Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Αλλάζει...πάλι ίδιο είναι...αλλάζεις κι εσύ...τα λόγια σου...η μορφή παραμένει ίδια...


Από τότε είχα να κλάψω
Από εκείνη τη μέρα
Σήμερα το φεγγάρι ήταν ακριβώς μπροστά από το παράθυρο μου
Βγήκα να αναπνεύσω λίγο καθαρό αέρα
Ήταν απόμακρο από τα αστέρια
Σαν να ήταν κρυμμένο σε μια γωνιά
αρνούμενο πεισματικά να βγει από την κρυψώνα του
Αλλά πως μπορεί να κρυφτεί?
Προδώνετε αμέσως
Πριν με ρωτήσει τι κάνω αρχίζω και του μιλώ
Ασταμάτητα
Λες και θέλει να με ακούει
Πως μπορεί να με αντέχει ακόμη?
Τόσο καιρό, τόσους μήνες, τόσα χρόνια..?
Άραγε είναι το ίδιο ή μήπως αλλάζει κι αυτό?
Κάθε φορά που το βλέπω έχει διαφορετική όψη
Πως τολμώ να το αμφισβητώ?
Γιατί δεν μου ρίχνει ένα χαστούκι?
"Τι έχεις?"
Πονάω
ΠΟ-ΝΑ-Ω
Το επαναλαμβάνω ξανά και ξανά
Και κάπου εκεί, ανάμεσα στα γράμματα,
έρχονται τα πρώτα δάκρυα
Γιατί άργησαν τόσο πολύ?
Γιατί δεν μπορούσα να κλάψω τόσο καιρό?
Πληγώνω πολλούς επειδή με πλήγωσαν λίγοι
Τους αποφεύγω όλους γιατί αποφεύγω πρώτα εμένα
Πονάω επειδή ο πόνος είναι λύτρωση μου
Πρώτη φορά απαντάω στα "γιατί" σου
Πρώτη φορά δίνω εξηγήσεις
"Τι έχεις?"
Πλέον δεν με καταλαβαίνουν γιατί δεν προσφέρω κατανόηση
Η ψυχή μου δεν ανήκει πουθενά γιατί την ξερίζωσα από παντού
Ζήτα βοήθεια αφού την χρειάζεσαι
Με βοήθησε ένας άγνωστος
Μπορεί να είναι και γνωστός
Αλλά τι σημασία έχει?
Δεν φεύγω ποτέ γιατί ξέρω πως πονάει αυτός που μένει πίσω
Δεν έκλαψα τόσο καιρό γατί ήξερα όλους τους λόγους
που θα με έκαναν να καταλήξω στα δάκρυα
Τι έχω..?
Είναι αργά..
Κομίσου..
Θα σου πω αύριο..
Αποφεύγω να απαντήσω γιατί δεν εμπιστεύομαι
Μου είπε κάποιος πως με περιμένει γιατί "πιστεύει πως αξίζει"
Ρωτάω συνέχεια "γιατί" και περιμένω μια απάντηση
επειδή πρέπει να μάθω
"Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο και έχουν μια εξήγηση"
Ρώτα με ξανά "γιατί"
Γιατί..?
Γιατί θέλω να με ρωτάς
Γιατί αρχίζω να μαθαίνω από τις ερωτήσεις σου
Γιατί δεν περιμένω εκείνες τις απαντήσεις
Κι ας μην τις ρώτησα ποτέ
Κι ας μην τις έμαθα ποτέ
Λοιπόν..?
Ρώτα με..
Τι έχεις..?
Ρώτα ξανά..
Γιατί..?

5 σχόλια:

προφήτης είπε...

γιατί....
έπαψα να ψάχνω τα γιατί... πλέον αναζητώ τις στιγμές και ξεχνιέμαι σε αυτές...

στο φεγγάρι, στις νεράιδες, στα πλάσματα της μέρας μου, στα πλάσματα της νύχτας... μόνο εκείνα θα μάθουν, θα ξέρουν.... τι νιώθω...

πονάω... ή όχι;

Feli είπε...

προφητης

πονας...
τελικα ο σκοπος μου ειναι να σε κανω να παραδεχτεις και οχι να σε κανω να πονεσεις...γιατι αυτο το κανεις ηδη...αλλα δεν το παραδεχεσαι πουθενα...το αποφευγεις...κρυψου καλα...καποτε θα σε βρω...θα σε ξεσκεπασω...και τοτε μην ρωτησεις εσυ γιατι...θα ξερεις...και θα το παραδεχτεις...μετα εισαι "ελευθερος" να αναζητησεις κι αυτη τη στιγμη...

προφήτης είπε...

φοράω μια καινούργια μάσκα... με πιέζει στο πρόσωπο, με πιέζει κάπου εκεί ανάμεσα στις αισθήσεις...
μια καινούργια μάσκα... μου τη χάρισα οι στιγμές μαζί της... μια καινούργια μάσκα... ζωντανός...

πονάω; όχι... είμαι εγωιστής, δεν έχω αισθήσεις... θυμάσαι; δε θέλω να καταστρέφεται το παραμύθι μου... θέλω να ζω κάθε αλήθεια μου σε ψεύτικους όρους... σε μαγεμένες λέξεις... θυμάσαι;

τέλος... ;

aggelika είπε...

Ίσως όσο πιο πολλά γίνονται τα γιατί, τόσο πιο λίγες είναι οι απαντήσεις. Το φεγγάρι από την άλλη, είναι ο μοναδικός συνομιλητής που καταλαβαίνει απόλυτα.. έτσι μαγικά..

Feli είπε...

προφητης

τελος...ναι τελος...αυτο το τελος δεν θα το δωσεις ποτε...σ αρεσει η συνεχεια...ακομη κι αν πιστευεις πως τελειωσε...θες να το συνεχισω...θες να το συνεχισει...απο εκει περνεις τη δυναμη να μην νιωθεις...να εισαι εγωιστης...αν εδινε καποιος ενα τελος θα το συνεχιζες μονο με τους δικους ορους πια...μα εδω παιζουμε μαζι...ειτε το θες ειτε οχι πρεπει να σεβαστεις και τους δικους μου ορους...αλλα παλι ξεχασα...εισαι εγωιστης...και γω περιμενω να αλλαξεις...εστω για λιγο...να εισαι μια φορα στην ωρα σου...να μην περιμενω εγω οτι θα επρεπε να περιμενεις εσυ...


aggelika

οσα γιατι μαζευονται τοσο βρισκεσαι σε πιο δυσκολη θεση...αν ηξερες απο την αρχη δεν θα μαζευοταν τοσα...το φεγγαρι ακουει...δειχνει δρομους σωστους...εμεις δεν βλεπουμε...προτιμαμε το σκοταδι...ευκολος δρομος...και χωρις επιστροφη καμια φορα..