Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

Στην κόψη του μαχαιριού


Είναι κάτι βράδια..
που νιώθεις αυτό το μαχαίρι στην καρδιά...
να γυρνάει.. να σε ρημάζει.. να σε διαλύει.
Να προσπαθείς να πάρεις μια ανάσα..
Να μην μπορείς να βρεις καταφύγιο πουθενά..
Και το μαχαίρι να γυρνάει συνέχεια.. 

να ανοίξει παντού πληγές..
Κι όσες έκλεισαν παροδικά 

να τις ανοίξει κ αυτές.. ξανά κ ξανά.
Να μην σε χωράει ο τόπος.
Αλλά ταυτόχρονα να ζεις στη σιωπή..
Να μένεις ακίνητος κ ακινητοποιημένος.
Γιατί το μυαλό σε ελέγχει πλέον.
Κι η καρδιά ματώνει.. κλαίει.. πεθαίνει.
Αλλά το πρόσωπο δεν δείχνει κανένα συναίσθημα.. 

Αδιαφορία μόνο..
Δεν υπάρχουν άλλα δάκρυα.
Έγινε και το μαχαίρι συνήθεια πια..
Τόσο μεγάλη συνήθεια, που κάποιες φορές το παίρνεις ο ίδιος
και το μπήγεις στην καρδιά σου.



1 σχόλιο:

μιτ456789 είπε...

πολυ αγρια εικονα. κ πολυ αιμα, τα πραγματα να ειναι πιο απλα στη ζωη σου κ την αγαπη σου σου ευχομαι