Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Έτσι το δάκρυ σε χαμόγελο γυρίζω...κι εκεί στην άκρη στο γκρεμό, γυρνάω την πλάτη στο χαμό και ξαναρχίζω...


Περπατάω σε ένα δρόμο άγνωστο
Έχω τη θέληση να εξερευνήσω την κάθε άκρη του?
Το ένα βήμα διαδέχεται το άλλο
Τώρα σε πιο βήμα είμαστε?
Γιατί πρέπει να τα...
Όχι όχι δεν θέλω να μάθω
Θα το ζήσω
Όπως την κάθε στιγμή μαζί σου
Φοβάμαι...
Τι φοβάσαι μικρή μου? Εγώ θα είμαι δίπλα σου
Όταν βλέπω αυτά τα μάτια που κοιτούν τα δικά μου
τόσο έντονα πως να μην χαμογελάσω?
Κάποιες στιγμές θέλω να φύγω από το σώμα μου
Να δω την εικόνα μας από ψηλά
Ανήκει μόνο σε μας
Δεν θυμάμαι πια αν υπάρχουν φαντάσματα από το παρελθόν
Κι αν υπάρχουν εγκαταλείπουν την μάχη
Την ίδια μάχη που έδινα κάποια βράδια
Όταν δεν βλέπεις ανταπόκριση διώχνεις ή φεύγεις χωρίς γυρισμό
Στην περίπτωση που κάνεις και τα δυο είσαι έτοιμος να συνεχίσεις
Μπροστά..
Με βήματα όπως αυτά ενός μικρού παιδιού
Είχα ένα άγνωστο χέρι τότε
που με έσερνε παρά την θέληση μου
που περίμενε όλο τον χρόνο που θα χρειαζόμουν
Το ακολούθησα λες και το εμπιστευόμουν καιρό
Άκουγα την κάθε λέξη με προσοχή
μήπως και καταφέρω να ξεφύγω από τις δικές μου λέξεις
που βασάνιζαν το μυαλό μου
Δεν ακολουθώ πια
Βαδίζω δίπλα του στο ίδιο μονοπάτι
Δεν τρέχω να προλάβω
Περιμένω να συνεχίσουμε μαζί
Κι όταν γυρίσει το κλειδί ηρεμώ
Ξεκλειδώνω για να κλειδώσει
"Ξέρω τι κάνεις τώρα.
Έχεις τα μάτια ανοιχτά και προσπαθείς να με δεις"
Σου χαμογελάω μα είναι σκοτάδι και δεν φαίνεται
Την επόμενη μέρα το πρωί θα είναι το ίδιο χαμόγελο
Ακούμπησε το κεφάλι του στο δικό μου
Ένιωσα ένα φιλί στο μέτωπο
Γλυκό...τρυφερό
Νιώθω να ξυπνάει το παιδί μέσα μου
Εκείνο που έχασα στον κόσμο των "μεγάλων"
Αυτό το παιδί ξαναγεννήθηκε
και θέλει να γνωρίσει τον κόσμο από την αρχή
την ζωή, τα όνειρα, τα ταξίδια, το παρόν, το χρόνο, τον ουρανό και τη γη
Μαζί σου















"I will be here for you, all I want is you
when I see your face, all the angels are shamed
lay with me, beauty, feel me close to you
take my hand to you, touch you softly, your warm skin"

4 σχόλια:

Σταλαγματιά είπε...

Όλα έχουν ένα λόγο που γίνονται και ότι αφήνουν πίσω είναι τα αποτυπώματα της πορείας τους.
Είναι ωραίο να έχεις κάποιον που θα είναι εκεί για σένα ……για όσο!!

Φιλί

unknow angel είπε...

δυο σκιές χορεύουν στο σκοτάδι, ο χορός τους μοιάζει τόσο αισθησιακός, δυο φιγούρες λικνίζονται κάτω από το φως του φεγγαριού, και όμως, δεν υπάρχουν βήματα χάθηκαν μέσα σε ότι θέλουν να ζήσουν...

μη σκέφτεσαι τη σειρά, το πως, το γιατί, ζήσε το παρόν, και πίστεψέ το, όλα είναι καλά, είναι εδώ, είσαι εδώ...
πίσω στο μονοπάτι, κάτω από την ηρεμία του ποταμιού... άκου πριγκίπισσα...

Άδικη Κατάρα είπε...

Τα λόγια σου μαγεύουν...

Κι αν έχεις κάποιον δίπλα σου, μη φοβάσαι όπου κι αν πάς...
Το χώμα που πατάς θα είναι πάντα σταθερό, και η φωνή σου θ' αντηχεί παντού.

Καλημέρα

Feli είπε...

αναστασια

οταν διαβασα το σχολιο εμεινα σε μια φραση.."για οσο"
αυτη τη φορα ηταν λιγο για να ξεχασω και πολυ για να εχει την ιδια καταληξη



στεφανε

ξερεις..ησουν ο πρωτος που εμαθε..ποιον αλλον θα μπορουσα να σκεφτω αραγε? χαμογελο
ζω μονο και μονο γι αυτες τις λιγες στιγμες..της ευτυχιας



αδικη καταρα

αυτο ειναι που φοβαμαι πια..τι θα καταφερω και τι οχι..αν θα τα καταφερω μονη μου η οχι
το χωμα που πατω κουνηθηκε πολλες φορες κατω απο τα ποδια μου..κι ομως ειμαι ακομα εδω..