Δευτέρα 11 Αυγούστου 2008

Άδεια η θέση δίπλα μου...που είσαι επιτέλους?


Όχι...πάρε τα χέρια σου από πάνω μου...σε συχαίνομαι...
Ακόμη κι αν το σώμα μου διψά για άλλη μια ηδονή...
Ακόμη κι αν νιώθω μια ασταμάτητη έλξη για σένα
η οποία φουντώνει με κάθε δευτερόλεπτο που περνά
Όμως όχι...μην σταματάς...μ' αρέσει...

Μπορεί το σώμα μου να είναι εδώ τώρα μαζί με το δικό σου
Μα η καρδιά μου είναι αλλού...είναι σε κείνον...

Σε εκείνον που τον αγάπησα γι αυτό που ήταν
κι ας έλεγε ότι δεν ήταν τόσο σημαντικός...
Εκείνον που κάθε φορά άνοιγα τα φτερά μου για να τον επισκεφτώ...
Εκείνον που μου απέδειξε οτι δεν υπάρχει το απίθανο
Εκείνον που που σπάνια μου έλεγε ότι μ' αγαπά
Εκείνον που με ρωτούσε συνέχεια ''Μ' αγαπάς?''
Εκείνον που ένιωθα ότι του έδινα λίγα
κι ας του έδινα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου
Εκείνον που νόμιζα ότι δεν του ήμουν αρκετή
κι ότι του άξιζε κάτι καλύτερο από μένα
Εκείνον που έλεγε ότι υπερβάλλω
Εκείνον που δεν προσπάθησε να με αλλάξει
Εκείνον που έλεγε οτι δεν ζήλευε
κι όμως ζήλευε τον καθένα
Εκείνον που την ώρα μιας σοβαρής συζήτησης
μου έλεγε κάτι άσχετο και με νευρίαζε
Εκείνον που δεν μπορούσα να του κρατήσω μούτρα για πολύ
Εκείνον που μου έλεγε ότι δεν με βαριόταν
κι ας μιλούσαμε για ώρες καθημερινά
Εκείνον που μου έλειπε συνεχώς
Εκείνον που ήθελα να ανακαλύπτω διαρκώς κάτι καινούριο απ' τον εαυτό του
Εκείνον που με εντυπωσίαζε με τον χαρακτήρα του...τον κόσμο του...την ψυχή του...
Εκείνον που τον θαύμαζα
Εκείνον που δεν θα τα πίστευε αν του τα έλεγα όλα αυτά
Εκείνον που θα μου έλεγε '' αλήθεια πιστεύεις πως όλα αυτά είμαι εγω?''
Εκείνον που δεν θέλω να ξεχάσω
Εκείνον που μου χάρισε όμορφες στιγμές
Εκείνον που όταν του μιλούσα απότομα
ή θύμωνα αδικαιολόγητα μαζί του στεναχωριόμουν πολύ
και δάκρια ερχόταν κατευθείαν στα μάτια μου
Εκείνον που μου άρεζε να τον μπερδεύω
Εκείνον που με στεναχωρούσε όταν δεν έκανε εκείνο που ήθελα
Εκείνον που νόμιζε ότι με μια συγνώμη τα διόρθωνε όλα
Εκείνον που προσπαθούσα να του αλλάξω γνώμη
αλλά τις περισσότερες φορές δεν τα κατάφερνα
Εκείνον που με παρηγορούσε τις μέρες της θλίψης
και μου έδινε αισιοδοξία
Εκείνον που όταν μου έλεγε όμορφα λόγια δεν πίστευε ότι μου άρεζαν πραγματικα
Εκείνον που όταν μου έλεγε σ' αγαπώ ένιωθα ότι κάθε φορά το ακούω για πρώτη φορά
Εκείνον που ακόμη κι όταν τον σκεφτόμουν με πλυμμίριζε ευτυχία
Εκείνον που δεν μου ζητούσε τίποτα και του έδινα τα πάντα
Εκείνον που μενει κοντά μου...μέσα μου
Εκείνον που είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου πια...
.............................................................................

Αλήθεια πόση ώρα σου μιλώ για εκείνον?
Κι εσυ, γιατί σταμάτησες να μ' αγγίζεις?
Γιατί σταμάτησες να με φιλάς?
Γιατί δακρύζεις εσυ τώρα?
Γιατί μου γυρνάς την πλάτη και φεύγεις?

Γιατί αγαπάς τόσο εκείνον που δεν αξίζει να είσαι εδώ μ' ένα άψυχο κορμί σαν το δικό μου
Μα διστάζεις να τον αγαπήσεις κι άλλο
Φοβάσαι ότι τον αγαπάς τόσο πολύ που η φράση ''σ' αγαπώ'' βρίσκει την πραγματική της σημασία
Νομίζεις οτι δεν θα σε πιστέψει
και ότι αν του το δείξεις θα σταματήσεις να το νιώθεις
Πήγαινε σε κείνον...
Μην διαλέγεις κορμιά
Διάλεξε ψυχές που σου αναλογούν
Μην διαλέγεις μεθυσμένα σ' αγαπώ
Διάλεξε την ουσία της φράσης
κι ίσως την γνωρίζεις ήδη
Φύγε κοπέλα μου τώρα...
Άσε με να ζω σ΄αυτό τον κόσμο που ξέρω καλά
και μην μου λες πράγματα που έπαψα εδώ και καιρό να αισθάνομαι
Εγώ δεν σου αξίζω
Εκείνος όμως...

22 σχόλια:

..αγγελόσκονη.. είπε...

μπήκα στον πειρασμό να σου πω ποιον να διαλέξεις...τι να κανεις...πως να συνεχίσεις...αλλά όχι!!εσύ ξέρεις,εσύ νιώθεις,εσύ και μόνο εσύ έχεις την λύση...
και μπορει να είναι επίπονη,να αργήσει να έρθει...αλλά μην λυγίσεις!!θα έρθει...!!φιλάκια!!

Feli είπε...

αγγελοσκονη
δεν ειναι μονο μια η λυση...υπαρχουν πολλες εναλλακτικες...κι αν δεν ερθει θα ψαξω κατι αλλο που να τον πλησιαζει ή που να είναι το ακριβως αντίθετο απ αυτον...
ενα ξερω οτι δεν προκειται να περιμενω...η ζωη μου εξελισσεται και δεν εχω το δικαιωμα να την σταματω...

κι αν θες μπορεις να μου τι να διαλεξω...μην δισταζεις...απλα θα μου εδινες καποιες συμβουλες που ισως μου ηταν χρησημες...

neni είπε...

Με απλά λόγια η ψυχή σου είναι γεμάτη από Εκείνον.Δεν αρκεί να είναι μέσα σου,πρέπει να είναι και δίπλα σου.Σε καταλαβαίνω.Πολλές από τις φράσεις σου για εκείνον είναι και "δικές" μου..
Θα τα ξαναπούμε..
Σε φιλώ.

Feli είπε...

neni
μπορει η ψυχη μου να ειναι γεματη απ εκεινον ομως η ψυχη του επαψε να ειναι διπλα στη δικη μου...
μπορει να ξαναγυρισει? επαψα να περιμενω...

neni είπε...

Είσαι σίγουρη για αυτό γλυκιά μου;

Feli είπε...

neni
κουραστικα να περιμενω γιατι ξερω πως δεν θα ερθει...αλλα αν κατι αλλαξει και καταφερει να ερθει πισω δεν θα τον διωξω...μα δεν θελω να ερθει αυτος μονος του κ αδειος...θελω να φερει μαζι και την ψυχη του...αυτη που με εκανε να μιλαω τοση ωρα γι αυτον...αυτην που την εβαλα μεσα μου και δυσκολευομαι ακομη να την βγαλω...μα δεν μπορω να ζω πια ετσι...θελω να ζησω με εκεινον και την ψυχη του...ποσο απαιτητικο ειναι αυτο?

Ανώνυμος είπε...

poios einai o logos pou xwrisate?

Feli είπε...

spacedementia
δεν εχουν σημασια οι λογοι πια...δεν ειναι ενας ειναι πολλοι...σημασια εχει το τωρα οσο κι αν επιθυμω να ξαναζησω το τοτε...

neni είπε...

Όχι δεν είναι καθόλου απαιτιτικό αυτό που ζητάς αλλά θέλω να σου πω πως δυο ψυχές που ενώθηκαν ακόμα και αν νομίζεις πως έχει φύγει η δική του είναι εκεί και η δική του.Συμφωνώ πως μετράει η ουσία,δεν με νοιάζουν οι λόγοι που έγινε όλο αυτό αλλά αυτά που νιώθεις.Νιώθω και εγώ αρκετά όχι βέβαια με τέτοιο συναίσθημα σαν το δικό σου.Έχει κοπάσει κάπως η φουρτούνα.Έλα μια βόλτα από το blog μου,ίσως σε ταξιδέψει.
Σε φιλώ.

Ανώνυμος είπε...

koita ama ekanes px malakia kai ton keratwnes kai tou eleges psemata tote nai ontws zhtas polla kai eisai apaithtikh kai den 8a aksize na ksanagyrisei.giayto rwthsa to logo tou xwrismou.opote opws blepeis exei shmasia

Feli είπε...

neni
ομως ενωθηκαν στα αληθεια? ουτε αυτο μπορω να ξερω πια...


spacedementia
αν τα εκανα ολα αυτα που λες νομιζεις οτι θα εγραφα τετοια πραγματα γ αυτον?

neni είπε...

Καλή μου,ψάξε λίγο μέσα σου και θα δεις αν ενώθηκαν στα αλήθεια..Πιστεύω πως ξέρεις απλά ίσως να θέλεις να πιστεύεις ότι δεν ενώθηκαν για να απαλύνεις λίγο τον πόνο.

Feli είπε...

neni
αν ειχαν ενωθει δεν θα τον ειχα αναγκη τοσο πολυ...θα μου αρκουσα που εχω την ψυχη του...μα δεν ποναω...νοσσταλγω κ συνεχιζω να του δειχνω πως δεν νοιαζομαι καθολου που δεν ειναι εδω...

pinos είπε...

δεν μπορο να απαντισο στην εροτισει σου!!!!!!
αλλα καπος εστι ενιοθα και εγο για τιν προιν μου.
και πολες φορες ορισμενα απο αυτα που γραφις στριφογηριζουνε στο μιαλο μου σαν σφουρα.
ισος με τον χρονο να καταφερισ να βρις μια απαντισει.
αλλα σκεψου καπου εκει εξο ειπαρχει
το αλο σου μισο που σε ψαχνι για να σε και ευτιχισμενι.

Feli είπε...

pinos
δεν ψαχνω την ευτυχια...ψαχνω κατι που να μου αναλογει...δεν αναζητω το τελειο...και πιστευω πως δεν υπαρχει το αλλο μου μισο...απλα υπαρχει καποιος που μπορει να με ανεχτει ετσι οπως ειμαι κ γω αυτον...εσυ ισως να το ονομαζεις αυτο το αλλο μισο...

Σταλαγματιά είπε...

...Τα λόγια είναι φενάκη και εγώ δεν έχω άλλο τρόπο.
Δεν έχω άλλο δρόμο παρά μόνο μπροστά .
Ένας μονόδρομος που με οδηγούν τα μάτια σου,
Σαν φως στην σκοτεινιά της ψυχής μου....

ναυαγός στο γαλάζιο είπε...

ξαφνου μια εικονα σταθηκε μπροστα μου. Ηταν εκεινη που μου ελεγε τα ιδια και εγω που συνεχιζα να την ρωτω αυτα...
Δυσκολη η ζωη του ερωτα.
Την διαβαίνω κι εγώ μαζί σου.
Καλη σου μερα

neni είπε...

Πέρασα να "αφήσω" μια γλυκιά καλησπέρα!

Επλίζω να είσαι καλά και να χαμογελάς!

Ονειροφερμένος είπε...

Ανοιξαν οι κουρτινες και φανηκε το προσωπο σου.. ιδρωμενο.. απο τα φωτα.. ισως κι απο το αγχος.. ισως κι απ τον ερωτα.. ισως και απ την αγαπη που πολλες φορες δεν ταιριαζει στον ερωτα..
ανοιξαν οι κουρτινες και το φως σε τρομαξε.. κανεις πισω.. πισω σε κεινον.. για σενα μπροστα..
Ανοιξαν οι κουρτινες.. ο ρολος καλα μελετημενος.. ισως και συνηθεια πια.. τα λογια ξαναειπωμενα.. αλλα τοσο σημαντικα για σενα.. ποιος να τα πιστεψει ξανα..? αλλωστε ολοι το γνωριζουν το εργο.. απλως ηθελαν να περασουν την ωρα τους.. το εχουν ξαναδει..
Η κουρτινα επεσε.. ο κοσμος χειροκροτει.. τι ειναι τελικα ποιο σημαντικο..? το χειροκροτημα του κοσμου 'η το σκοταδι σου πισω απ' τη σκηνη..?

Feli είπε...

anastasia
για μενα να ειναι το φως μα πρεπει να μου το προσφερει κιολας...

ναυαγος στο γαλαζιο
ολα μας φαινονται δυσκολα αλλα δεν ειναι...

neni
ευχαριστω και χαμογελαω πια γιατι επαψα να νοιαζομαι...ισως να ειναι κατι προσωρινο αλλα αυτο νιωθω...

ονειροφερμενος
ολα γυριζουν γυρω γυρω και δεν μπορουν να ξεφυγουν η μαλλον δεν μπορω να τα διωξω...επαναληψη...σημασια εχει το μεσα μου το σκοταδι μου...μα οι περισσοτεροι δεν το βλεπουν και ετσι δεν μπορουν να το αναγνωρισουν...ο κοσμος χειροκροτησε για αυτο που ειδε, μια καλοστημενη παρασταση και οχι γι αυτο που ενιωσα...

SDRyche είπε...

Πόσο εύκολο είναι να έχεις σταματήσει να περιμένεις και να μιλάς ακόμη έτσι γι' αυτόν;

Δεν ξέρω αν πρέπει να πονέσω μαζί σου ή να θαυμάσω το καθαρό σου μυαλό.

Το δικό μου πάντως απέχει πολύ από την καθαρότητα που είχε κάποτε..

Feli είπε...

sdryche
δεν αντεχω να τον περιμενω πια...εκεινος συνεχιζει να ζει...εγω συνεχιζω να ποναω...ακομη κι αν τελειωσαν ολα, καποια πραγματα μενουν χαραγμενα μεσα μας και δυσκολα μας αποχωριζονται...

ισως και γω μετα απο καποιο καιρο να χασω αυτην την καθαριοτητα...