Σάββατο 28 Ιουνίου 2008

Το έξω και το μέσα...αυτοί και εμείς...συνεχείς διαχωρισμός


Ρωτάνε...απαντάμε
Ρωτάνε από αδιαφορία
Απαντάμε από υποχρέωση
Για να φανούμε συμπαθητικοί
ή για να μην ξαναβρεθούμε στη θέση της απάντησης
Κι έτσι δεν ξαναρωτάνε

Πλάθουν τη ζωή τους από δικές τους επιλογές
ή από επιλογές άλλων
Καθένας γνωρίζει για τον εαυτό του
Καθένας μπορεί να ξέρει
ή να μην ξέρει ποιοί λογαριάζουν γι αυτόν
και ποιοί τον καθορίζουν ως άνθρωπο
ή κατά πόσο είναι ανεξάρτητος

Χαμογελούν εξωτερικά
Λένε οτι είναι ευχαριστημένοι από τη μέχρι τώρα πορεία τους
και ότι δεν έχουν παράπονο από τη ζωή τους
Μερικοί απ' αυτούς, αν όχι όλοι, λένε ψέματα
Προσπαθούν να ξεγελάσουν τον εαυτό τους
ή τους άλλους
Προσποιούμαστε τέλεια
Αυτό είναι γεγονός

Όλοι έχουν μυστικά
Όλοι έχουν τη σκοτεινή πλευρά τους από την οποία
κομμάτια της θα παραμείνουν άθεικτα για καιρό
ίσως και για πάντα
Το πάντα κανείς δεν το ξέρει
Γι αυτό το υπολογίζουμε ως το ποτέ

Χαμογελάμε λοιπόν
ακόμη κι αν η ψυχή αιμοραγεί
Κανένας δεν θα το καταλάβει γιατί η ψυχή είναι μέσα...δεν φαίνεται
Όλοι το έξω αναζητούν γιατί φοβούνται να δουν μια ματωμένη ψυχή
Κι έτσι βλέπουν μόνο το χαμόγελο
Πέρνουν αυτό που αναζητούν
Πέρνουν αυτό που τους δίνεις
Και τους δίνεις το χαμόγελο...την αισιοδοξία
Πως λοιπόν απαιτείς να αγγίξει κάποιος την ψυχή σου...?
Να καταλάβει το πραγματικό εγώ σου...?
Να νιώσει τα αισθήματα που έχεις βαθιά κρυμμένα μέσα σου...?
Αφού τους δίνεις πράγματα που ούτε καν σου ανήκουν...

13 σχόλια:

dorian gray είπε...

mporei kai na exeis dikio...
oloi krubomaste...apo fovo isws

ma ksereis kati?osoi pragmatika theloun na erthoun konta me kapoion,osoi pragmatika tous noiazei o allos psaxnoun ekeina ta mikra shmadia,mesa se afhrhmena vlemmata,se "misa"xamogela kai kanoun erwthseis pou akougontai perierges,giati apeuthunontai sto mesa kai oxi sto eksw..to thema einai an fovomaste na apanthsoume afhnontas tous etsi sto hmifws h oxi

Σταλαγματιά είπε...

Οι ανθρώπινες σχέσεις….τυπικές συναναστροφές,
όλα σαν βήματα σε σκακιέρα.
Πόσα με θλίβει αυτό!!

Feli είπε...

dorian gray
δεν διαφωνω στο οτι μερικοι ενδιαρερονται για το μεσα...ομως αυτοι οι μερικοι ειναι ελαχιστοι...δεν παυουν ομως να υπαρχουν...
επισης τις ερωτησεις ισως τις κανουν σε λαθος ατομα κι ετσι περνουν αναλογες απαντησεις...
αλλα και παλι απο σενα εξαρταται το ποσο θελεις να εισχωρισει ο αλλος στη ψυχη σου...


anastasia
και η σκακιερα εχει παντα συγκεκριμενο αριθμο παικτων και συγκεκριμενο αριθμο απο πιονια...

Νικόλας Παπανικολόπουλος είπε...

Ο καθένας βρίσκει αυτό που ζητά. Έτσι λένε.. Μα πολλές φορές ο φόβος κρύβει το ζητούμενο, πίσω από το γενικά παραδεκτό. Όμως η ζωή, είναι ελάχιστη, μικρή.. και της αξίζει η αλήθεια. Τις πρέπουν οι αληθινές στιγμές... Το μόνο σίγουρο, το μόνο που μας ανήκει, το Τώρα. Κι εμείς, είμαστε εδώ! Ας παίξουμε λοιπόν μαζί του!
Καλησπέρα>!

piXie είπε...

Μια σκοτεινή πλευρά υπάρχει μέσα σε όλους. Όχι απαραίτητα κακή, αλλά σκοτεινή. Ίσως μόνο για λίγους, ελάχιστους, να έχει φτάσει το φως εκεί.
Σκεφτόμουν παλιότερα ότι η ύπαρξή μας ως προς τους άλλους είναι σαν ένα σκίτσο με περίγραμμα γκρι, και μέσα λευκό, αχρωμάτιστο. Όταν πλησιάζουμε ανθρώπους, εμείς είμαστε που αποφασίζουμε τους χρωματισμούς που θα του δώσουμε. Για άλλους, το αφήνουμε σχεδόν λευκό. Είναι αυτοί που δεν κατάφεραν να ακουμπήσουν καν την ψυχή μας. Για άλλους αρχίζουμε να βάζουμε τα χρώματα...Για άλλους περισσότερα, για άλλους λιγότερα, για ένα δυο, σχεδόν όλα.. Φτάνει να θέλουν κι οι άλλοι να τα δουν!
Καλημέρα!

Feli είπε...

ανεμοσορπισματα
ο καθενας ξερει την αληθεια του πολυ καλα ακομη κι αν προσπαθει να την κρυψει ειτε απο τον εαυτο του ειτε απο τους αλλους. πολλες φορες ειναι προτιμοτερο οι αλλοι να μην ξερουν καποια πραγματα γιατι η ζωη ειναι δικη μας κ δεν μπορεις εξ αρχης να ξερεις αν αυτος ο ανθρωπος ειναι η ζωη σου. κι αν αυτος δεν ειναι η ζωη σου, δεν του ανηκουν και καποια πραγματα απ αυτην...
γι αυτο ας ζησουμε το τωρα οπως λες κι ας αφησουμε τα πραγματα να αποκαληφθουν μονα τους στο μελλον γιατι καποια στιγμη ειναι σιγορο οτι η κατασταση θα ξεκαθαριστει...

Feli είπε...

pixie
υπεροχο αυτο που ειπες!
πραγματικα ετσι ειναι...
εμεις διαλεγουμε το ποσο θα αφησουμε τους αλλους να ερθουν κοντα μας και αναλογα μ αυτο τους δινουμε χρωματα...
αλλοι δεν βλεπουν αυτο το χρωματισμο και ετσι δεν καταλαβαινουν ποσο σημαντικοι ειναι για μας..αλλοι παλι βλεπουν, καταλαβαινουν και ειναι αυτοι με τους οποιους μοιραζομαστε την αληθεια μας και ισως τα αθεικτα κομματια του εαυτου μας, την σκοτεινη πλευρα μας...

aggelisni23 είπε...

"κάθε άνθρωπος εμφανίζει 3 χαρακτήρες.. αυτόν που φαίνεται να έχουν, αυτόν που νομίζουν ότι έχουν και αυτόν που πραγματικά έχουν.."

Feli είπε...

μα στο τελος εναν χαρακτηρα δειχνουμε...και δυστυχως δεν ειναι ο σωστος για τους αλλους...

Sideras είπε...

Έτσι είναι όπως το λες .Κάτι σαν τοίχος που στην ουσία είναι μεμβράνη που έχουμε ζωγραφίσει πέτρες επάνω. Και ναι ,είναι τόσο απλό ,αλλά η φοβίες μας είναι οι αόρατοι απομονοτές μας.

Σιδερένια καλημέρα σου

Feli είπε...

sideras
κι ετσι αντι να εχουμε μια απλη ζωη χωρις φοβους και ντροπες κανουμε οι ιδιοι την ζωη μας δυσκολη και πολυπλοκη...
''γιατι να το πω εγω?...γιατι να του εξηγησω ποια ειμαι και τι θελω απο μενα κι απ τους αλλους?
ας τα καταλαβει ολα μονος του...''
δυστυχως ειμαστε οπαδοι αυτου του σκεπτικου...

ακριβως ετσι εχουμε γινει σιδερενιοι και δεν μας συγκινει τιποτα πια...

ναυαγός στο γαλάζιο είπε...

ανθρώπινη επαφή... δύσκολες λέξεις.
Ολοι κρυβόμαστε, κι όλοι ψάχνουμε την κατάλληλη ψυχή να παραδωθούμε. Να ενώσουμε την απόσταση, το αδιέξοδο μας.
Πέρα απ'το τυπικό, υπάρχει και η ελπίδα... κάποιος θα την αρπάξει και θα την αποθέσει στο ομορφότερο σημείο... στην καρδιά του

Feli είπε...

ναυαγος στο γαλαζιο
το θεμα ειναι οτι δεν ξερουμε ποια ψυχη ειναι η καταλληλη για να παραδωθουμε κι ετσι ή κανουμε λαθος επιλογες ή δεν αποκαλύπτουμε σε κανεναν τιποτα...
βεβαια υπαρχει η ελπιδα στο να βρουμε κατι το ιδανικο για μας που θα μας κανει να βγουμε απο την μεμβρανη του φοβου...