Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Στο όνομα του "φωτός"





Εγώ δεν είμαι για να συναναστρέφομαι με φωτεινές ψυχές
Τη δική μου, την παρέδωσα στο σκοτάδι

κ ποτέ δεν ζήτησα τα κλειδιά πίσω
Πάντα τα κομμάτια μου θ' ανήκουν εκεί
Μια μικρή κόλαση περικυκλωμένη από τριαντάφυλλα
για να φέρνει τη ψευδαίσθηση του παραδείσου
Μόνο που τα τριαντάφυλλα έσταζαν αίμα..

Παραδόθηκα σε λάθος χέρια
Μ' έθαψαν τόσο βαθιά
Άρχισαν να με ταΐζουν χώμα κ στάχτη
κ παρ' όλη την αρχική επίμονη άρνησή μου,
τελικά μου άρεσε η γεύση
Δεν σας κατηγορώ πια
Συνήθισα..
κ όποιος τολμάει να με τραβήξει από κει
είτε παρασύρεται είτε φεύγει τρέχοντας
γιατί κανένας δεν μπορεί να υπερβεί τον εαυτό μου
αφού ούτε εγώ δεν το κάνω πια
Μα δεν παραπονιέμαι
Έχει και ο κάτω κόσμος την ομορφιά του
Μια περίεργη ψυχρή ομορφιά..
γεμάτη πάθος κ παγίδες
Αυτοκαταστρέφομαι
μα έπαψα πια να ψάχνω για σωτήρες
Περπάτα όσο είναι να περπατήσεις μαζί μου
και μετά εγώ η ίδια θα σου δείξω το δρόμο της διαφυγής
Μόνο μην μείνεις πολύ και σ' ερωτευτώ αληθινά
Τη βάψαμε και οι δυο..
στο όνομα του φωτός
Μετά η καταστροφή γίνετε πιο σκληρή, πιο βάναυση
Έμαθα να με φροντίζω αλλά και να επιτίθεμαι στα αγρίμια
Επιβίωσα μόνη ανάμεσα στα τέρατα
Μα έγινα άκαρδη
Γι αυτό σου λέω μην μείνεις πολύ
Φύγε πριν έρθει η ώρα
Δεν αντέχω να μαζέψω και τα δικά σου κομμάτια από το πάτωμα
χτίζοντας ψηλότερο το τείχος μου
Ούτως η άλλως την έμαθα καλά τη μοναξιά στο σκοτάδι
Τολμώ να πω πως την αγάπησα περισσότερο από κάθε άντρα
Κι ας κρυβόταν πάντα ένα πρόσωπο πίσω από αυτήν.

2 σχόλια:

Νυχτοπεταλούδα είπε...

Έχεις βρεθεί ποτέ να ψάχνεις το δρόμο του πολεμιστή του Φωτός; Ίαως, εκεί ανακαλύψεις τη φωτεινή πλευρά.

Πολεμιστή εννοώ τον άνθρωπο, όχι αυτόν που μάχεται με ξίφη, κι όπλα...

Feli είπε...

καμια φορα χρειαζονται τα ξιφη και τα οπλα...η γλωσσα και το χαδι δεν ειναι παντα χρησιμο για καποιους.