Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Γιατί δεν αποφάσισα ακόμη...?




Βλέπω το γράμμα πάνω στο γραφείο

Να το στείλω τελικά

ή να το σκίσω και να σκαρφιστ πως δεν το έγραψα ποτέ?

Όχι, όχι θα το στείλω…

Βγαίνω από το δωμάτιο

Προσπερνώ την ακαταστασία που υπάρχει στο σπίτι

Προσποιούμαι ότι όλα είναι τακτοποιημένα

Θα συμμαζέψω αργότερα

Αποφασίζω χωρίς να σκεφτώ την απόφαση

Καταλήγω στο μπαλκόνι

Υψώνω το κεφάλι και αντικρίζω τα άστρα

Φαίνονται θολά…

Υπάρχει ομίχλη…

Είναι ίδια με την ομίχλη που υπάρχει στο μυαλό μου

‘’Σ’ αγαπώ’’, ‘’Μου λείπεις’’,

‘’Σε θέλω’’, ‘’Σε χρειάζομαι’’,

‘’Συγνώμη’’

Αγάπη, έρωτας, πάθος, μίσος, λύπη

Τριγυρίζουν στο μυαλό μου

Μια αναπνοή χρειάζομαι

Ένα αστέρι να πέσει και να γεμίσει φως την καρδιά μου

Να την φωτίσει για να διαλέξει σε ποιον ανήκει η κάθε φράση

Κι αν ανήκει σε κάποιον, να βρει τη δύναμη να σχηματίσει μια πρόταση

Μα πρώτα χρειάζεται μια αναπνοή

Να ανακουφιστεί το μυαλό

Ονόματα, αναμνήσεις, πρόσωπα, όμορφες στιγμές αλλά και άσχημες

Όνειρα που περνούν και φεύγουν

Λόγια που ποτέ δεν ειπώθηκαν

Πράξεις που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν

Παρελθόν, παρόν, μέλλον

Φως στο σκοτάδι

Μοναξιά με παρέα

Σιωπή στη φασαρία

Τι να διαλέξω?

Σε ποιον να μιλήσω?

Από ποιον να ζητήσω βοήθεια?

Γιατί νιώθω ότι πνίγομαι?

Χτυπάω το κεφάλι μου στο αδιέξοδο

Γιατί δεν πονάω?

Περιστρέφομαι γύρω από τον εαυτό μου, γύρω από ανθρώπους

Γιατί δεν κινούμαι?

Γιατί με προσπερνάνε δίχως να μου χαρίσουν ένα βλέμμα?

Μένω στην ίδια θέση

Να γελάσω…να σπάσει η σιωπή?

Εξακολουθώ να σιωπώ

Νομίζω ότι θα τρελαθώ

Τα μάτια μου δακρύζουν

Μα παραμένουν ανοιχτά

Λίγο ακόμη…

Αντέχω…

Λίγο ακόμη…

Αδιαφορία, κενό, χρόνος

Ο χρόνος κυλάει…

Θέλω να τον ρίξω κάτω

Να τον σπάσω

Με πονάει που φεύγει χωρίς να πει ένα αντίο

Ένας καθρέφτης…

Ράγισε…

Γιατί?

Τόλμησα?

Κοιτώ το χέρι μου

Δεν υπάρχουν κηλίδες αίματος

Δεν ήμουν εγώ

Ο άλλος…

Κατηγορώ…

Χαρτιά σκισμένα

Κρατώ εκείνο το τριαντάφυλλο

Κι ας είναι μαραμένο

Μαδάω ένα ένα τα πέταλα του

Πονάει?

Γράμματα που έγιναν στάχτη

Να το κάψω κι εκείνο?

Όχι, όχι θα το κρατήσω

Τσούζουν τα μάτια

Ανοιχτά τα θέλω όμως

Ανοιχτά…

Όπως τα άφησα όλα

Αλήθεια, τα άφησα?

Κι αν το έκανα, που τα άφησα?

Τα χέρια μου τρέμουν…

Φοβάμαι?

Τι?

Μόνη μου είμαι…

Ο κόσμος έφυγε…

Η μέρα διαδέχτηκε τη νύχτα

Πάντα νύχτα δεν κυκλοφορούσα έξω?

Τώρα τι το άλλαξε?

Εγώ στέκομαι ακόμη εκεί?

Ο χρόνος και πάλι…

Φύγε…

Κι όλα αυτά γιατί?

Όλα αυτά μέσα σε μια ανάσα…?

Κι όλα αυτά για να αποφύγω να πάρω άλλη αναπνοή…?

18 σχόλια:

..αγγελόσκονη.. είπε...

όλα αυτά γιατί δεν είναι η κατάλληλη στιγμή...πρεπει να διασχίσεις όλο το δρομάκι για να βρεις την άκρη του και να λυθούν οι απορίες σου...!!μέχρι τότε...κοίτα τα αστέρια...κάποιο θα πέσει και θα φωτίσει στιγμιαία!!

Ανώνυμος είπε...

ένταση, πόνο και πάθος βρίσκω πάντα σε τούτα τα γραπτά. Αυτά τα δύσκολα γραπτά. Θαρρείς ότι γράφτηκαν με μια αναπνοή. Θαρρείς ότι το σκασαν απ'τον νού και βρήκαν ζεστασιά εδώ.
Να προσέχεις... κάνε το παιχνίδι της σκέψης.

Feli είπε...

αγγελοσκονη
χανεσαι..κ χρειαζεσαι λιγο φως να σου προσφερει καποιος..και αν αυτος ο καποιος δεν ειναι ο καταλληλος? γιατι πρεπει μονο η στιμγη να ειναι ακαταλληλη?


nayagos sto galazio
ακομη κι αν το εσκασαν απ το νου ακομη εκει μεσα γυριζουν και δεν βρισκουν απαντησεις..κρυα λογια ειναι..μπορει καποιος να τα ζεστανει? κι αν μπορει να κανει κατι τετοιο ας μου δωσει μια αναπνοη..

..αγγελόσκονη.. είπε...

γιατί η στιγμή θα σου δείξει ποιος είναι ο κατάλληλος... :) δεν σου έχει τύχει σε διαφορετικές στιγμές να θέλεις δίπλα σου διαφορετικούς ανθρώπους;πιστεύω στην κατάλληλη στιγμη...όσο αερολογίες και αν φαίνονται τα λόγια μου!!φιλάκια...

Feli είπε...

αγγελοσκονη

γι αυτο ακριβως δεν μπορω να αποφασισω...γιατι χρειαζομαι πολλους ανθρωπους κοντα μου...χρειαζομαι να μιλησω...να ζησω με καποιους απ αυτους...να φυγω απ καποιους αλλους..να προσπαθησω να ξεχασω μερικους...
ελπιζω η καταλληλη στιγμη να μην κρυφτει πισω απ την δειλια μου..

Σταλαγματιά είπε...

Ολα είναι εδώ
και όλα άδεια.
Εικόνες που πάγωσαν στα μάτια μου.
Χρώματα που ξεθώριασαν στα χέρια μου.
Βρέχει πάλι απόψε.
Ακου,
άκου τον ήχο που αφήνει στο πέρασμα της...
Μελωδία σιωπής.
Θυμάσαι;
Δεν άλλαξε τίποτε,
δεν άφησα τίποτε,
τα κουβαλάω όλα μέσα μου.
Αποσκευές μια άλλης ζωής ξεχασμένης και φευγάτης.
Φώτα μιας γκρίζας ανάμνησης αλαργινής και χάρτινης.
Σσσσσσ
Μην μιλήσεις,
άκου μονάχα τον ήχο της,
δεν ξέχασα τίποτε
κι αν ακόμη υπάρχω είναι γιατί ανασαίνει ξανά εκείνο το όνειρο...

Feli είπε...

anastasia

εκεινο το ονειρο δεν ξεχνιεται..δεν μπορει να ξεχαστει..ο χρονος δεν κυλαει μπροστα του..δεν διωχνει τιποτα...αντιθετα τα φερνει πισω ξανα και ξανα..

SDRyche είπε...

Μόνο κρύα δεν είναι τα λόγια σου. Και μόνο εσύ μπορείς να τα ζεστάνεις. Με κάποια επόμενη εισπνοή..
Κι ο χρόνος θα κυλήσει. Και θα πάρει μαζί του αυτά που είναι να πάρει. Με κάποια επόμενη εκπνοή..

Feli είπε...

sdryche
δεν μπορω να συγχρωνησω τις κινισεις μου με τις αναπνοες μου..ισως δεν θελω..ισως δεν το εχω μαθει..ισως το αποφευγω..αλλα αν το εκανα αυτο θα τα ειχα ολα τακτοποιημενα..κι ομως..

Lila.Okazaki είπε...

Κάθε στιγμή σκέφτεσαι το παραλθόν,το παρόν και το μέλλον,κάθε στιγμή σου έρχονται αναμνήσεις,καλές στιγμές,κακές στιγμές.Χρόνος.Όλοι λένε πως ο χρόνος θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα,και ο χρόνος περνά πιο γρήγορα με την συντροφιά και τις λέξεις των ανθρώπων που σε αγαπούν,
ο χρόνος είναι το κλειδί.Θα σε βοηθήσει να αποφασίσεις.Αλλά ξέρεις ήδη μέσα σου τί να επιλέξεις.Σε καθοδηγεί το ένστικτό σου.

Feli είπε...

λια
η ζωη χωρις τον χρονο..αραγε πως θα ηταν? θα ηθελε να ζησει κανεις ετσι? θα το αντεχε?
πως θα ηταν αν μπορουσαμε να επιλεξουμε? γιατι καποια πραγματα απλα συμβαινουν χωρις να υπαρχει το γιατι?

Tina είπε...

Κείμενα αληθινά, έντονα, μελαγχολικά, γεμάτα πόνο, αγάπη, πάθος, μίσος... Κείμενα πού όσες φορές κι αν τα διαβάσω δεν παύουν να μου προκαλούν τα ίδια έντονα συναισθήματα. Συνέχισε να εκφράζεις αυτά που νιώθεις, τόσο αισθαντικά. Εύχομαι να βρεις το φως απ' το σκοτάδι που αποπνέουν τα κείμενά σου...
Να έχεις ένα όμορφο, λαμπερό βράδυ!!!

Feli είπε...

tina
λεξεις γραμμενες σε χαρτι...γραμματα σε μια οθονη..νιωθει καποιος ολα αυτα..ή ειναι ενθουσιασμος που παυει να υπαρχει λιγο μετα τη δημιουργια του?

Tina είπε...

Να υποθέσω ότι αυτό το γνωρίζει ο δημιουργός...

Feli είπε...

tina
ο δημιουργος γνωριζει..ομως καποια πραγματα τα δειχνει και καποια αλλα τα κρυβει..

pinos είπε...

οποις αγαπαη εστο και αν εφησε αν σε γαπαη θα γηρισει.
αν οχι προχορας μπροστα δεν αξηζει να ζεις στο παρελθον ξερο πος ειναι δεισκολο και ειδικα οταν μενις μονι σου στο σπιτη.
αλα ξεκολα σκεψου κατι αλο καπου εκει εξο η παρχει η παρματικι αγαποι για εσενα

Feli είπε...

pinos
υπαρχει...

Ανώνυμος είπε...

The apply has been around the explanation that} Nineteen Eighties, when Charles W. Hull invented the method and created the first 3D-printed half. Since then, the sector of 3D printing has grown exponentially and holds countless prospects. Physicist Charles Hull came up with the idea in 1983, when using UV gentle to harden coatings on a tabletop, and patented the technology in 1986. Whether you want to create a three-dimensional object for an everyday basis} use or have to prototype Fishnet Stockings a high-quality half for a larger project, Sears assume may help. With three sorts of|several sorts of|various varieties of} 3D printing tools available—desktop FDM, industrial FDM or industrial PolyJet—you can select the choice that best suits fits|most carefully fits} your needs.