να συμφωνησω με την φυγη σου...αλλα δεν σε νοιαζει αυτο..."ξεκαθαρισαμε οτι τελειωσε" για σενα τελειωσε...ναι το ξερω...

προφήτης είπε...

η επιστροφή θα μας κυριεύσει και πάλι... δε θα θυμηθούμε τίποτα, γιατί θα ζήσουμε στο τώρα...

όλα τα σύμβολα θα ενωθούν πάλι...

..."ξεκαθαρισαμε οτι τελειωσε" για σενα τελειωσε...ναι το ξερω...

και αν δεν τελείωσε; και αν ήταν το ψέμα που κάλυπτε τα μάτια μου; και αν ήταν το χιόνι εκείνο που μας έκλεισε μέσα του; θυμάσαι;

είναι το μετά... δεν υπάρχει... θα ζούμε στο τώρα... για μια ξεχασμένη ανάμνηση...
δεν έφυγα, δεν έφυγες... θα είμαστε εδώ... για μία ακόμα φορά...

καλησπέρα

Feli είπε...

προφητης

Και για ακομη μια φορα λογια και υποσχεσεις...δεν μου αρκουν πλεον...θελω την πραγματικοτητα...θελω την αληθεια...μου την ειπες τοτε...τωρα γιατι ξαναερχεσαι και μου υποσχεσε οτι θα γυρισεις? Αφου δεν θα το κανεις...το βλεπω οτι δεν το κανεις...μου μιλας ετσι για να ηρεμησω, για να νιωσω λιγη χαρα...για να πιστεψω ξανα σε μας...αληθεια εσυ πιστευεις καθολου σε μας? Οχι...απλα δεν θελεις να με βλεπεις να ποναω...ετσι ποναω...και τιποτα δεν το γιατρευει...ξερεις τι θα το γιατρευε...παντως οχι μια ακομη υποσχεση...αλλα εσυ ο ιδιος...ναι ξερω οτι και συ πονας...αλλα για αλλο λογο...για διαφορετικο παραμυθι πονας εσυ...οχι για το δικο μας...

προφήτης είπε...

για μια ακόμα φορά λόγια, λόγια, λόγια... όλα προέρχονται από τις σκέψεις που μου χαρίζεις...

θέλω να ξαναδώ αυτό το χαμόγελο... θέλω να πιστέψω πάλι σε αυτό το βλέμμα που με μαγεύει...
ένα "θέλω" έγινε η ζωή μου από τότε...
και εσύ πονάς... όμως δεν έφυγα στο είπα...
ποτέ δε θα έφευγα... πάντα θα είμαι εδώ...για να σε κοιτώ, για να σε προσέχω... όπως μου είχες ζητήσει...
όχι δεν είναι μια υποχρέωση,μη το σκέφτεσαι αυτό είναι μια επιθυμία μου... για να βρίσκομαι έστω και λίγο κοντά σου...
λες πως τον πόνο αυτό δεν τον γιατρεύει μια υπόσχεση... αλλά θυμήσου... ήσουν εσύ τότε που δε μπορούσες να υποσχεθείς...

αληθεια εσυ πιστευεις καθολου σε μας?

ποτέ δε θα μπορούσα να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση... το μόνο που ξέρω είναι ότι αναπνέω βλέποντας αυτό το χαμόγελο, βλέποντας αυτά τα μάτια...
θυμάσαι; γιατί εγώ ξεχνάω... και φοβάμαι...

Feli είπε...

προφητης

Μην προσπαθεις να ξεγελασεις τον εαυτο σου...απετυχες...ποτε δεν εισαι εδω...και ποτε δεν θα εισαι ξανα...μπορει να σκεφτεσαι κατι απο μας καμια φορα...αλλα στην πραγματικοτητα δεν θελεις να ζησεις τιποτα ξανα...γιατι δεν παραδεχεσαι?? παραδεξου το και μην μου λες οτι εισαι εδω παλι...
ωρες ωρες με τρελαινει αυτο που κανεις. Και συ ποιος εισαι? Τι θελεις απο μενα? Γιατι με τυραννας? Γιατι με κανεις να σε σκεφτομαι? Γιατι? Οχι οχι και γω φοβαμαι...αλλα ξερω να πνιγω τους φοβους μου με αλλους νεους...σε φοβαμαι πια...και φοβαμαι να ξεφυγω...δεν με κραταει ο φοβος...ο εαυτος μου με κραταει και ολες αυτες οι υποσχεσεις μας που πιστεψα...

προφήτης είπε...

δεν με κραταει ο φοβος...ο εαυτος μου με κραταει και ολες αυτες οι υποσχεσεις μας που πιστεψα...

είμαι εδώ... ακούς; άλλο ψέμα δεν θα υπάρξει... θέλω να σταματήσω να φοβάμαι... θέλω να απαντάσεις... ποτέ δε θα ξέρω αν σε βλέπω... σε κρύβω όμως μέσα στην σκέψη μου...

είσαι σαν φυλακτό... σε κρατάω σφιχτά... δε θα φύγω ξανά... δεν είναι υπόσχεση αλλά επιθυμία... όχι μην το σκέφτεσαι αυτό... μόνο κοίτα... άκου...

θύμασαι τότε που μιλάγαμε...; σου είπα ότι έχεις υπέροχο χαμόγελο... και αν δεν είσαι εσύ; και αν δεν είσαι μια ακόμα σκιά; και αν ...

δε θέλω να σε τυρρανάω άλλο... απλά να θυμηθώ... πριν τελειώσουν όλα... όπως τότε...

Feli είπε...

Μου ειπες πολλα το ξερεις?Πραγματα που δεν πιστευες αλλα που ηθελες να πιστεψεις...ομως εγω οχι μονο ηθελα αλλα το εκανα κιολας...και τωρα θελω να σε πιστεψω ξανα...ξερεις οτι θα το κανω κατευθειαν...εχω θυμο μεσα μου...οπως τις πρωτες φορες που μιλουσαμε...θυμασαι? θυμασαι ποσο θυμο ειχα? Και συ με ακουγες...σου ειχα πει οτι θελω να μου πει καποιος οτι ολα θα πανε καλα...και ησουν ο πρωτος που μου το ειπες...τα θυμασαι ολα αυτα? Τα θυμασαι? σε ρωταω και σε ξαναρωταω...αλλα τιποτα...ενα κενο βλεπω...κενες λεξεις...πραξεις θελω...γεματες...αλλα κι αυτες κενες ειναι...κανε κατι επιτελους...κι αν δεν θες, πες μου να φυγω...πες μου οτι δεν θελεις να με ξαναδεις...πες μου οτι δεν θελεις να εχεις καμια σχεση μαζι πια...μονο μην μου υποσχεσε οτι τα πραγματα θα γινουν οπως παλια...το θυμαμαι και το περιμενω ακομη...φαινεται πως εσυ το ξεχασες...

Σταλαγματιά είπε...

Είναι κάποιες σχέσεις που ξεκινούν για να φτάσουν κάποτε στο τέρμα.
Είναι αναπόφευκτο δεν μπορείς να το αποτρέψεις.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να το αποδεχτείς.
Ψάχνοντας απαντήσεις θα χάσεις την ουσία και θα βουλιάξεις στα δάκρυα.
If I could fly,
Αναρωτιέσαι;
Μπορείς αρκεί να θέλεις και να ξέρεις πως δεν χρειάζεσαι δανεικά φτερά για να το κάνεις ούτε δεκανίκια για να προχωρήσεις μπροστά.
Ότι σε πονά δεν αξίζει να υπάρχει στην καρδιά σου και ότι δεν σε κατάλαβε δεν θα το κάνει ποτέ όσο κι αν φωνάζεις.
Σαν δυο άνθρωποι που δεν μιλούν την ίδια γλώσσα.

Ξεκίνησε το ταξίδι στο όνειρο καλή μου αρκεί να το ψάξεις και να το αναγνωρίσεις χωρίς παρωπίδες και φρένα που σε κρατούν στο παρελθόν.

Feli είπε...

anastasia

Ονειρο? Μεσα στο ονειρο ζεις και ερχεται καποιος να σου υπενθυμισει οτι καποια στιγμη θα ξυπνησεις...
Υπαρχουν ονειρα που κρατανε για παντα..? Κι αν υπαρχουν προλαβαινει να τα ζησεις κανεις..? Πεταξε καποιος..? Κι αν πεταξε που κατεληξε..? Στον ουρανο ή ξανα στη γη..? Εφυγε ή ποτε δεν ηρθε..? Δακρυα πονου ή δακρυα νοσταλγιας..?

Unknown είπε...

Feli μου δεν ξέρω αν υπάρχουν όνειρα για πάντα, αν προλαβαίνει κανείς να τα ζήσει, αν πέταξε, αν γκρεμίστηκε, τι νόημα και τι σκοπό έχουν τα δάκρυα ...
το μόνο που ξέρω είναι πως ό,τι νοιώθεις εσύ είναι το "όνειρο για πάντα".

Άσε τα λόγια και αφουγκράσου εσένα και το πως χτυπάει η καρδιά σου. Αυτό έχεις εσύ κι αυτό να "χαίρεσαι". Αυτό είναι το δικό σου και κανένας δεν μπορεί να στο πάρει. Είναι η ουσία σου. Είναι η αγάπη σου.

Είπα πολλά, ίσως παραπάνω από ό,τι έπρεπε, αλλά ΣΑΣ διάβασα χθες το βράδυ και τους δυό και το μόνο που σκέφτηκα ήταν γιατί δεν αφήνεστε σε ό,τι νοιώθετε;;
Μόνο αυτό, έτσι απλά.

Την καλημέρα μου

Feli είπε...

meggie

Χτυπαει η καρδια μου αργα...με βασανιζει...δεν αντεχει την ταχυτητα...γι αυτο βλεπω τα παντα γυρω μου να με προσπερνανε και να μην μ'αγγιζουν...

Γιατι δεν αφηνομαστε?
Αυτο το ονειρο δεν ειναι δικο μου...ειναι δικο μας...μαζι το δημιουργησαμε και τωρα μαζι το γκρεμιζουμε...αφηνομαστε λοιπον..στην καταστροφη...

Σταλαγματιά είπε...

Είσαι απογοητευμένη και τα βλέπεις όλα μαύρα ή άσπρα.
Υπάρχει και το γκρι όμως και ίσως όταν δεν μπορούμε να έχουμε αυτό που θέλουμε να μπορεί να μας γεμίσει έστω και λίγο.

Ναι υπάρχουν εκείνοι που κατάφεραν να πετάξουν παρέα με ένα όνειρο που μπορεί να μην κράτησε παντοτινά μα για το λίγο που το κράτησαν ζέστανε την καρδιά τους.
Άλλωστε τα όνειρα είναι για να τα κυνηγάμε, να μας γεμίζουν με δύναμη καθώς προσπαθούμε να τα αγγίξουμε έστω κι αν όταν καταφέρουμε να τα πιάσουμε κρατάνε τόσο λίγο.

Κάθε πρωί καλή μου Feli ξημερώνει μια άλλη νέα μέρα και ότι πέρασε έμεινε στο χθες. Μην το κρατάς στο παρών δεν ωφελεί, μόνο πόνο θα σε γεμίσει αφού το ξέρεις.

Ξέρεις τι θα κρατήσεις απ όλο αυτό;
Να μην πιστεύεις πια τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα.
Όλα εκείνα που δεν συνοδεύονται από πράξεις.
Ποτέ ξανά

Feli είπε...

anastasia

Συνεχιζω...προσπαθω να το κανω...απορω πως μπορω να το καταφερω...ποτε δεν μου αρεσε το γκρι...ηταν μαυρο...ηταν ασπρο...ναι ακομη και το γκρι ηταν ποτε το ενα ή ποτε το αλλο χρωμα...ποτε δεν καταλαβα οτι βρισκοταν αναμεσα τους...ειχα δυο πλευρες...το ενδιαμεσο μετραει ομως...εκει ζουμε...ασχετα αν βλεπω ακομη τα δυο ακρα...αλλωστε γι αυτο μπορω να δω και τα δυο...γιατι βρισκομαι στη μεση...για λιγα λεπτα θελω να ισσοροπισω και μετα ας βρεθω παλι στην μια απο τις δυο πλευρες...βλεπω απο το κεντρο και το ασπρο και το μαυρο αλλα γερνω στο μαυρο...που και που ερχεται και η σειρα του ασπρου...θα ερθει...ας ερθει...

προφήτης είπε...

θυμάμαι ακόμα το βλέμμα σου... θυμάμαι ακόμα εσένα... θυμάμαι ακόμα...

σε λίγο όμως...

θυμάμαι... αναπνέω το άρωμα σου, και μαγεύομαι από κάθε σου άγγιγμα... η μορφή σου με προστάζει...

και εγώ ιππότης... επιστρέφω... σε βλέπω...

καλησπέρα

Feli είπε...

προφητης

Γιατι..? Τι αλλο θες απο μενα..? Και γιατι δεν ξεκινας να δεχεσαι αυτα που σου δινω..? θυμασαι...αποκλειεται να ξεχασες...δεν μπορω...δεν θελω να πιστεψω οτι ξεχασες...επιστρεφεις μεσα στη φυγη σου...επιστρεφεις και μου θυμιζεις ξανα οτι δεν ξεχασα ποτε...

προφήτης είπε...

και όμως ήσουν εσύ που ορκιζόσουν ότι το ψέμα ξεχάστηκε...
το παρελθόν θα μείνει μια ανάμνηση, που ποτέ δε θα επιστρέψει...
μέσα σε ένα όνειρο κυλάω για να σε βρω... για να αναπνεύσω στο σκοτάδι που μου χάρισες...

Feli είπε...

προφητης

Μακαρι να ηθελες να μιλησουμε για λιγο...μακαρι να μου πουλουσες ξανα το ψεμα και γω ελπιδες για ευτυχια...ας ζουσα σε ενα ψεμα κι ας μην το αντεχα...δεν θα με πειραζε...σου ειπα πως μπορουσα να ζησω μαζι σου κι ας ησουν καπου μακρια...δεν γιναμε ακομη παρελθον...γινομαστε παρελθον...ακομη σε ζω...κοιτα με...νιωσε με...μπορεις...αλλα εγω ειμαι εδω κι εσυ εισαι εκει...ποια ειναι η διαφορα..? υπαρχει..? Σε μενα απευθυνεσαι τωρα ή ξερεις που..? Κατεληξε ενα κρυφτο...που εγω κρυβομαι πισω απο σενα και συ πισω απο το παρελθον...σου...

προφήτης είπε...

ήμουν αυτός που κρυβόταν τα βράδια που πέρασαν...
είμαι εγώ τώρα που σε ζητώ τη νύχτα τη μέρα...

είσαι εσύ όμως, τώρα που δεν απαντάς... είσαι εσύ που φεύγεις... λεπτό προς λεπτό...

άραγε υπάρχω; ή μάλλον σταμάτησα να ζω τότε;....

θυμάσαι;

Feli είπε...

Δεν ζητας εμενα...οχι εμενα...ζητας το οτιδηποτε που σε κανει να μην με θυμασαι...εφυγα..? Ναι εφυγα μια φορα και μου ειχες πει οτι δεν μπορεις να με βλεπεις να φευγω συνεχεια...τουλαχιστον αν και θα εφευγα συνεχεια, παντα θα επστρεφα σε σενα...εσυ εφυγες για παντα και δεν ερχεσαι ξανα...ετσι δεν ειναι? Τοτε υπηρχες...σε εβλεπα...σε ακουγα...ημουν καθε λεπτο που περνουσε κοντα σου...ολο και πιο κοντα...αλλα καθε φορα που εγω πλησιαζα εσυ εκανες ενα βημα πισω και ξεχνιοσουν εκει...μην θυμωνεις που σε κατηγορω...παντα ηξερες οτι γκρινιαζα...με δεχοσουν ομως...αφου σου απαντησα αρα υπαρχεις...εστω για μενα...υπαρχεις ακομη...

προφήτης είπε...

ζητάω να θυμηθώ τις στιγμές εκείνων των ενώσεων... θέλω να θυμηθώ εσένα...
λόγια, λόγια, πολλά λόγια και όμως δεν υπάρχουν πράξεις... φεύγεις... συνέχεια φεύγεις...
θα έφευγες, θα φεύγεις συνέχεια... και εγώ εδώ... πρέπει να περιμένω... εσένα... θυμάμαι...
μα σταμάτησα να αναπνέω... με κάλυψε η νύχτα... το άρωμα...

Feli είπε...

Η φυγη ειναι πραξη...φευγω για να ξαναερθω...κανεις δεν σε εμποδιζει να θυμηθεις...να θυμηθεις κατι ουσιωδες...κατι που εζησες...πες μου τι εζησες..? τι θυμασαι..? αρωματα..? φεγγαρια..? αστερια..? αυρανους..? δρακους..? πριγκηπες..? βασιλιαδες..? παραμυθια που μου ελεγες καθε βραδυ για να κοιμηθω..? ονειρα που καναμε και τα αφησαμε να τα παρει ο χρονος..? μισεις τον χρονο...ομως εγινες ο καλυτερος φιλος του...ανεπνευσε...τωρα...σε πιεζω παλι ε? σε πνιγω...σε κουραζω...δεν σε καταλαβαινω...δεν με αντεχεις...φωνες...καθημερινοι καυγαδες...εγω εφταιγα...ναι, φταιω και τωρα...

προφήτης είπε...

η φυγή είναι πράξη; πότε ήταν;

δε θυμάμαι τίποτα ούτε φεγγάρια ούτε αστέρια ουτε πριγκίπισσες ούτε δράκους... μόνο την αφή σου...

δεν υπήρξαν καυγάδες, μόνο κάποιες διαφωνίες...

στο είχα πεί και τότε... αυτό που θέλω είναι να αποκτώ κάθε μέρα μια σκέψη σου, ένα χαμόγελο σου... όμως είμαι μακριά και φοβάμαι τον χρόνο... φοβάμαι ότι θα με νικήσει, αν ήδη δεν το έχει κάνει... λείπεις... για να είσαι εκεί μαζί του...
θυμάσαι; εκείνος ήταν που σε έκανε να φεύγεις...

Feli είπε...

Θυμησου...μπορεις να το κανεις...αυτα εζησες...μηπως θες να σου θυμησω κι αλλα? Δεν σε πονανε καθολου...φοβασαι? τι? εσυ ποτε δεν φοβοσουν τιποτα...μονο το παρελθον μου ελεγες οτι φοβασαι...και γω το φοβομουν στην αρχη...μα πιστεψα οτι θα το προσπερασω...με εκανες να το ξεχασω μεχρι που κι εσυ αρχισες να περνεις την μορφη του...μην γινεσαι παρελθον...καθησε λιγο ακομη μαζι μου...να τα πουμε...οχι για μας...αλλα για την ζωη σου και την ζωη μου...χωριστηκαμε πια...γιναμε παλι εγω κι εσυ...θυμαμαι ακομη ποσο ευτυχισμενη ημουν οταν ημασταν εμεις...θυμαμαι...τα παντα...ξεχνα...τα παντα...μπορεις..? σου ειναι ευκολο...

προφήτης είπε...

τώρα φεύγεις πάλι...

αλλά το αντίο δεν θα το πεις ποτέ, δε θα το πω ποτέ... γιατί ξέρεις πως θα είμαι εδώ τις στιγμές εκείνες... όχι μόνο σαν μια ανάμνηση...

μου είπες ότι δεν πονάω, μάλλον όχι δε με αγγίζει ο πόνος μόνο η νοσταλγία, η απογοήτευση... λίγο πριν με πάρει μαζί της η νύχτα, οι σειρήνες...

όπως παλιά...

Feli είπε...

Ναι οπως παλια...οπως τοτε...θυμομαστε τα παντα και οι δυο...κι ας μην παραδεχομαστε καμια φορα...τωρα ερχομαι ξανα...ξερω οτι σε τρελαινει αυτο που κανω...ξερω οτι δεν αντεχεις να με βλεπεις να το κανω συνεχεια...αλλα εισαι ακομη εδω...κλεισε τα ματια...ερχονται εικονες μπροστα σου...κι ας μην ειναι δικες μας...ξερω οτι που και που ερχονται τα λογια μου στο μυαλο σου...οι πραξεις μου...καποτε δεν λεγαμε μονο λογια...δεν ηταν ολα αυτα μονο λογια...καποια εγιναν πραγματικοτητα...τωρα μπορεις να με αγγιξεις...το επιτρεπω...σε σενα...οπως τοτε...

προφήτης είπε...

τα μάτια μου είναι κλειστά... μα σε βλέπω συνέχεια... κατοικείς σε εκείνες τις εικόνες...

ποτέ ξανά... λες...

τώρα πια... μπορώ να σε αγγίζω μου το επιτρέπεις... όμως μέχρι πότε...;

πότε θα γυρίσεις σε εκείνον πάλι;
πότε θα έρθει η στιγμή που θα με ψάξεις για να με τυλίξουν οι σκιές των ημερών;
όμως δε με αφήνεις να σε ξεχάσω... όσο και αν μου το ζητάς... δε με ελευθερώνεις... γιατί;

Feli είπε...

Μεχρι την επομενη φορα που θα φυγω..ή που θα σε διωξω..σε διωχνω συνεχεια..φευγω..θυμωνω..μετανοιωνω..
αλλα παλι εκει ειμαι...παλι σε περιμενω...παλι ποναω...παλι φοβαμαι οτι θα σε χασω...παλι σου φωναζω να γυρισεις πισω...μεχρι ποτε θα γυρνας..? καποτε θα σταματησεις να το κανεις...σταματησες ηδη να το κανεις..δεν ερχεσαι πια..

Σου το ειχα αποδειξει οτι για μενα εκεινος τελειωσε...εσυ ησουν τα παντα για μενα..εισαι τα παντα για μενα..καταλαβε το επιτελους..εκεινος αποτελει μια ξεχασμενη αναμνηση..δεν με ποναει που δεν ερχεται...εσυ ομως με πονας που δεν εισαι εδω μαζι μου..θες να φυγεις..? αν θες ζητησε το μου..θα σε αφησω...ποτε δεν μου ζητησες να σε αφησω...ποτε...ειπες πως τα πραγματα θα ταιριαξουν..αλλα αν θες να φυγεις κανε το τωρα..ξεκαθαρισε μου επιτελους τι ημουν για σενα, τι ειμαι και τι θες να ειμαι στο μελλον για σενα..θα καταλαβω..κι ας μην το δεχτω..μια απλη εξηγηση θελω..εισαι προθυμος να μου την δωσεις? Αν εισαι ξερεις που ειμαι..

προφήτης είπε...

ποτέ δε μου ζήτησες να γυρίσω... σε έψαχνα μέρες και τώρα πλέον... που σε βρήκα πάλι φεύγεις... εσύ το διάλεξες... να φύγεις... έφυγες...

ξέρω... είσαι κοντά... όμως δε σε βλέπω... ξέρω είσαι κοντά... όμως δε μπορώ να σε νοιώσω όσο θέλω...

μπορώ να σου δώσω τις εξηγήσεις που μου ζητάς.... αρκεί να ξέρω τις απαντήσεις....

μη ξεχάσεις ποτέ...

Feli είπε...

Ποτε δεν ξεχασα και ποτε δεν θα ξεχασω...πως μπορω αλλωστε? Σου το ζητω τωρα...γυρνα...γυρνα πισω...ξερεις πως σε χρειαζομαι...πλεον δεν ξερω τι θελω...παντα ηξερα τι ηθελα απο τους αλλους...τωρα πια ξερω μονο τι θελω απο σενα...να γυρισεις...για λιγο....σε παρακαλω...παλι αρχισα να σε παρακαλω...μην μου ζητας να σταματησω...ειμαι εδω τωρα...σε χρειαζομαι...ελα...ελα επιτελους...σε παρακαλω...κι αν δεν μπορεσεις να ερθεις δωσε μου τουλαχιστον μια απαντηση...πες μου οτι δεν θα ερθεις ποτε...λιγο πονος παραπανω, τι πειραζει?

προφήτης είπε...

λίγος πόνος παραπάνω λούζει το σώμα μου...
λίγη νοσταλγία παραπάνω προκαλεί τις σκέψεις μου...

υπάρχεις στη ζωή μου... υπάρχω στη ζωή σου... μα τώρα πρέπει να διαλέξεις...
με ξέρεις... έτσι έλεγες... όμως τώρα έχω αλλάξει...

είμαι ο φόβος μου... πλέον κοιτώ τον εαυτό μου στον καθρέφτη και δεν βλέπω τον ίδιο άνθρωπο... στο είχα πει... αυτό που φοβόμουν έγινα... ένας άγνωστος... έτσι ήθελες να με καλούν όλοι..

καλησπέρα

Feli είπε...

Τι να διαλεξω..? Διαλεξα ηδη...εσυ πρεπει να αποφασισεις..γιατι εχεις αλλαξει...καποτε γνωριζα τι ηθελες..τωρα πια ζω στο αγνωστο..εσυ εγινες κατι το αγνωστο..ομως σε ξερω..μαλλον σε ηξερα καλα..και τωρα μπορω να σε μαθω..με το καινουριο σου εγω..μην μου φερεσαι σαν να ειμαι αγνωστη κι εγω..

προφήτης είπε...

δεν είσαι άγνωστη, ούτε θα γίνεις...

είσαι η αλήθεια...

δεν μπορώ να διαλέξω τίποτα... το μόνο που θέλω είναι να ζήσω πάλι... να μην ψάχνω κανένα.. μόνο το όνειρο...

δεν υπάρχει το "εγώ", όπως τότε...

Feli είπε...

Αποφασισες λοιπον...μην με ψαξεις...ζησε...για το ονειρο σου...υπηρχε το εγω τοτε αλλα το καναμε εμεις...τωρα δεν ξερω τι υπαρχει...τι εμεινε...ας μην μαθω...δεν ψαχνω απαντησεις...απλα τις περιμενα...

aggelika είπε...

δεν θα άξιζε να ζούμε αν δεν είχαμε συναισθήματα. Ακόμα κι αν ο πόνος είναι ένα από αυτά. Μπορεί να πονάς, να υποφέρεις.. αλλά τουλάχιστον αυτός ο πόνος είναι που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός, έτσι δεν είναι?

καλή σου μέρα και καλώς σε βρήκα

Feli είπε...

aggelika

Νιωθεις...ζωντανος..?
σιγα σιγα σε σκοτωνει ο πονος..
αξιζει να ζουμε...πονωντας..? ή για να προτιμαμε να μην νιωθουμε τιποτα..?


Καλως ηρθες!

aggelika είπε...

μέσα στην απαισιοδοξία μου, συνεχίζω να πιστεύω ωστόσο ότι η ζωή είναι το πιο πολύτιμο πράγμα που μας χαρίστηκε. Μια αναλαμπή φωτός μόνο.. και τίποτα άλλο. Αξίζει να απολαύσουμε αυτήν την ασήμαντη αναλαμπή όσο τίποτε άλλο, ακόμα κι αν είναι μέσα από τον πόνο, αν δεν γίνεται να τον μεταστρέψουμε σε χαρά!

Feli είπε...

aggelika

Σε θαυμαζω που το καταφερνεις αυτο...εγω αφηνω το σκοταδι να με πνιξει...και ετσι το ζω και το αναπνεω...δεν το διωχνω..μου κραταει καλη παρεα..

aggelika είπε...

μα δεν τα έχω καταφέρει! Κι ούτε νομίζω πως θα τα καταφέρω ποτέ!
Απλά.. απολαμβάνω το σκοτάδι μου κι εγώ! Είμαι μια χαρούμενη απαισιόδοξη, όπως σου είπα και πιο πάνω, και τίποτε άλλο...

Feli είπε...

aggelika

Εννοουσα οτι χαιρομαι που καταφερνεις να εισαι "αισιοδοξη" στην απαισιοδοξια..

Ανώνυμος είπε...

Neraida axizeis ena pragmatiko paramythi...axizeis mia alithini istoria... kapote tha gnoriseis to atomo pou tha sou dosei ena pragmatiko hamogelo... den tha se afisei pote apo konta tou...

eimai sigouri gi avto
kali sou imera

Feli είπε...

ανωνυμος

Η ιστορια μπορει να γινει παραμυθι..?
Καποτε θα γνωρισω πολλους...και καποτε ολοι αφηνουν καποιον..μονοι μας ειμαστε...ο καθενας ξεχωριστα...ο καθενας το δικο του παραμυθι περιμενει να ζησει..πιστευεις στα παραμυθια..? ποτε..μισω τα παραμυθια που εχουν καλο τελος..χαιρομαι που το δικο μου δεν ηταν ενα απο αυτα παρολο που με ποναει το τελος..

Ανώνυμος είπε...

ποσο θα ακροβατεις στο σκοταδι...
ο πονος ειναι η μερα κ η νυχτα, ειναι ολα γυρω σου.
καθε ανασα εχει κατι απο μια μαχαιρια.

ποσο ομορφοι ειστε μεσα στο γκρεμο σας.... παραμυθια δεν υπαρχουν.

Feli είπε...

ανωνυμος


παραμυθι ειναι η ζωη...της περισσοτερες φορες με ασχημο τελος...αλλα ξερεις τι? παντα μισουσα το χαρουμενο τελος ολων των παραμυθιων...ηρθε η ωρα να ζησω ομως ενα διαφορετικο...το δεχομαι..?
το σκοταδι κραταει για παντα οταν δεν υπαρχει κανενας λογος να φυγει...

Ανώνυμος είπε...

φοβαμαι οτι δεν θα υπαρξει ποτε αυτος ο λογος...αλλα ταυτοχρονα κανω τα παντα για να μην τον αντικρισω ποτε.
κ.

Feli είπε...

ανωνυμος (κ?)

οταν ζεις εκει δυσκολα φευγεις...και που να πας..? η ζωη σου ειναι εκει...γιατι τοτε να ψαχνεις τον λογο..? δεν αξιζει...δεν χρειαζετε...

γη είπε...

Καποτε πριν δυο χρονια ενιωσα με καπιον της ωρεοτερες στιγμες της ζωης μου..και τι δεν θα εδηνα να της ξανα ζεισω

γη είπε...

Καποτε πριν δυο χρονια ενιωσα με καπιον της ωρεοτερες στιγμες της ζωης μου..και τι δεν θα εδηνα να της ξανα ζεισω