Κυριακή 19 Απριλίου 2015

She said I've lost control again



Τι μέρα και η σημερινή..

Κυριακή απόγευμα.. μουντός καιρός.. το πάει για βροχή.. 
Κλειστές κουρτίνες..
Τα ξύλα στη σόμπα να καίγονται..
Κρύος καφές..
Έτσι για την αντίθεση..
Σκέψεις..
Πολλές σκέψεις..
Για την αυριανή μέρα
Που θα αρχίσει πάλι το τρέξιμο
Που θα μπλεχτούμε πάλι στα δίχτυα της καθημερινότητας
Για τις ζωές μας..
Που βυθίζονται σε ανούσια πράγματα 
Σε ανούσιες σχέσεις
Χωρίς ενθουσιασμό..
Απλά να κυλάει η ζωή
Και ο χρόνος;
Πως τον ξοδεύουμε έτσι άσκοπα;
Και οι συζητήσεις;
Δεν μπορείς να βρεις έναν άνθρωπο 
να μοιραστείς μαζί του, τα κομμάτια της ψυχής σου
Και άντε να τα μοιραστείς... υπάρχει κανείς να τα κατανοήσει;
Να μοιραστεί κι αυτός ένα μέρος του εαυτού του;
Από αυτά τα απάτητα.. τα αδιάβατα 
Που θέλουν θάρρος και τόλμη να τα παραδεχτείς 
και να τα ξεστομίσεις

Μόνο σεξ.. σεξ.. σεξ
Απλά και στεγνά..
Τίποτα άλλο δεν έχει νόημα σ' αυτόν τον κόσμο μάτια μου
Και συ πόσο τυφλή και αφελής ήσουν;
Για το πάθος της στιγμής..
Για να ξεδώσεις.. 
Από τι;
Τόσο σε κούρασαν πια οι άνθρωποι
που δεν υπήρχε άλλη διέξοδος;
Και μετά έφευγες...
Πάντα έφευγες..
Όχι γιατί ένιωθες ντροπή για τους άλλους
Αλλά για να κρυφτείς από τον εαυτό σου

Μα πλέον δεν μοιράζεις τα φιλιά τόσο εύκολα
κι αυτό δεν αρέσει..
Σκλήρυνε η ψυχή.. σκλήρυνε το χαμόγελο
Ψήθηκε ανάμεσα στην απάθεια.. 
Η ελπίδα έσβησε..
Ο χρόνος..αυτός ο ρημαδεμένος χρόνος
Που δεν τον εκμεταλλεύτηκες σωστά
Που χάθηκες ανάμεσα στην απόγνωση
Μα η ψυχή..η ψυχή δηλώνει παρούσα
Μην την αγνοείς..
Γρατζουνάει..
Βούτα με φόρα και ψάξεις να την βρεις
Σε ζητάει..
Κλαίει και τρώγεται με την επιφάνεια
Μην την αφήνεις να σαπίζει

Ξέρεις τι θα ήθελα τώρα;;
Ν' ανέβω σε μια κορυφή ενός βουνού
Να καθίσω εκεί
Κάτω από τα πόδια μου το χάος
Πάνω από το κεφάλι μου το σύμπαν
Να νιώσω πόσο μικρή είμαι 
για να αναλώνομαι στην ψευτιά του κόσμου
Να κάνω το τσιγαράκι μου ήσυχη
Μακριά από την βουή και όλους τους δήθεν
Αυτοί οι δήθεν..
Θέλησες να γίνεις και συ ένας απ' αυτούς
Έγινες τελικά.. 
Και τι κατάλαβες μάτια μου;;
Να ψάχνεις τώρα να βρεις τον εαυτό σου πάλι
Η αυτοκαταστροφή..
Μεγάλο ζήτημα..
Αλλά να.. μ' αρέσει αυτό το κυνήγι
Να με χάνω.. να με ψάχνω.. να με βρίσκω.. να με ξαναχάνω
Να αναμιγνύω το φως μου με το σκοτάδι μου
Τάσεις φυγής από τον ίδιο σου τον εαυτό
Μα ξανασμίγουμε..
Εν τέλη, ξανασμίγουμε
Μέχρι να χαθούμε ολοκληρωτικά..

3 σχόλια:

Fernado είπε...

Χρόνος; δεδομένος, αν όχι περιορισμένος.
Επιλογές; εν δυνάμει πολλές.
Συνήθως όμως είμαστε αυτό που επιλέγουμε.

Feli είπε...

πολλες επιλογες σε διαφορες χρονικες στιγμες της ζωης μας, μας κανουν αυτο που ειμαστε στο παρον.

μιτ456789 είπε...

αφου ξανασμιγετε να ευτυχησεις!