Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Κάπου εκεί έξω ανάσες..Να καλύπτουν το μαύρο..Να μην δει κανείς..Μόνο εκείνοι...


Ξυπνώ
Το κρεβάτι έχει αγκάθια ή η ψυχή μου?
Δεν μου είπε καληνύχτα
Θέλω να πάμε στο νεκροταφείο
Μαζί όπως τότε
Θυμάσαι?
Κάνετε παρέα με νεκρούς?
Απλά σκάσε και φύγε
Μια ένωση
Πιο ισχυρή από κάθε σωματική
Στα μάτια μας
Φόβος..αδιαφορία..ή έρωτας..?
-Γιατί δεν μ' ακούς?
-Γιατί ποτέ δεν μιλάς
Γύρισα για να επανορθώσω
όμως ήξερα πως ήσουν με κάποιον άλλον
Θάρρος
Αυτός ο άλλος ονομάζεται ζωή
Εσύ ποτέ δεν είχες κάποιο όνομα
Ούτε άγνωστος ήσουν
Σε έζησα πριν σε γνωρίσω
Σε έμαθα μετά τη φυγή σου
Και τώρα?
Τι ρωτάς..αφού ξέρεις
Πήρες τα όνειρα
Πήρα ζωή
Έφυγες
Έμεινα
Δεν φώναζες
Θύμωνα
Παρακαλούσα
Έκλαιγες
Σιωπηλά πάντα
Ποιός άλλος θα μπορούσε να αντέξει τη σιωπή μου?
Γι' αυτό άρχισα να φωνάζω στον καθένα
Για να μην είσαι εσύ
Πότε είπες πως θα έρθεις?
Μου χρωστάς μια ένωση
Σου χρωστάω τα πάντα
Ξέρεις ποια είναι η απόδειξη
Σβήστηκαν όλα από παντού
Μα η ψυχή θυμάται
Την πιέζω να κρατήσει ισορροπία
Για να μην τρελαθώ κάποια νύχτα όπως η σημερινή
Βρήκα διέξοδο
Θα γελούσες αν στην αποκάλυπτα
Θα ειρωνευόσουν
Το άντεχα
Ήθελα λίγο ακόμα όταν μου παρουσίαζες το τέλος
Ένα τέλος,μια αρχή
Ποιός τις πιστεύει αυτές τις μαλακίες?
Το τέλος έρχεται όταν το φέρνεις
Δεν επέστρεψα τίποτα
Μου έδωσες το νόμισμα με την διπλή όψη να επιλέξω
και γω το έριξα ανάμεσα στους τάφους
Ας επιλέξουν εκείνοι για μένα
Κρίμα που δεν θα μάθω την απόφαση τους τώρα
Ναι,ναι,ακριβώς όπως το σκέφτηκες
Δεν αναλαμβάνω την ευθύνη για τις πράξεις μου
Ανώριμη
Μπορώ να διαβάσω μια λίστα με κατηγορίες
Και συ?
Που είσαι σε όλο αυτό?
Στο τέλος κάθε φράσης
Μαζί κάναμε τη λίστα
Μαζί θα την κάψουμε όταν έρθει η ώρα
Πριν όμως θα προσθέσουμε μια ακόμη αμαρτία
Αμαρτία για τους άλλους
Ένωση για εμάς
Και το παζλ είναι έτοιμο για να το καταστρέψουμε
Τολμάς?
Δώσε μου το χέρι σου και πάμε εκεί ψηλά
Να μάθουμε την απόφαση τους
Ίσως καταλήξουμε και πάλι εδώ
Αλλά ποιος νοιάζεται?
Δεν θα μ' αφήσεις
Δεν θα σ' αφήσω
Κι ας πονέσει
Κι ας κλάψεις
Μαύρο παντού
Φεύγουμε τώρα?

12 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Κι ύστερα;

Feli είπε...

αναστασια

οι πραξεις γινονται με την σειρα...με την σειρα που θα τις επιλεξουμε...
υστερα...υπαρχουν νεες λιστες...νεα νομισματα...ιδιοι ανθρωποι...παντα εκεινοι οι δυο...μεχρι να φερει ενα καινουρια τελος...μεχρι να παρακαλαω για συνεχεια...μεχρι να κλαψει ξανα...
μεχρι τοτε ομως? ενωση και καταστροφη...

Μαρια Νικολαου είπε...

Μαυρο παντου...
Και πως να φυγεις μεσα στο μαυρο
που ολα γυρω σου ειναι νεκρά πια...

cry_angel είπε...

Mauro pantou mauro?
giati ola na einai maura?
Mauro mono MAURO...
<3

Feli είπε...

μαρια νικολαου

το χρωμα που ηταν παντα παρον οταν ειμασταν και εμεις εκει...ετσι νιωθαμε...ετσι γνωριστηκαμε..."future death"


cry_angel

γιατι ποτε δεν ειναι λευκα...γιατι στο μαυρο βλεπεις καθαρα...

Ονειροφερμένος είπε...

τ' ομορφότερο χρώμα, χρώμα δε λέγεται.. τ' ονομάζεις όπως θέλεις..

προφήτηs είπε...

μαζί και χώρια σε όλες τις κατηγορίες, χωριστά στη λήθη, μαζί στην αυγή...

ας επιλέξουν αυτοί, και όμως γύρισε για τη συγγνώμη που κάποτε κατηγόρησες, γύρισε... για μια αμαρτία, την πρώτη για κάθε φορά, και ποτέ την τελευταία...

φως, και σκοτάδι... γαλήνη, και τρικυμία...

η φυγή ποτέ δε σε χαρακτηρίζει, πάντα σε μαθαίνει, ζει από τις στάχτες του φοίνικα, μέσα στο αίμα, μέσα στον αέρα.... για να θυμάσαι...

Feli είπε...

ονειροφερμενος

το ζεις οπως θελεις...χανει την αξια του..? του δινεις ζωη..ξεθωριαζει..? του δινεις ονειρα..


προφητης

κατηγορησα..? ναι...θυμωσα..? ναι...πληγωθηκα..? ναι..συγχωρεσα..? ναι...
την φυγη δεν την εζησα..μονο την αγγιξα..

SDRyche είπε...

Πως θα συνεχίσεις αν πρώτα δεν την αγκαλιάσεις (τη φυγή);
Δυσκολεύτηκα να σε καταλάβω. Μόνο προσπάθησα να σε νιώσω.

Feli είπε...

sdryche

η φυγη χρειαζεται δυναμη...ουτε ποδια...ουτε φτερα...
η συνεχεια χρειαζεται υπομονη..

m@so είπε...

οταν κατι ονειρικο,μαγικο,αληθινο τεινει να μετετραπει σε εφιαλτη ισως η φυγη να ναι η πιο ανωδυνη λυση(...)μπορει να σημαινει αποστασιωποιηση οχι ομως και ληθη

Feli είπε...

m@so

οταν τα βρισκεις δυσκολα ολα, αντεχεις...δεν φευγεις...μειναμε και οι δυο...για να ποναμε...για να μας κραταει ζωντανους...για να θυμομαστε τα λαθη που υποσχεθηκαμε να μην κανουμε ποτε ξανα...αλλα που και που νοσταλγω εκεινη την μικρη στιγμη που ειμασταν ετοιμοι να φυγουμε...μαζι...εκει...