Τετάρτη 22 Ιουλίου 2009

Υπομονή..μέχρι το τέλος..ή μέχρι την ελευθερία σου...


Βήματα μοναχικά
Κάτω από την λάμψη των αστεριών
Κινούνται?
Ή τρελάθηκα από καιρό?
Δεν θέλω να δω κανένα φως
Προτιμώ να είμαι γυμνή στην γωνιά μου
Να μην νιώθω
Αλήθεια, γιατί όλοι ψάχνουν την ελευθερία?
Γιατί την παρομοιάζουν με την ευτυχία?
Και γω που τώρα είμαι ελεύθερη γιατί δεν νιώθω?
Πλήρης αδιαφορία για το τι συμβαίνει
Και συ που πάντα ήθελες να σουν ανεξάρτητος γιατί δεν την δέχεσαι?
Νόμιζα πως είχες συνηθίσει τις φωνές, την γκρίνια, τα παράπονα, την ζήλια
Άρχισαν να σε πνίγουν
Όπως πνίγει εμένα αυτό το σκοτάδι
Ή μήπως το πνίγω εγώ με την μοναξιά και τα δάκρυα?
Η ψυχή δεν ήταν για την δικιά σου ελεύθερη ψυχή
Μα οι ψυχές δεν αγαπούν
Πονάνε
Μα οι καρδιές δεν πονάνε
Αγαπούν
Εσύ είχες καρδιά ή ψυχή?
Είχα φεγγάρι
Εκείνη η μαγεία δεν σ' άγγιξε ποτέ
Δεν άφησα να την δεις
Ναι, ξέρω, κρύβω την αγάπη καλά
Ψυχρό, αδιάφορο βλέμμα, σοβαρό
Από μέσα έρωτας, πάθος, φλόγα
Το ασημί του φεγγαριού που παίρνει χρώμα κόκκινο
Το κενό των ματιών που γεμίζει χρώματα
Κι ας είναι μόνο δυο, μαύρο και καστανό
Τα έβλεπα ουράνιο τόξο
Μέσα από τον καθρέφτη ήθελα να φωτογραφίσω
την κάθε υπέροχη στιγμή μας
Υπήρχαν τέτοιες στιγμές
Ανάγκασε με να ξεχάσω
Ένα άγγιγμα και νιώθω χαρούμενη
Ένα φιλί και νιώθω πάλι πως σε ερωτεύομαι από την αρχή
Τις πρώτες μέρες, τις πρώτες νύχτες
Ποτέ καρδιά, ποτέ ψυχή
Πόσο μ' αγάπησες και πόσο πόνεσα?
Είσαι αλλού και είμαι εδώ πάντα
Περιμένω μια κίνηση
Κι ας είναι έστω ένα χαμόγελο, ένα χάδι, μια λέξη, ένα φιλί
Δεν θέλω να βρέξει
Θέλω να σου δείξω το φεγγάρι
Βήματα μοναχικά και εκεί πάνω
Περπάτα δίπλα μου
Ναι, στον μαγικό μου κόσμο
Εκεί ζω, και συ αλλού

3 σχόλια:

προφήτηs είπε...

σε ένα μαγικό κόσμο φτιαγμένο μόνο από τα πέπλα του ανεξήγητου, των ερωτήσεων...

απόψε το βλέπω το φεγγάρι σου να λάμπει... είναι γυμνό όπως οι ψυχές, είναι γυμνό κ ελεύθερο όπως οι καρδιές, κ κάπου μέσα σου... θέλω να σε δω, μόνο για εκείνο το φιλί, για εκείνο το χαμόγελο... για το τίποτα, κ για τη μαγεία...

ποτέ μόνη... πάντα με την ίδια παρέα...κάτω εκεί στην πλατεία... δίπλα στο φως, στο σκοτάδι, στα αστέρια, στον ουρανό που δείχνεις...

Σκιά με παλμό είπε...

... κι άν καμιά φορά, μέσα στο κρύο αυτού του κοιμώμενου κόσμου, αισθανθείς πως είσαι μόνη, ψάξε για κείνη τη παρέα. Κι αν αντιληφθείς πως έχει χαθεί... μην το πιστέψεις! Άσε τη γη και ψάξε άλλού. Εκεί θα είναι να σε περιμένουν...

Feli είπε...

προφητης

Αυτος ο κοσμος ειναι κλειδωμενος...απαγορευμενος...λιγοι εμαθαν...ποσοι ακομα θα μπουν? μονο οσοι βρουν εκεινο το κλειδι..



ουτοπια με πνοη

κανεις ποτε δεν περιμενε..ολοι συνεχιζουν..στη γη ανηκω..ολοι αυτο λενε..εμαθα να τους ακουω..