Ταξίδι του χρόνου...Στο παρελθόν..? Στο παρόν..?

Δεν θυμάμαι
Όταν άνοιξα τα μάτια θυμήθηκα
Μια λέξη
"Άθλιοι"
Εκείνη μας χαρακτήριζε
Εκείνη που χαράχτηκε από τα χέρια μου
Τη μέρα
Θυμάσαι τη μέρα?
Τώρα πια υπάρχει μια φωτογραφία σαν απόδειξη
Γιατί από τον τοίχο σβήστηκε
Γιατί από το σώμα σβήστηκε
Γιατί ποτέ δεν ξεπεράσαμε τα όρια
Τα δάκρυα τα θυμάσαι?
Ναι ρε για σένα μιλάω ξανά
Για σένα που πρόδωσα
Για σένα που ένιωθα μισή
Για σένα που έφευγες
Μια αγκαλιά σου ήθελα
Ένα βλέμμα
Σήμερα θα έρθω
Να σε ψάξω
Κι αν σε βρω δεν ξέρω τι θα σου πω
Τι πρέπει να σου πω
Ίσως τίποτα
Θέλω να φωνάξω
Να θυμηθείς τόσα
Τόσα που ξεχάσαμε μαζί
Στάσου λίγο
Μην με διώχνεις
Μια συγνώμη
Ανούσια πια
Όχι αύριο
"Δεν υπάρχει αγάπη. Όλα στο μυαλό είναι"
Πόσο αλλάξαμε
Πόσα δεν ξέρουμε
Πόσα κάναμε χωριστά
Δεν ρωτάω
Φοβάμαι τις απαντήσεις
Φοβάμαι ότι θα λυγίσω
Πάντα έλεγες ότι ήμουν δυνατή
Πάντα έλεγα πως δεν θέλω να ακούω
Δεν υπήρχε το πάντα
Υπήρχε το τώρα
Μια στιγμή
Αιωνιότητας
Θυμάσαι τη μέρα της αλήθειας?
Μια ανάσα
Η καρδιά χτυπούσε
Ένα άρωμα
Έτσι ξέβαψε το χρώμα
Το χρώμα του σάπιου μήλου
Περνάω από αυτό το μέρος
Σαν να μην έγινε τίποτα
Όλα ίδια μπροστά στο χρόνο
Όλα όπως ήταν
Μόνο δυο φιγούρες λείπουν
Και κάτι γράμματα από πίσω τους
Η ψυχή τότε ήταν καθαρή
Κατάλευκη μέσα στο μαύρο της περιτύλιγμα
Τρέμουν ακόμη τα χέρια μου όταν πιάνω εκείνο το τριαντάφυλλο
"κάτι που ξέρουμε μόνο εσύ και γω"
τα πέταλα από το μαύρο τριαντάφυλλο
"Θέλω να σταματήσει ο χρόνος
για να μείνουμε για πάντα έτσι όπως είμαστε τώρα
ώστε κανείς να μην μπορεί να μας καταστρέψει"
Τα θυμάσαι αυτά τα λόγια?
Δικά σου είναι
Πριν
<Μ' αγάπησες καθόλου?>
Μετά

-Φεύγω
-Φύγε...πάντα αυτό κάνεις άλλωστε...φεύγεις

Μην ξαπλώσεις δίπλα μου...

"Όταν είσαι εδώ δεν θα φεύγεις καθόλου. Μου λείπεις"
Άρχισε να δένεται μαζί μου
Άρχισε να δένεται με το σώμα μου
Αυτό δεν θές?
Να με αγγίζεις?
Να γίνομαι δική σου?
Σ' αρέσει να με θεωρείς δική σου
Δεν με πειράζει
Ξέρεις γιατί?
Γιατί δεν νιώθω τίποτα
Δεν νιώθω εκείνη την ένωση
Όταν το μισό γίνετε ένα
Απλά ερωτεύομαι όλους εκείνους
που έχουν σχέση με το απαγορευμένο
Απλά αγαπώ όλους εκείνους...
Αγαπώ..?
Να γελάσω λίγο εδώ?
Ή μήπως να θυμώσω?
Περίμενε με εσύ
Φίλα με
Τώρα
Εδώ
Μπροστά τους
Τολμάς?
Νοιάζεσαι για μένα
Θα νοιαζόσουν για την κάθε μια
που θα σου έδινε ένα παθιασμένο φιλί
Υποκρίνομαι?
Ποτέ δεν νιώθω ευτυχισμένη μαζί σου
Ποτέ δεν σηκώνω τα τηλέφωνά σου
Μ' αρέσει να σε παιδεύω
Μ' αρέσει να μην ξέρεις που είμαι, με ποιον
Μ' αρέσει να τρελαίνεσαι
Μ' αρέσει να με ζητάς παντού
Μου πιάνεις το χέρι
Το σφίγγεις πάνω σου
Ανάβεις κεριά
Βάζεις μουσική
Με ερωτεύτηκες ρε?
Τι?
Σου φέρομαι απαίσια και μετά γελάω
Εκείνο το χαμόγελο ερωτεύτηκες?
Το ειρωνικό?
Σηκώνομαι
Φεύγω χωρίς να πω τίποτα
Τρέχεις
Με ψάχνεις
-Τι έπαθες? Γιατί έφυγες έτσι?
-Φύγε κι εσύ. Θα μας δουν
-Σε νοιάζει?
Και με φιλάς εκεί
Στη μέση του παντού
Στη μέση όλων
Κανένας δεν μας είδε
Να με μισήσεις θέλω
Να με παρατήσεις πριν το κάνω εγώ
-Δεν σε καταλαβαίνω ποτέ
-Κάποτε θα γίνει κι αυτό
Με κοιτάς με εκείνο το βλέμμα
Μέσα στα μάτια
Δεν έχεις καταλάβει ακόμη?
Γιατί δεν με ξέρεις γαμώτο?
Γιατί δεν με έχεις μάθει?
-Σου έλειψα?
-Ναι κορίτσι μου
(Ξανά γέλιο)
Δεν το περίμενα
-Και τι περίμενες? Αφού δεν με ξέρεις


Ρε ηλίθια, βρήκες καινούριο παιχνίδι?
Ξέρεις πόσο μ' αρέσει να παίζω
με τα αισθήματα εκείνων
Εκείνων που σε βλέπουν στα μάτια και δεν καταλαβαίνουν
Ναι, ναι ξέρω τι θα πεις, ότι δεν είναι σωστό
Τώρα είναι η σειρά μου? Να παίξω?
Τι σε ρωτάω τώρα?
Παίζω και δεν με νοιάζει


ΥΓ: Μισώ που γράφω για σένα...
Πότε επιτέλους θα έρθει η στιγμή να μισήσω τον εαυτό μου?

Running up that hill...

Ορμάει
Πάνω στα χείλη μου
Να τα κατασπαράξει
Κάνω πίσω
Το μόνο που ακούστηκε από αυτά τα χείλη ήταν ένα "μη"
Σταματάει
<Δεν υπάρχει περίπτωση να μην γίνει>
Πρωτού το κάνει ξανά, τον προλαβαίνω
Χαμογελάει
"Ικανοποιήθηκες?"
Δεν μιλάει
<Μπες στο αμάξι. Σήμερα θα δεις την πρώτη σου έκρηξη>
Φοβάμαι
Το καταλαβαίνει
Μου σφίγγει το χέρι
Αμέσως νιώθω καλύτερα
Από πότε τον εμπιστεύομαι?
Διακόπτει την σκέψη μου
<Η ζωή είναι περιπέτεια.
Ξέρω ότι γουστάρεις την φάση κι ας μην το δείχνεις>
Φτάσαμε
Ένας δυνατός κρότος τρυπάει τα αυτιά μας
Είμαι ήδη στην αγκαλιά του
Με σφίγγει πολύ
Σίγουρα νιώθει την καρδιά μου να χτυπάει
και το σώμα μου να τρέμει
Τρέχουμε
Να ξεφύγουμε
Ακόμη με πιάνει
Ή μάλλον με σέρνει
<Νοιάζομαι για σένα>
Μόλις που πρόλαβα να ακούσω την φράση
-Γιατί?
-Είπαμε ότι δεν θα ρωτάμε γιατί
Κανόνας έγινε πια
Από την στιγμή που γνωριστήκαμε ισχύει
Πίσω στο αυτοκίνητο
Τρέχει υπερβολικά
Αλλά αυτή τη φορά δεν φοβάμαι
Ίσως είναι ικανός να με κάνει να ξεχνώ τον φόβο μου
Με κοιτάει
Τα μάτια του γυαλίζουν
Πάλι θα ορμήσει
Όμως αντί γι αυτό μου δίνει ένα φιλί
Γλυκό
Τρυφερό
Περνάει τα δάχτυλα του ανάμεσα στα δικά μου
"Συγνώμη"
Τώρα είναι η σειρά μου να ορμήξω
Δεν αντιδρά
Το απολαμβάνει
Πέρνει τη θέση μου κι εγώ τη δική του
-Γι αυτό σε γουστάρω. Γιατί λες συνέχεια πως δεν ζεις
-Αφού είπαμε ότι δεν θα δίνουμε εξηγήσεις για τίποτα
-Πάμε μια βόλτα τώρα. Εκεί ψηλά που σ' αρέσει
-Εσύ είσαι η καταστροφή μου. Αυτό που έψαχνα καιρό
-Εγώ σου δίνω τη ζωή μου
-Ξέρεις πως κάποτε είχα έναν πρίγκηπα?
(Γελάει ειρωνικά)
-Τώρα έχεις εμένα

Έμπλεξα πάλι?
Δεν νιώθω τύψεις
Μυστικά μαζεύω
Κι ας είναι το βάρος τους ασήκωτο
Πατάω πάνω του
Και σιγά σιγά φτάνω ψηλά
Δώσε μου κι άλλα μυστικά
Τελικά μόνο έτσι θα φτάσω εκεί πάνω




ΥΓ: Running up that hill...
Αυτό το τραγούδι μου θυμίζει εσένα και μένα
Κι όλα όσα ζήσαμε και θα ζήσουμε...
γιατι ναι...γουστάρω την φάση...
γιατι θέλω όσο τίποτα άλλο να φτάσω εκεί ψηλά...
κι ας είμαι μαζί σου...
τουλάχιστον εσύ δεν θα με κατεβάσεις...
make a deal with God
η σχέση μας και οι πράξεις μας μια παράνοια είναι
it doesn't hurt me