Κυριακή 24 Αυγούστου 2014




Έτσι έφυγαν τα καλοκαίρια της ζωής μου. 
Αθόρυβα.. 
Πατώντας με τις μύτες στις άκρες των βοτσάλων 
σε μια θάλασσα ερημική για χρόνια. 
Μόνο το κύμα χτυπούσε τους αστραγάλους μου 
για να δίνει ρυθμό στους χτύπους της καρδιάς μου.


2 σχόλια:

Ονειροφερμένος είπε...

Κι έτσι ο χειμώνας έφθασε και τα νερά θύμωσαν. Τώρα πού βρισκόμαστε...

Feli είπε...

Θυμωσαν.. και τωρα πρεπει να γινει το βημα... Να αρχισει η καρδια να χτυπαει πιο δυνατα.. οχι για να φοβηθει το κυμα.. αλλα για να μαθει να αντιστεκεται..να παρασερνεται.. αλλα οχι να μενει σταθερη.. ενα βημα. αυτο ειναι ολο.