Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

" Five years, stuck on my eyes "




Μου είχε λείψει η θάλασσα του χειμώνα.. Μάζευα με μανία το νερό σ' ένα μπουκάλι.. λες και ήθελα να φυλακίσω ολόκληρη τη θάλασσα. Μωρό μου, αν δεν βουτήξεις στα βαθιά, δεν μπορείς να μαζεύεις στάλα στάλα από τη στεριά. Κι είχε κι αυτό το κρύο αεράκι που έφερνε αναμνήσεις από μακριά, ψιθυριστά στ' αυτί σου. Κι εσύ έριχνες τις πέτρες προσπαθώντας να σκοτώσεις ακαριαία τις θύμισες. Το κύμα έσκαγε σαν τους λυγμούς τις φωνής σου.. και μετά τραγουδούσες μελωδίες άγνωστες. Και χαμογελούσα δίχως να δίνω σημασία στη φαλτσαρισμένη πορεία.. σαν να κάνεις κι άλλο χώρο στην ψυχή σου να δεχτεί ένα ακόμα φάλτσο. Κι αυτές οι πατημασιές των γλάρων.. ταξιδιάρικα πουλιά.. σαν τις ψυχές μας.. πότε δω... πότε κει.. ηρεμία δεν έχουν. Τελικά, κουνάνε τις φτερούγες τους αργά αλλά περήφανα, όπως οι βλεφαρίδες των ματιών σου. Κι εκείνο το βλέμμα.. το φευγάτο, σαν την κίνηση των γλάρων, απομακρυνόταν από τα μάτια μου.. χάνονταν στον ορίζοντα χωρίς την υπόσχεση της επιστροφής.. όσο κι αν καρτερούσα. Και τώρα μένει η ερημιά της θάλασσας κ η ψυχή μου να τρεμοπαίζει.. από την νοσταλγική χαρά της επίσκεψης ως την απεγνωσμένη αναζήτηση της λήθης.. Αλλά να μωρέ ήταν που βρέθηκα ξανά στην θάλασσά σου και πως να το ξεχάσω;


3-1-14

Δεν υπάρχουν σχόλια: