Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2009

Έναν ήχο διαφορετικό να ακούσω...του ερχομού σου...της φυγής μας...


Κλείνει μια πόρτα
Το δωμάτιο γίνεται ακόμη πιο σκοτεινό
Κάποιος έφυγε πάλι
Δεν γύρισα καν να δω ποιος
Πόσες πόρτες ακόμη..?
Άλλες ανοίγουν
Μα εκείνος που μπαίνει δεν με αγγίζει
Βγαίνει κατευθείαν
Αυτή είναι τελικά η σχέση μου με τους ανθρώπους?
Ούτε εγώ τους αγγίζω
Να αλλάξω για να τους πλησιάσω?
Και πάλι θα τους κοιτώ και δεν θα τους γνωρίζω
Ξεχνώ εύκολα
Θα σε συναντήσω ποτέ?
Ή μήπως πέρασες και συ από το δωμάτιο κάποτε?
Έρχονται και φεύγουν όλοι
Δεν γυρίζω καν το κεφάλι να δω
Κάθομαι εκεί στην γωνιά
χαζεύοντας το κενό που πλέον καλύβει τη ζωή μου
Το μόνο που ακούω είναι ο κρότος
Είναι τόσο δυνατός αλλά δεν με αποσπάει ποτέ
Ο ίδιος κάθε φορά
Ούτε ένα αντίο δεν λένε
Άραγε όταν περνούν την πόρτα
θυμούνται για ποιον λόγο μπήκαν σ' αυτό το δωμάτιο?
Μάλλον ξεχνάν κι αυτοί εύκολα
Μόνο να με πλησίαζε κάποιος,
να με έπιανε και να με πετούσε έξω από το δωμάτιο
Γιατί δεν το κάνω μόνη?
Γιατί περιμένω να ανοίξει η πόρτα ξανά,
να μπει,
να νιώσω τα μάτια του να μου καρφώνουν την πλάτη
και τη στιγμή που θα φεύγει να πει αντίο
Θα μείνω εκεί ευτυχισμένη
Να πάω μαζί του?
Αφού εκείνος θα ξεχάσει
Ένας ακόμη που πέρασε απ' τη ζωή μου?
Ένας ανάμεσα σε χιλιάδες αγνώστους?
Όχι
Γιατί εκείνον θα τον κοιτάξω πριν ακουστεί ο κρότος
Θα τον θυμάμαι
Ο ήχος της φυγής του θα είναι τόσο αθόρυβος
που θα με τραβήξει από το κενό
Μετά τι να περιμένω?
Να έρθει ξανά
Όχι για να πει αντίο αυτή τη φορά
Ούτε για να πάω μαζί του
Απλά να έρθει ξανά
Να θυμηθεί
Και μόλις μπει ας ξεχάσει
Τώρα αρχίζω να βλέπω
Τώρα αρχίζω να θυμάμαι
Πιάσε το χέρι μου και πάμε να φύγουμε
Είμαι έτοιμη
Ξέχασες κιόλας?


Για έναν άγνωστο
Για τον άγνωστό μου

9 σχόλια:

προφήτης είπε...

για ένα άγνωστο,
για τον άγνωστο που θα φωτίσει τις πύλες του ανεξήγητου φόβου σου...

θα σε καλύψει με ένα χάδι... θα σου κλέψει ένα φιλί...

μιλάς μαζί του... αλλά τώρα εσύ φοβάσαι... και σιωπαίνεις... κομμάτια και όνειρα ενώνονται...

τι ζητάς από εκείνο τον άγνωστο; ποιος ο λόγος;

Feli είπε...

προφητης

Δεν του ζηταω τιποτα...μονος του ερχεται...οσες φορες κι αν τον διωξω...οσο ασχημα κι αν του φερομαι...κι εκεινος για ποιο λογο το κανει..?
φοβαμαι ανεξηγητα..? ζω ανεξηγητα...ποιος ο λογος..? να γνωρισω αυτον τον αγνωστο..? οι αλλοι φοβουνται την σιωπη μου...εγω την ζω...αφου το ξερεις...εκεινος αντεξε..? μηπως γι αυτο ξαναηρθε..? ηρθε..? ή ακουσα λαθος..?

προφήτης είπε...

δέχτηκες να τον δεις... του ζήτησες να τον δεις...

μια μέρα θα είναι μαζί σου...

γιατί έρχεται...;γιατί του ζητάς αυτή την επιστροφή...;μάλλον σε καταλαβαίνει, σε νοιώθει...

εκείνος άντεξε...ξαναήρθε...γιατί του έλειψες... γιατί θέλει να είναι μαζί σου...

Feli είπε...

προφητης

δεν ηρθε...ποτε δεν ερχετε...γι αυτο δεν φευγω ποτε...απλα ο ηχος που και που με ξεγελα...ξεχασε...ναι ξεχασε...το λεει συνεχεια...το νιωθω...αλλα εγω θυμαμαι...κριμα...που ειναι αγνωστος...ακομη...για παντα...ακουγα βηματα...αλλα μολις ξυπνουσα σταματουσαν...ας κοροιδεψω αλλη μια φορα τον εαυτο μου...εκει βρισκω την ευτυχια μου...δεν με ξερει...μεσα στους αγνωστους γυρναει...και γω καπου εκει βρισκομαι...ας γυρισει ξανα...εκεινος ο αγνωστος...ο ιδιος...αξιζει να περιμενω..? μαλλον κι εκεινος περιμενει..κατι..διαφορετικο ισως..?

προφήτης είπε...

δεν τον έχεις δει ποτέ;

μιλάτε όμως... τον νιώθεις... υπάρχει κάπου εκεί κοντά σου, τι αισθάνεσαι για εκείνο; τι μπορεί να ζητάς από ένα άγνωστο...;

Σταλαγματιά είπε...

Οι ήχοι της φυγής μοιάζουν με τον ήχο που κάνουν τα όνειρα όταν σκορπάν.....
Μια φυγή, μια απώλεια, ένας κόσμος που γίνεται σκόνη εμπρός σου...
Κι εσύ;
Που βρίσκεσαι εσύ μέσα σε όλο αυτό;

Feli είπε...

προφητης

αγνωστος ειναι...μπορει και να τον εχω δει ομως...καποιες φορες δεν τον ξερω καθολου...καποιες αλλες ζω μαζι του...παντα ομως παραμενει αγνωστος...
μονο εναν τετοιο ανθρωπο μπορω να εμπιστευτω πια...καποιον που δεν γνωριζω...οι γνωστοι χανονται...εκεινος και να χαθει δικαιολογειτε...αλλωστε δεν γνωριστηκαμε ποτε...πως μπορω να δεσμευτω μαζι του..? πως μπορω να του ζητησω να μεινει..? ειναι ελευθερος να αποφασισει..κι ας παραμεινουμε για παντα αγνωστοι...θα θυμαμαι οτι τον ειχα εμπιστευτει..θα θυμαμαι οτι χαθηκα μαζι του..κι οτι εκεινος ακουσε και θυμοταν να ερθει ξανα..


anastasia

μπορει να ειμαι αιτια...μπορει να στεκομαι ακομη στην γωνια μου αρνουμενη να καταλαβω τι σκορπα και τι καταστρεφετε..ονειρα μου που χαθηκαν...ανθρωποι μου που εφυγαν...μα εγω ξεχνω ευκολα...το μυαλο παραδιδετε...που ειμαι..? ποιος..? θα τα καταφερω..? λιγο ακομη...αφου αντεχω...ας μεινω λιγο ακομη εκει...αφου ξερω πως μετα θα τα ξεχασω ολα..

aggelika είπε...

καλύτερα που δεν γυρνάς να κοιτάξεις ποιος μπαίνει στο δωμάτιο, αν νομίζεις πως δεν αξίζει. Χαραμίζεσαι κάθε φορά που αφήνεις τον εαυτό σου στα χέρια κάποιου τυχαίου περαστικού... Ο άγνωστος που λες μπορεί να είναι κι αυτός περαστικός αλλά ποτέ δεν θα είναι τυχαίος!

καληνύχτα..

Feli είπε...

aggelika

εκεινος ο αγνωστος πλησιαζει..τον νιωθω...αλλα δεν αγγιζει..φοβαται..? αν δεν το κανει θα φυγει κι αυτος χτυπωντας την πορτα πισω του...και θα χαθει για παντα...χωρις εμενα...μονος του...αξιζει να χαθει καποιος ετσι..? ολοι οι τυχαιοι περαστικοι μου ετσι χανονται...αλλα εκεινος..?